سینماروزان: فصل دوم «شبهای مافیا؛ زودیاک» محصول فیلیمو، با انتشار قسمت پانزدهم به پایان رسید. مسابقه‌ای که در طول پخش طرفداران زیادی داشت و به دلیل برخورداری از چند ویژگی، بالاتر از رقبا ایستاد.
رسانه فیلم‌پلاس در نگاهی به این رئالیتی مافیایی، برخی ویژگی‌های آن را برشمرده. متن تحلیل این رسانه را بخوانید:
فقدان رئالیتی‌شوهای مافیایی جذاب باعث محبوبیت مضاعف «شبهای مافیا؛ زودیاک» شده. کامنت‌های بیشمار کاربران در فضای مجازی این نکته را اثبات می‌کند. در فصل دوم «شبهای مافیا؛ زودیاک» باز هم محمد بحرانی گرداننده بود و کارگردانی آن را محمدرضا رضائیان برعهده داشت. وجه اشتراک هر دو پختگی در اجرا و کارگردانی است.
بحرانی در سری اول، با تحکم، شرکت‌کنندگان را هدایت می‌کرد ولی این بار در چرخشی تحسین‌آمیز، تغییر روش داد. او به جز شوخی‌های ابتدایی و البته به اندازه، در اغلب لحظات ساکت بود و تذکرات را به آرامی مطرح می‌کرد. این شیوه، اجرای محمد بحرانی را دلپذیرتر و متفاوت‌تر از دیگر مجریان مسابقات مافیایی کرد.
«شبهای مافیا؛ زودیاک» از نظر ساختار نیز رشدی ملموس داشت. دکور مسابقه چشم‌نواز و آمیخته به رنگ و لعاب و گل و نان! بود و مهم‌تر این که فاصله بازیگران، منطقی بود. استفاده از ماسک به همراه پخش موسیقی زنده در شب به منظور لو نرفتن شخصیت‌ها دیگر تمهید خاص مسابقه محسوب می‌شود.
تعبیه اتفاق مردگان، نه تنها شائبه تقلب را از بین برد که خود این مکان هم واجد جذابیت بود. واکنش حذف‌شدگان که از طریق تلویزیون ادامه مسابقه را پی‌گیری میکردند، ارزش افزوده «شب‌های‌مافیا؛ زودیاک» شد.
ترکیب قابل قبول شرکت‌کنندگان که عمدتا جزو چهرههای محبوب هستند را از یاد نبریم. بویژه این که در میان آنها چند «پلیر» قوی وجود داشت. اتفاقات فرامتن مثل تعصب بیرانوند یا گفتار خاص جواد خیابانی هم این مسابقه را داغ‌تر کرد.
