سینماروزان: گویا آقازادگی در محافل اروپایی هم رسوخ کرده و بعد از حضور آثار جعفر پناهی در جشنواره‌های آن‌طرفی، حالا آقازاده‌اش پناه پناهی با فیلم “جاده خاکی” در کن۲۰۲۱ حضور دارد.
به گزارش سینماروزان فیلم پناه پناهی، فرزند جعفر پناهی در بخش دو هفته کارگردانان کن حاضر است. او پس از همکاری با پدرش در فیلم «سه‌رخ»، خود به‌طور مستقل با فیلم «جاده خاکی» برای دریافت «دوربین طلایی» رقابت می‌کند.
فیلم «جاده خاکی» از تمام ویژگی‌ها و مشخصه‌ها و نشانه‌های فیلم‌های جشنواره‌ای ایرانی در سی سال اخیر برخوردار است؛ ویژگی‌هایی از به تصویر کشیدن یک خودرو و سرنشینانش در مسیر یک جاده، شکاف و فاصله خانوادگی و ارجاعاتی به وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور در طول سال‌های اخیر.
البته این فیلم شاهد همراهی چندی خواننده لس‌آنجلسی هم هست؛ «سوغاتی» هایده دده‌بالا، «دیار» شهرام شب‌پره و «شب زده» ابراهیم حامدی ازجمله قطعاتی هستند که در سکانس‌های مختلف فیلم گنجانده شده.
امین سیمیار در این فیلم در نقش مرد جوانی ظاهر شده که در حال راندن خودروی حامل برادر نوجوان عصبی خود (رایان سرلک)، مادر پریشان‌حال خویش (پانته‌آ پناهی‌ها) و پدری با پای شکسته(حسن معجونی) و سگ به‌شدت بیمارشان«جسی»، از میان مزارع و زمین‌های مفروش به درخت‌های پسته به سمت مرز ایران با ترکیه است.
دلایل این سفر برای بیننده مبهم نگه داشته شده؛ این استراتژی است که در روایت داستان، با توجه به اینکه برادر جوان‌تر نمیتواند جلوی زبانش را بگیرد و امکان دارد مقصد سفر خانواده را فاش کند، به‌خوبی توجیه
شده است.
پایان‌بندی فیلم «جاده خاکی» نیز متاثر از پایان‌بندی‌های مرسوم در فیلم‌های جشنواره‌ای ایرانی است. پناه پناهی همچنین از به‌کار‌گیری عناصر متداول در آثار جشنواره‌ای ابایی ندارد؛ ازجمله این عناصر می‌توان به پیانوی نقاشی شده روی قالب گچ پای پدر خانواده اشاره کرد که فرزند کوچک‌تر با آن موسیقی فرامتنی (موسیقی برون‌داستانی یا غیرحکایت‌گر) فیلم را می‌نوازد.
در سکانس پایانی فیلم نیز به ناگاه تپه‌ای به‌طور کامل پوشیده شده از چمن بدل به کهکشانی پرستاره و بی‌انتها می‌شود. این صحنه با فیلمبرداری از بالا و زوم روی صحرا به تصویر کشیده شده تا شاید جنبه نمادگرایی فیلم را ارتقا دهد…
