سینماژورنال: در هفته های گذشته انتشار فیشهای چندصدمیلیونی برخی مدیران دولت یازدهم، جواد شمقدری رییس سابق سازمان سینمایی را وارد گود کرد که با اعلام دریافت حقوق ماهانه ۳ تا ۴ میلیونی از مدیران فعلی سازمان سینمایی بخواهد فیشهای خود را منتشر کنند.(اینجا را بخوانید)
به گزارش سینماژورنال حالا ایوبی رییس فعلی سازمان سینمایی در یادداشتی که شکل و شمایل یک بیانیه دارد رقم حقوق دریافتی اش را اعلام کرده بدون اینکه تصویری از فیش حقوقی اش منتشر کند.
ایوبی البته که در این یادداشت هم به مانند همیشه از صفهای طولانی مردم در برابر سینماها به لطف مدیریت خود گفته است؛ البته نگفته که این صف های طولانی جلوی کدام سینما و برای دیدن کدام فیلم بسته می شوند تا اهالی رسانه هم نسبت به ضبط تصاویر این صفها مبادرت کنند!!!
متن یادداشت ایوبی را بخوانید:
ایستگاههای پرشمار قطار سیاست در سرزمین فرهنگ بازهم انتخاباتی دیگر در راه است و چه خوب که ما می توانیم به خودمان ببالیم که انتخابات داریم. مردم سالاری دینی داریم. حالا که آب از آسیابهای بهارستان افتاده و تکلیف کرسی های ریاست و غیر ریاست هم روشن شد. ناخودآگاه ذهنها می رود به سوی سال ۹۶٫ سال پایان یک دوره از یک دولت. دولتی که می کوشد پیام آور امید باشد در عرصه های داخلی و خارجی. اتفاقا همین امید را باید نشانه گرفت. پس باید سراغ آن جاههایی رفت که نسیم امید در آنجاها وزیدن گرفته.
واین است فلسفه ماجراهای این روزهای سینما. سینمایی که سرپاست. پیش می رود. قلمروهای از دست رفته اش را فتح می کند. سینمایی که مخاطب دارد. سینمایی که می فروشد. سینمایی که سرمایه اصلی اش یعنی مردم را باز می یابد. صفهای طولانی در برابر سینماها همان اندازه که برای دوستداران فرهنگ وهنر این سرزمین و برای علاقه مندان به نظام جمهوری اسلامی ایران یک خبر خوب است، می تواند خبری ناخوشایند برای آنهایی باشد که پرهستند از کینه نسبت به مردم ونظام. می تازند از سرخشم با تیرهای آشکار و پنهان. مفاهیم ارزشمند، می شود دستاویزی برای تسویه حسابهای سیاسی.
گوشهای ناشنوایی که نشنید فریادهای برخاسته از دل و جان پیر دیر و رهبر هشیار را درباره «شبیخون فرهنگی»،« تهاجم فرهنگی» و«ناتوی فرهنگی». اینک به بهانه «ولنگاری فرهنگی» می تازد بیرحمانه بر مدیران امین و پاکدست و با غیرت سینمای ایران. آنها که این همه فریاد را در روزگاری که زور در بازو و زر در ترازو داشتند نشنیدند، امروز دایه های مهربانتر از مادر شده اند. فیش حقوقی می خواهند.
در این فیش بازار سیاسی که راه افتاده کمی هم خودمان را به جای مردمی بگذاریم که در اوج سختی ها با این خبرها بمباران می شوند. و آن وقت ما انتظار داریم به دولت و نظام اعتماد کنند. به این دوستان می گویم نگران نباشید.خیالتان راحت در سازمان سینمایی هیچ مدیری در دو سال و ده ماه ( یک میلیارد و چهارصد شصت و نه میلیون و نه صد و هشتاد وشش هزار و نه صد و چهل و هفت تومان) نمی گیرد ( تقسیم بر هزار کنید می شود معادل دلاری).
از پاداش های چند ده میلیونی خبری نیست. اینجا دیگر به بهانه خرید تجهیزات سینمایی از اروپا صدهزار دلار گم نمی شود. بدون گذر از هیچ شورا و فیلتری به شخصیت های حقیقی و حقوقی دوست و زحمتکش پولهای بی حساب و کتاب چندصدمیلیونی و میلیاردی داده نمی شود. ( به رغم همه فشارها هنوز منتشر نشده ولی …).
هیچ سایت خبری با هزینه دولت برای برای شخصی سازی در روزمبادا تاسیس نمی شود. اینجا همه چیز روشن است. این چند کلمه هم اگر نبود درخواست صریح دوستان گفته نمی شد.
ماجرای شیرین فیش ها ادامه دارد. قطار سیاست راه افتاده. از بخت بدِ اهالی فرهنگ، قطار سیاست که دراین سرزمین چندان هم خالی نمی رود، ایستگاههای پرشماری در سرزمین فرهنگ و هنر و بویژه سینما دارد. حالا در این فیش بازارسیاست بگذارید فیش حقوقی رئیس سازمان سینمایی را همه بدانند. حقوق پایه دانشیار دانشگاه تهران + ۴۸٫۶۲۷٫۲۲۴ ریال ( چهارمیلیون و هشتصد و … تومان بدون کسورات) از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این می شود فیش حقوقی رئیس سازمان سینمایی.
بگذریم انتخابات ۹۶ در پیش است. قطار سیاست ایستگاههای پرشماری در عرصه فرهنگ و هنر و بویژه سینما دارد. سینماگران اما هوشیارند. دست رقیبان سینما را خوانده اند. فریب این فیش بازیها و رجز خوانی ها را نمی خورند. با آرامش دستاوردهایشان را پاس می دارند. سینما به پیش می رود. موفقیتهای سینماگران در ایران و جهان ادامه خواهد داشت.
