سینماروزان: وقتی حدود چهار سال قبل در تیر ماه 1394 در چرایی سرمایه گذاری میلیاردی محمدهادی رضوی داماد محمد شریعتمداری- که آن زمان معاون اجرایی رییس جمهور بود- در «شهرزاد»، نوشتیم خیلیها حتی جرأت این را نداشتند که رزومه چنین سرمایه گذارانی را مرور کنند چه برسد به اینکه بخواهند درباره اهدافشان از سرمایه گذاری طرح سوال کنند.(اینجا را بخوانید)
همان چهار سال پیش که محمدهادی رضوی در واکنش به گزارش سینماروزان در یادداشتی بلندبالا نوشت:« خدایا مرگم را در جهاد با حرامیان صهیونیسم و داعش و وابستگانشان قرار بده» خطاب به ایشان نوشتیم به واسطه مجاهدتهای مدافعان حرم در برابر داعش، آرزوی شهادت در این مسیر آن قدرها محال و دست نیافتنی نیست و کافیست فقط ایشان فعل خواستن را درست صرف کند.(اینجا را بخواند)
پس از آن نیز مدام درباره آفات حضور سرمایه گذاران مشکوک در سینما و شبکه خانگی نوشتیم و حتی نخستین رسانه ای بودیم که خبر بازداشت سرمایه گذاران «شهرزاد» را منتشر کردیم! اینکه چهار سال بعد از آن افشاگریها حالا گروهی از همانها که برای محصولات این سرمایه‌های مشکوک ویژه نامه های پر و پیمان و جلسات نقد و بررسی میگذاشتند تازه بعد از سخنان نماینده دادستان درباره ایشان، سعی میکنند آنها را تکفیر کنند هم برایمان، مهم نیست چون جسارت، کیمیایی است که در هر دکان سرگذری یافت نمیشود.
این روزها که حکم شلاق و حبس و رد مال حسین هدایتی-یکی دیگر از همان سرمایه گذاران ورود کرده به هنر- اعلام شده و دادگاه یکی دیگر از آن سرمایه گذاران که محمدهادی رضوی باشد در حال برگزاری است فقط یک پیشنهاد داریم و آن هم باز برآمده از خواسته های خود رضوی است.
آنها که به صفحه اجتماعی محمدهادی رضوی سر زده اند حتما دیده اند در بالای صفحه آمده: «در حسرت راه شهدای حرمت یا زینب! السلام علی قلب زینب صبور»؛
پیشنهاد سینماروزان آن است که چون پیشتر هم رضوی از آرزویش برای مرگ در راه جهاد با داعش و وابستگانش گفته بود به جای حبس و شلاق احتمالی(؟)، برای پاک کردن کامل سوریه از بقایای داعش، رضوی را به ادلب سوریه بفرستند؛ اگر سعادتش را داشت به آرزویش که مرگ در راه جهاد با داعش است نائل آید و اگر این گونه نشد و شهادت به سراغش نیامد، لااقل حسرت راه شهدای حرم در دلش نماند!
