سینماژورنال/مارتا ثناوش: اینکه سینما را از مدارج پایین شروع کرده باشی و آرام آرام چنان رشد کنی که بتوانی کارگردان و تهیه کننده سینما باشی می تواند خیلی هم خوب باشد.
به گزارش سینماژورنال به هر حال حرکت تدریجی در بطن سینما می تواند به یک سینماگر کمک کند که وقتی خودش به بالاترین درجه از تولید یک محصول سینمایی که تهیه کنندگی یا کارگردانی است می رسد با اشراف کامل نسبت به بخشهای مختلف یک پروژه کارش را پیش ببرد.
جمشید محمودی کارگردان افغانی الاصل سینمای ایران که دو سال قبل با فیلمی به نام “چند متر مکعب عشق” و بدون آشکارسازی هویت ملی اش در بخش فیلم اولیهای جشنواره فجر حضور داشت نیز از جمله چهره های سینمای ایران است که کارش را از رده های پایین سینمایی شروع کرده است.
سیاهی لشکر فیلم صباغ زاده
محمودی سالها پیش از این و در کمدی “راننده تاکسی” مهدی صباغ زاده به عنوان یک سیاهی لشکر حاضر شده بود. سیاهی لشکر یا هنروری که نقش یک پلیس را ایفا میکرد.
“راننده تاکسی” در سال 1385 تولید شد و البته بواسطه اینکه یک کمدی تجاری بود به هنگام اکران هم فروش بدی را تجربه نکرد.
با این حال شاید کمتر کسی فکر می کرد یکی از هنروران این کمدی-تجاری سالها بعد خودش به عنوان کارگردان فیلمی را بسازد که ابتدا به عنوان محصولی ایرانی معرفی شود و بعد به عنوان فیلمی افغان نماینده افغانستان در اسکار شود!
جمشید محمودی در نمایی از “راننده تاکسی”
نام جمشید محمودی در تیتراژ “راننده تاکسی”
نمایش بدبختیهای مردمان افغان در ایران بدون به اشاره به مسیر خویشتن
جمشید محمودی به عنوان یک افغان که در ایران رشد کرده و بالا آمده بخش عمده ای از “چند متر مکعب عشق” را به نمایش مشکلات و بدبخیتهایی اختصاص داده بود که مهاجران افغان در ایران متحمل میشوند بدون اینکه گوشه چشمی داشته باشد به وضعیت مهاجرانی چون خود و برادرش که در همین ایران رشد کرده و تا تولید فیلم هم بالا آمده اند.
شاید یادآوری اینکه او زمانی در سینمای ایران هنرور بوده و در ساختار سینمای ایران بوده که توانسته رشد کند و فیلمساز شود، باعث گردد در آثار بعدی اش در کنار تصویرگری خشونت ایرانیان علیه افغانیان، از سرگذشت افغانیانی چون خودش که در ایران شرایط پیشرفت برایشان فراهم آمده، هم بگوید.
