سینماژورنال: درست دو روز بعد از برگزاری بزرگترین آزمون علمی کشور دو چهره شناخته شده هنری مملکت تلویحا از بی فایده بودن تحصیلات آکادمیک در کشور سخن گفتند.
به گزارش سینماژورنال چنین اظهارنظراتی در شرایطی صورت می گیرد که هنوز که هنوز است تب مدرک گرایی بسیاری از ارگانهای صنعتی و هنری مملکت را به خود مشغول کرده و فارغ از توانایی فعالیت این داشتن مدرک مرتبط است که برای جذب نیرو ملاک قرار می گیرد.
پری ملکی: دانشگاه‌ها چیز زیادی به دانشجویان نمی‌دهند
پری ملکی خواننده و نوازنده زن ایرانی در بخشی از گفتگوی تفصیلی خود با “شهروند” درباره اینکه آیا فارغ‌التحصیلان رشته موسیقی در دانشگاه‌ها می‌توانند در مرتفع‌کردن نقصان‌های موجود در عرصه آهنگسازی تاثیرگذار باشند؟ بیان می دارد: متأسفانه تحصیلات دانشگاهی نقشی دراین‌باره ندارد. شاید دربین دانشجویان، کسانی باشند خوش‌قریحه و ملودی‌های خوبی هم بسازند، اما تعداد آنها زیاد نیست.
وی ادامه می دهد: متاسفانه دانشگاه‌ها چیز زیادی به دانشجویان نمی‌دهند، مگر آن‌که دانشجو خودش پویا و پیگیر باشد.
مجتبی راعی: دانشجو شدن، جز گذراندن چهار سال عمر، ارزش دیگری ندارد!
از آن سو مجتبی راعی کارگردان سینمای ایران که آخرین ساخته هایش “عصر روز دهم” و “ترنج” بوده اند با اشاره به پشت سر گذاشته شدن کنکور 94 به “شرق” می گوید: بالاخره کنکور تمام شد، پس کمی آرام‌تر باشید! واقعا مهم نیست که در ساعات جلسه کنکور چه کرده‌اید چراکه این موضوع دیگر مربوط به گذشته است. آنچه الان پیش‌روی شماست، امید ورود به دانشگاه است؛ امیدی که به‌خاطر آن، یک سال و شاید هم بیشتر تلاش کرده‌اید. اما متأسفانه باید یک حقیقت را به شما بگویم و آن هم این است که دانشگاه هم چندان آش دهان‌سوزی نیست!
وی ادامه می دهد: وقتی که یک محیط علمی نتواند وظیفه اصلی‌اش که مهارت‌آموزی است را به‌خوبی انجام دهد و بازار کار ما همواره با مشکل مهارت دست‌به‌گریبان باشد، دانشجوشدن، جز گذراندن چهار سال عمر، ارزش دیگری ندارد!
در تایوان، اگر کسی جز در رشته‌ای که تحصیل کرده، مشغول به‌کار شود، جرم محسوب شده و حسابش با قانون است
این کارگردان که گویا اطلاعات کافی درباره وضعیت تحصیلی در کشورهای دیگر دارد خاطرنشان می سازد: در کشور تایوان، اگر کسی جز در رشته‌ای که تحصیل کرده، مشغول به‌کار شود، جرم محسوب شده و حسابش با قانون است، اما در کشور ما، اتفاقا وضع برعکس است، یعنی ممکن است جغرافیا یا مهندسی راه خوانده باشیم و خیلی راحت مسئول فروش یک کارخانه شویم! در چنین شرایطی است که دیگر، دانشگاه اساسا تعریف کاربردی خود را از دست داده.
مجتبی راعی در پایان بیان می دارد: اگر می‌بینید که بزرگ‌ترها نسبت به نگرانی‌های کنکوری شما، سکوت پیشه کرده‌اند، از روی رضایت نیست بلکه به این خاطر است که پذیرفته‌اند فعلا شرایط آموزش و تحصیلات آکادمیک در ایران بهتر از این نمی‌شود. امیدوارم روزی برسد که دانشگاه دوباره به تعریف واقعی خودش برگردد و مکانی برای تخصص‌آموزی و فراهم‌کردن پایه‌های مهارت در جامعه و اشتغال کشور باشد، تا آن روز هم احتمالا چندین و چند کنکور برگزار خواهد شد و ما باید به همه کنکوری‌های این ادوار خسته نباشید بگوییم و بگوییم نگران قبولی در دانشگاه نباشند، چون آش دهان‌سوزی نیست!
