سینماروزان: عماد افروغ نماینده مجلس هفتم حدفاصل ابتدای تابستان ۹۵ تا ابتدای پاییز ۹۶ در شورای پروانه نمایش سینمایی عضویت داشت. او در اواخر مدیریت حجت ایوبی وارد شورای پروانه نمایش و در اوایل کار محمدمهدی حیدریان از شورا حذف شد.
به گزارش سینماروزان حذف افروغ از شورای پروانه نمایش در زمان خود با دلخوری وی روبرو شده و وی با انتشار نامه‌ای ناراحتی خود را از شیوه حذفش بیان کرده بود. افروغ از این ناراحت بود که چرا بدون اینکه به خودش بگویند از شورا کنار گذاشته شده.
افروغ به تازگی با تلخ خواندن تجربه حضور در شورای پروانه نمایش سینمایی به نیوشا روزبان در خبرگزاری مهر گفت: … تجربه تلخی بود. تجربه تلخ من این بود که متاسفانه شاهد بودم که منافع اقتصادی و امنیت زدگی عده‌ای حاکم بر فرهنگ شده است. یعنی شما اگر بخواهید ادای وظیفه کنید و وقت بگذارید، با مانع روبرو خواهید شد. باید باری به هر جهت و بی تفاوت و انطباق گرانه برخورد کنید، در غیر این صورت باید فرار را بر قرار ترجیح دهید و مدام خود را ملامت کنید که چرا اصولاً این حضور و عضویت را پذیرفتم.
افروغ ادامه داد: به هر حال، حسب چارچوب تعریف شده هر فیلمی که بخواهد اجازه نمایش بگیرد باید در این شورا به نمایش در آید و بحث و فحصی ضابطه مند درباره آن صورت گیرد. یعنی از بالا نباید اعمال اراده و سلیقه شود، حتی وزیر. البته این هم تعریف شده است که اگر شورای پروانه نمایش به یک اجماع نظر نرسید، حسب سازوکار تعریف شده می‌تواند به شورای بالاتری ارجاع شود. اما نباید بدون دنبال کردن این فرایند و سازوکار تعریف شده آن اعمال نفوذهایی صورت گیرد.
عماد افزوغ اظهار داشت: قبل از اینکه وارد این شورا شوم مصاحبه کردم و گفتم حق وتوی هیچ کسی را نمی‌پذیریم مگر تصمیم جمعی آن جمع. بعضاً از کارگردانان نیز دعوت می‌کنیم تا حرف‌های خود را بزنند. این روال نیز دنبال می‌شد. اما اینکه با تغییر معاونت بلافاصله خارج از این چارچوب بخواهند فیلم‌هایی را تایید کنند با مخالفت من روبرو شد.
به گزارش سینماروزان عماد افروغ بدون اشاره به نام “خانه دختر”- که تقریبا همزمان با حذفش از شورای پروانه نمایش اکران شد– بیان داشت: درباره یکی از فیلم‌های سینمایی به این جمع بندی رسیدیم که اکران خاص شود اما دفعتا، پس از عدم عضویتم در این شورا متوجه شدم این فیلم اکران عمومی شد. در گفتگویی اشاره کردم که یکی از آخرین مصوبات ما مربوط به چگونگی نمایش این فیلم بوده است. اگر مصوبه تغییر کرده باید توسط اعضای جدید صورت گرفته باشد و البته اعضای جدید هم باید این حق را داشته باشند که مصوبه قبلی را تغییر دهند. با اعضای جدید هم که صحبت کردم گفتند که با ما هم صحبت نشده است. اسم این شیوه از فعالیت، آن هم در عرصه فرهنگ چیست؟
افروغ ادامه داد: درد امروز فرهنگ و هنر ما امنیت زدگی و سیاست زدگی است. وقتی زمام امر فرهنگی را به یک امنیت زده و سیاست زده می‌دهید تمام تلاشش این خواهد بود که دیگران سیاسی نشوند. آدم امنیتی و سیاست زده دوست ندارد دیگران سیاسی شوند و برخلاف تصور و ظاهر که به نظر می‌رسد این آدم‌ها بخواهند دیگران سیاسی شوند، در واقع، سد محکمی در برابر سیاسی شدن مردم هستند. یعنی سیاست زدگی مساوی است با سیاست زدایی.
رییس کمیسیون فرهنگی مجلس هفتم بیان داشت: در چنین شرایطی چه فیلم‌هایی اجازه اکران می‌گیرند؟ فیلم‌های که مردم را نسبت به سرنوشت اساسی خودشان بی‌تفاوت کنند. فیلم‌هایی که مشغولیاتی برای مردم باشد. طنزهای لوده‌ای اجازه اکران می‌یابند که هیچ کمکی به قابلیت‌ها انسانی نمی‌کنند و تنها جیب مردم را خالی می‌کنند. این فیلم‌هایی که اخیراً و البته غالباً قبل از کرونا و به نام طنز و کمدی اکران شدند از چه وزانتی برخوردار بودند؟ فیلم‌هایی که بعضاً لودگی را به نهایت خود رسانده بودند. این فیلمها در زمان چه کسانی و چه معاونت و چه اشخاصی اجازه اکران گرفته‌اند؟ زمانی که بنده در شورای پروانه نمایش بودم خیلی از این فیلمها را امضا نمی‌کردم چرا که شرافتم اجازه امضای پروانه نمایش این دسته از فیلمها را نمی‌داد. برخی از این فیلمها در قد و قواره یک حیات سالم اجتماعی نیستند و تنها جیب مردم را خالی می‌کنند. اگر انسان‌ها سیاسی شوند مطالبه گر می‌شوند. این درس مهمی است، شما نمی‌خواهید مردم مطالبه‌گر باشند. کماکان می‌خواهید وضع موجود حفظ شود، تغییر و تحولی رخ ندهد، منافع تداوم داشته باشد. این امر یک قصه نیست و من برای آن شاهد دارم.
عماد افروغ خاطرنشان ساخت: اینها نمی‌فهمند که انسان فرهنگی یعنی چه کسی؟ اصولاً انسان فرهنگی و برخورد فرهنگی یعنی چه؟ اینها حداقل‌های قواعد فرهنگی و اخلاقی را پاس نمی‌دارند. چرا که برخی از آنها اصولاً انسان‌های فرهنگی نیستند، آنها را هر جا که بگذارید پست قبول می‌کنند و فرقی نمی‌کند کجا سمت داشته باشند. کماکان زمام امور فرهنگی ما در دست چهره‌های امنیت‌زده و سیاست زده است و امنیت زدگی و سیاست زدگی مغایر با سیاسی شدن افراد است، یعنی همراه با سیاست زدایی است و امان از سیاست‌زدایی. به نظر بنده یک رویکرد زننده این است که جامعه سیاسی نباشد. می‌گویم جامعه سیاست زده نباشد، اما سیاسی باشد. یعنی مطالبات و حقوق و نیازهای خود را بشناسد و فریاد آزادی خواهی و عدالت خواهی سر دهد. هرچه این فریادها کمتر شود یعنی مردم بی تفاوت شده‌اند و هر چه مردم بی تفاوت شوند یعنی عده‌ای دارند خر مراد خود را پیش می‌برند.
