سینماژورنال/حمید لازمی: فیلم خوب داریم و فیلم بد که خود همین مقوله نیز تعریفی است نسبی و بستگی به دیدگاه نظردهنده دارد.
با این حال در ادبیات سینمایی ما دو جریان که کاملا ریشه های سیاسی دارند می کوشند بی توجه به کیفیت فیلمها و صرفا براساس وابستگیهای سیاسی یا شبه سیاسی تولیدکنندگان آثار به اظهارنظر درباره آنها بپردازند.
برای متفاوت جلوه کردن عجیب و غریب ترین فیلمها را مطرح می کنند
آنها که در روزگار ما به نام منتقد پیشکسوت شناخته میشوند و البته چند نفری از آنها کنار هم قرار گرفته و گعده ای را هم برای امتیازگیری به نفع کل منتقدان راه انداخته اند(!) سعی می کنند خلاف آنچه که عموم می گویند نظر دهند تا خاص و متفاوت و برجسته جلوه کنند.
سعی می کنند در بین علائق خود اسم عجیب و غریب ترین فیلمها را از گوشه گوشه دنیا نام ببرند که بگویند ما فیلمهای معمولی و پروپاگاندا و تبلیغات شده نمی بینیم.
اصطلاح “سینمای مستقل” را به ادبیات سینمایی اضافه کرده و به هر آنچه با نگاه سیاسی حامی شان نزدیک تر باشد لقب مستقل می دهند.
روشنفکرنمایانی که اظهار فضل می کنند
البته که این گروه از منتقدین اصولا به جریانی که خودشان باید به آن اظهار ارادت کنند و در چارچوب آن حرکت کنند جریان روشنفکری می گویند! و البته به واسطه حمایتهای دولتی و شبه دولتی سالیان سال است این جریان در بخشی از سینما از آموزش تا تولید هم رخنه کرده است و منافع مالی کلانی هم عایدش شده!
استفاده متظاهرانه از امور ارزشی
در برابر این روشنفکرنمایان، عده ای راه دیگری انتخاب کرده اند که طی آن ظواهری از امور ارزشی را رعایت می کنند و جریان متظاهرانه بدون دین را ملاک قرار داده اند و سعی می کنند از جنبه سیاسی خود را قدرتمند نموده و با لابی و روابط پشت پرده و یک سری حمایت شدن های غیرسینمایی مفاهیم ارزشی را نان‌دانی خود قرار دهند و در چارچوب اسلوبی خاص حرکت کنند تا بتوانند ارتباطات خود را حفظ کنند.
به زور سرمایه و حمایت سیاسی و دیگر مسلکهای ریاکارانه، فیلمسازی ارزشی را دستمایه قرار می دهند و بودجه های هنگفت هزینه می کنند تا شاید اثری قابل قبول ارگانهای متبوع بسازند که اغلب نمی توانند بسازند. چون سینماگری مراحلی دارد که هر کس برای فتح قله آن و فیلمساز نامیده شدن باید از آنها عبور کند.
جنگ زرگری هم راه می اندازند تا مخاطب را تحمیق کنند
هر دو طیف ارزشی‌نما و روشنفکرنما طیفهای وابسته و غیرمستقل هستند که بدون یادگیری اصول ابتدایی سینما، وارد گود شده اند و با شانتاژ و حمایتهای پشت پرده، خودشان را مطرح می کنند و اغلب نیز اسم بزرگان حقیقی هم طیف خود را خراب می کنند.
هر چند وقت یک بار جنگی هم بین خودشان راه می اندازند و همدیگر را مثلا کتک می زنند تا بتوانند عمرشان را با این جنجال ها استمرار ببخشند و در صدر تیتر ها و رسانه ها باشند!
سینما زمانی نجات می یابد که سینماگرانش برای مردم محصول تولید کنند
سینما تنها زمانی نجات می یابد و از دست این قبایل نجات خواهد یافت که فقط و فقط برای مردم محصول تولید کند. در جهت رعایت این مقوله هر فکر و ایده ای مجاز است هنرمندانه ارزش ها را فریاد بزند، هنرمندانه روشنفکرانه فیلم بسازد، هنرمندانه اعتراض کند، هنرمندانه انتقاد کند، هنرمندانه معضلات اجتماعی را به تصویر بکشد و بداند قبل از هر چیز باید هنرمند باشد ولاغیر.
