سینماروزان/مهدی فلاح‌صابر: رهبر پیشین ارکستر سمفونیک تهران خطاب به وزیر ارشاد از کپی بودن سرود ملی ایران انتقاد و خواستار بازنگری در تنظیم آهنگ آن شد.
به گزارش سینماروزان علی رهبری موسیقیدان ایرانی، رهبر پیشین ارکستر ملی و آهنگساز طی نامه ای سرگشاده به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
با تاکید بر اینکه همچنان سرود “ای ایران…”روح‌الله خالقی بیشتر در میان مردم، هوادار دارد خواستار بازنگری در سرود ملی شد.
متن نامه علی رهبری به وزیر ارشاد را بخوانید.
جناب اقای صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
حدود ۵۰۰ سال پیش کشورهای جهان برای شناساندن خود و همچنین ارائه فرهنگ و زمینه های تمدنی شان اقدام به تدوین و ارائه سرودی بنام سرود ملی کرده اند که آن سرود را در مراسم رسمی ورویدادهای ملی خود اجرا می کنند. لزوم ارائه ماهیت تمدنی و تاریخی موجب آن شده است که در تدوین این سرود از هنرمندان پرآوازه و گنجینه های فرهنگی خود استفاده کنند و از موسیقی ملی و بومی خود در تهیه کارت ویزیت کشورشان بهره گیرند. چنانچه در کشور اتریش از ساخته آهنگساز بزرگ اتریشی «آمادِ ئوس موتزارت» مدد گرفته اند و یا در آلمان از آهنگ موسیقی دان برجسته ای چون «یوزف هایدن» استفاده کردند. در این زمینه می توان ده ها مثال دیگر آورد که خود من نظر به حرفه ام و سفرهای فراوان به کشور های پیشرفته جهان و شرکت در مراسم رسمی آنها شخصاً با این سرود ها آشنائی کامل دارم.
در ایران آغاز تدوین موسیقی سرود ملی سابقه چندان طولانی ندارد و حدود ۱۴۸ سال پیش توسط افراد غیرایرانی (اروپائیان) نگارش شد. به عنوان یک موزیسین حرفهای و ایران‌دوست باید خدمتتان عرض کنم که در کمال تاسف، موسیقی سرود ملی فعلی کشور ما همچنان به صورتی است که گویا توسط غیرایرانیان نوشته شده است و بوئی از ایران از آن به مشام نمیرسد. این تنها نظر من نیست. این ایرادی است که موسیقیدانان فراوانی به این آهنگ گرفته اند. سرود ملی کشوری که یکی از آرمان های اصلی اش «نه شرقی، نه غربی» بوده است شباهت بسیار چمشگیری به سرود ملی کشور کره جنوبی دارد و بسیاری از قطعات آن، کپی سرود این کشور است که خود آن به گمان من از موسیقی غربی گرفته شده است.
این از نظر من یک دغدغه جدی است. چگونه است که کشوری چون ایران با چنین تاریخ و فرهنگ جهانگیر که مبنا و منبع الهام فرهنگی بخش بزرگی از جهان است و خاستگاه رودکی و فارابی بوده، این گونه دچار قحط‌الرجال موسیقیدان می شود که در تدوین کارت ویزیت اش باید از هنرمندان کشوری دیگر، نه آنکه با فرهنگی مشابه، بلکه با فرهنگی از خاور دور کپی برداری کند.
همانطور که حتماً مستحضر هستید، مردم ما در جشنهای مختلف بیشتراز سرود «ای ایران» نوشته زنده یاد استاد «روح الله خالقی» استفاده می کنند، زیرا ملودی سرود ملی فعلی اصلاً روح ایرانی ندارد و برای ایرانیان کمی غریبه است. زیرا استاد خالقی موسیقی ایرانی را می شناخت. زیرا برعکس ایشان، سازنده سرود فعلی(حسن ریاحی)، این موسیقی را نمی‌شناخت و در رشته موسیقی سنتی و ملی تحصیل نکرده بود.
جناب آقای وزیر! اینک وقت آن رسیده است که در این خصوص اقدامی صورت گیرد. موسیقی این سرود با وصفی که عرض کردم مناسب ایران نیست. زمان تغییر کرده است. شاید آن موقع می شد آنگونه رفتار کرد و چیزی برملا نشود. اما امروز فضای مجازی و اینترنت این امکان را به تمامی مردم جهان داده است که با یک کلیک روی کامپیوتر سرود ملی تمامی کشورهای جهان را گوش کنند و این کپی برداری یا تشابه را ببینند. راستی، زمانی که مردمان کره جنوبی در مراسم رسمیِ حضور مسئولان ایرانی در کره سرود ملی را می شنوند، چه فکر می کنند؟
جناب آقای دکتر صالحی! هم اکنون ما در ایران ده ها آهنگساز بسیار ورزیده داریم که هم با موسیقی ملی ما و هم با موسیقی جهان واقعاً آشنائی کامل دارند. پیشنهاد من این است که فراخوانی داده شود و از آهنگسازان خواسته شود تا روی شعر فعلی(اثر ساعد باقری) آهنگی بسیار ایرانی نوشته شود و آهنگسازان مبرّز در موسیقی غربی آن را برای ارکستر بزرگ و گروه کُر تنظیم کنند تا خروجی آن مورد پسند موسیقی دانان حرفه ای و عامه مردم قرار گیرد. به نظر من بهتر است برای این کار از نظرات هیأت داوران بیطرف شامل هنرمندان و قشرهای مختلف مردم ایران استفاده شود تا ما هم دارای سرودی ملی با موسیقی ای نزدیک به مردم ایران شویم.
