سینماروزان/عباس بغدادی(عکاس): خبر درگذشت امرالله صابری با دوری خودخواسته‌ای که سالها از سینما-یا بهتر است بگوییم سینمای یک دهه اخیر- داشت، سبب‌ساز احیای خاطرات خوشی شد که از او در فیلمهای مهرجویی و کیمیایی داشتیم.
امرالله صابری سالها بعد از هامون باز با لامینور مهرجویی همراه شد ولی زمانه عوض شده بود و لامینور هم نشد آنچه باید بشود.
آخرین بار امرالله صابری را حدود پنج سال قبل در مراسم ختم حسین عرفانی دوبلور سرشناس دیدم. در حیاط مسجد بلال حال و احوال کردیم و با اینکه چندان علاقه ای به عکس گرفتن نداشت، دو ژست متفاوت گرفت تا دو فریم یادگار ثبت شود برای آیندگان.
صابری برخلاف کاراکترش در هامون، اصلا در قید و بند تمنیات دنیای جدید نبود و نه گوشی هوشمند داشت و نه صفحه‌ای در شبکه های اجتماعی و نهایتا اینکه این دو فریم که احتمالا از آخرین تصاویر به‌جامانده از اوست، را نشد که برايش بفرستم. اصلا او را چه نیازی به این تصاویر با آن فیلمهای خوب در کارنامه اش؟
