سینماروزان: فیلم #زالاوا از معدود فیلمهای سالیان اخیر سینمای ایران است که بخش‌هایی از روایت خود را به رسوخ دهشتناک جن در روستایی به نام زالاوا اختصاص داده.
اینکه آیا واقعا در چنین روستایی، جن‌زدگی وجود داشته یا نه، پرسش بسیاری از مخاطبان #زالاوا است.
ارسلان امیری کارگردان فیلم زالاوا درباره میزان اعتقاد به جن به روزنامه جام جم گفت: برای خود من واقعا مهم نیست کسی باور داشته باشد جن وجود دارد یا نه. فارغ از باور مخاطب، ما در جامعه‌ای انسانی زندگی می‌کنیم و باید یاد بگیریم چطور به باورهای همدیگر احترام بگذاریم یا اگر قرار است باور غلطی را اصلاح کنیم، از چه شیوه‌ای استفاده کنیم. شیوه امر به معروف ما باید چگونه باشد؟
این کارگردان جوان با اشاره به درگیری‌های داستانی استوار فیلمش با مردم بر سر باور به جن گفت: آیا استوار احمدی باید به همین شیوه برخورد مستقیم با اهالی زالاوا در قصه رو بیاورد؟ آیا آمردان(جن‌گیر) باید به این شیوه با استوار برخورد کند؟ آیا راه‌حل دیگری وجود ندارد که داستان به تراژدی ختم نشود؟
امیری تاکید کرد: واقعا و عمدا نمی‌خواستم به وجود یا وجود نداشتن جن در این قصه بپردازم. بحثم این بود که فارغ از هر باوری، ما انسان‌ها چطور با هم رفتار کنیم.
ارسلان امیری درباره علاقه به ژانر دلهره بیان داشت: فیلم به این شکل نیست که ما یک یا چند ژانر را شروع کنیم و با هم به پایان برسانیم، بلکه برحسب اقتضائات روایت و داستانی، از ژانرهای مختلف بهره می‌بریم. از اوایل فیلم از یک ماجرا و معما به ژانر ترسناک می‌رسیم، بعد به یک تریلر و بعد هم به یک تم عاشقانه. یعنی در طول سفری که قصه از آغاز تا پایان دارد، از ژانرهای مختلف برای روایت استفاده می‌کنیم. هدف اصلی این نبود که ما یک قصه ژانری بگوییم، بلکه هدف این بود که از ژانرهایی برای گفتن قصه استفاده کنیم.
