سینماروزان/محمد شاکری: اعضای شورای سیاستگذاری چهل و سومین جشنواره فیلم فجر با غلبه کمّی مدیران بر سینماگران، منصوب شدند.
طی احکامی از سوی رائد فریدزاده رئیس سازمان سینمایی، محمدمهدی حیدریان، سید محمد بهشتی، حسین انتظامی، فرهاد توحیدی، علیرضا شجاع نوری، محمدمهدی عسگرپور، علیرضا تابش، منوچهر محمدی و منوچهر شاهسواری به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری چهل و سومین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند.
در میان اعضای این شورا فقط منوچهر محمدی(چپ راست) و فرهاد توحیدی(مست عشق) هستند که در سال‌های اخیر بیش و کم فعالیت حرفه‌ای داشته اند و مابقی این سیاست گذاران بیشتر مدیر بوده اند.
از مدیر فارابی بگیر تا مدیر سازمان سینمایی و مدیر خانه سینما در میان این سیاستگذاران به وفور یافت میشود.
جشنواره فجری که در این سالها و فارغ از هر دبیری، روالی روتین و کلیشه در برگزاری دارد واقعا این همه سیاست گذار که از منظر سیاسی اغلب همه منسوب به یک جریان هستند، به چه کاری میایند؟ مثلا می‌خواهند تعداد سیمرغ ها را کم و زیاد کنند؟ یا تعداد بخش ها را کم و زیاد کنند؟ یا مثلا پیامی برای قرائت در افتتاحیه یا اختتامیه بنگارند؟
وقتی جشنواره فجر در همه این سالها، بندی نهایی دارد که به هر دبیری، اجازه تصمیمات فورس ماژور میدهد، واقعا این حجم مدیران ادوار اصلاح-اعتدال در شورای سیاستگذاری اش به چه کار می‌آیند؟
اگر هم بنا بوده که برای دلجویی مدعیان سینمایی یک جریان سیاسی خاص، چنین شورایی بچینند چرا این قدر “مردانه”؟؟ و چرا نکردند حداقل دو تا سه بانوی سینماگر را وارد شورا کنند؟ آن همه شعار در حمایت از مدیریت بانوان فقط برای قبل از انتخابات بود؟
به جز این دبیرخانه جشنواره فجر در همه این سالها یک نیروی اجرایی به نام سیمون سیمونیان داشته که تقریبا بازوی دست راست هر دبیری بوده و در هر دوره سیاسی نیز در دبیرخانه حضور فعال داشته. بد نبود سیمون را به عنوان نیرویی که از نزدیک در جریان جشنواره فجر بوده وارد سیاستگذاران می‌کردند تا اگر هم بناست تصمیمی گرفته شود منطبق با تجربیات از نزدیک یک مشاور آگاه باشد.
