سینماروزان/احمد محمداسماعیلی: در کشوری زندگی می کنیم که سرنخ همه امورات هنری ، فرهنگی ، اقتصادی و ورزشی به دولت و حاکمیت و بودجه اش مرتبط است. در چهار دهه اخیر و در زمانی که بودجه نسبتا قابل قبولی در اختیار بخش فرهنگی و وزارت ارشاد قرار داشت انواع و اقسام جشنواره مثل قارچ رویش کردند و دبیر و مسئولان جشنواره با بودجه ای که در اختیار داشتند جشنواره شان را که گاه بدون دلیل و حتی بدون مخاطب بود صرف بالا آمدن بیلان کارنامه کاری مدیران بالا دستی برگزار می کردند و بعد از برگزار نشدن‌شان هم هیچ اتفاقی نیافتد و انگاری این جشنواره ها بدون هیچ اثر گذاری و رد و نامی برگزار شدند.
با این وضعیت مستقل بودن و برگزاری جشنواره محلی از اعراب نداشت و دوستانی که برگزارکننده جشنواره با بودجه دولتی بودند مجبور بودند طبق مشی و خط سیر دولت حرکت کنند و و نشت این نگاه دولتی و انجام باید و نبایدها اولین چالش جشنواره های دولتی بوده و خواهد بود.
در چنین شرایط در ابتدای دهه هشتاد که هنوز حرفهای سطحی و کلیشه ای و ارج گذاری به شخصیت زن و ادای روشنفکربودن در این حوزه چندان مطرح نبود جوانی به نام مازیار رضاخانی با توجه به دغدغه شخصیش استارت برگزاری جشنواره پروین اعتصامی را زد. جشنواره ای که مستقل بود و هیچ حمایتی از دولت دریافت نمی کرد و شاید به همین دلیل بود علیرغم اینکه نه رضاخانی جوان اسم و رسمی داشت و نه جشنواره اش به داوران و هیات انتخاب دستمزد آنچنانی می داد بزرگان جذب حضور در این جشنواره شدند. مهرجویی ، تبریزی ، بیضایی ، کریمی ، رحمانیان و خیلی نام های دیگر نامشان در این جشنواره قرار گرفت ولی با توجه به شرایط اقتصادی برگزاری جشنواره پروین با چالش ها و وقفه های مختلف روبه رو گشت با این حال تا به امروز به حیاتش ادامه داد.
فعالیت دوره جدید جشنواره با نام لوتوس میتواند تحولی در حیات جشنواره باشد و به خصوص با اضافه کردن بخش تئاتر که میتواند عزمی برای تکامل جدی باشد و در عین حال جذب حمایت بخش خصوصی در برگزاری جشنواره باعث شد در این بلبشوی اقتصادی، این جشنواره دوباره بتواند فعالیتش را ادامه بدهد. کاری که برخی از جشنواره موضوعی و سفارشی به علت کاهش بودجه از پسش برنیامده اند و نمونه اش جشنواره دولتی است که چند روز پیش برگزار شد و به دلیل کمبود بودجه از آبادان به تهران منتقل و اغلب آثار منتخب فجر را به نمایش در آمد.
در چنین فضایی تلاش رضاخانی برای مستقل بودن و استاندارد برگزار کردن و ناامید نشدن و اتکا به سرمایه های بخش خصوصی نشان داد با دانش و عاشق و پیگیر بودن می شود جشنواره مستقل ، اثر گذار و جمع و جور و بدون ریخت و پاش بیت المال برگزار کرد.
