سینماروزان/مسعود احمدی: در جشنواره جهانی بخش عمده فیلمهای ایرانی بازار همانهایی هستند که پیشتر در جشنواره ملی به نمایش درآمده اند و حالا آمده اند اینجا که مشتری برای خود در آن سوی آبها دست و پا کنند.
در این میان ولی فیلمهایی نظیر «زعفرانیه…» وجود دارند که هرچند به لحاظ کیفی آنقدرها درجه یک نیستند ولی تماشایشان از تکرار مکررات جلوگیری میکند.
«زعفرانیه…» بسان بسیاری از فیلمهای متأثر از سینمای فرهادی با خرده پیرنگ به دنبال جلب مخاطب است ولی این خرده پیرنگهای جذاب فرهادی هستند که آثار ماندگار میسازند ولی جوانترها به این نکتته توجه نمیکنند.
«زعفرانیه…» تیم بازیگران پرتعدادی دارد؛ از نازنین بیاتی و مهدی هاشمی تا هنگامه قاضیانی، لیندا کیانی و مسعود رایگان که هر کدام از آنها در بازه سنی متفاوتی هستند ولی حرفه ای گری ویژگی آنهاست.
این تیم حرفه ای در دل درامی مشخص قرار نگرفته اند که بتوانند محصولی درجه یک خلق کنند ولی همان خرده پیرنگ فیلم هم توانسته تا جاهایی مخاطب را همراه خود کند. ای کاش کارگردانانی مانند علی هاشمی همان قدر که برای زیبایی بصری فیلم خود وقت میگذارند برای فیلمنامه هم وقت میگذاشتند تا حاصل کارشان بهتر میشد.
