سینماژورنال/ایزد مهرآفرین: سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر را می توان یک عقبگرد تاريخي در برگزاری مهمترين رويداد سينمايي كشور دانست.
با آنكه از نحوه اكران فيلم ها در سينماي مردمي بي اطلاعم اما از جايي كه برج میلاد به عنوان كاخ جشنواره حكم قلب تپنده جشنواره را داشت می توان از اتفاقاتي كه در كاخ جشنواره افتاد عياري از کلیت آن را سنجید.
اولين نكته اي كه در اين دوره بيش از همه چيز به چشم آمد بي نظمي و بي كيفيتي در اكران فيلم ها بود. اتفاق خوبي كه در چند دوره گذشته جا افتاده بود نمايش به موقع فيلم ها راس ساعت و بدون كوچكترين تاخيري بود اما متاسفانه در اين دوره شاهد تاخير حتي 40 دقيقه اي در زمان پخش فيلم ها بوديم.
معرفی بیهوده عوامل فیلمها روی سن
نكته دوم كه باز بي ربط به نمايش فيلم نيست بدعتيست كه دوساله باب شده، آن هم برنامه اي است تحت عنوان معرفي عوامل فيلم ها در روي سن. علی رغم اینکه پیش از جشنواره برنامه «یک فیلم، یک سلام» برگزار شد كه در واقع همين كاركرد را داشته باشد ولي معلوم نيست چرا و به چه اصراري دوباره اين برنامه بدون جذابيت و وقت گير كه بعضا يك خط در ميان هم برگزار ميشد امسال هم ادامه داشت.
تیزرهای تبلیغاتی به کاخ جشنواره هم رسیده بود
به اين تاخيرها اضافه كنيد تبليغات بيش از اندازه قبل از نمايش فيلم ها را كه آدم را ناخودآگاه به ياد تبليغات در تلويزيون مي انداخت.
نكته سوم تعداد زياد فيلم ها بود. مديريت جشنواره در اين دوره با شعار چابك سازي و كم كردن تعداد فيلم ها آمد ولي در عمل همان تعداد فيلم هاي سابق و بعضا بیشتر در دل جشنواره گنجانده شد. به نحوی که در زمان نماز و ناهار که موقع استراحت مخاطبان نیز به شمار می رفت شاهد اکران فیلم های مستند بودیم كه عملا تعداد انگشت شماري براي ديدن مستند در سالن اصلي بودند و همين امر اعتراض مستند سازان را نیز به همراه داشت.
عدم مدیریت نمایش فیلم “محمد(ص)”
انتخاب ضعیف و مدیریت ضعیف تر در روابط عمومی از عوامل گسترش هرج ومرج در جشنواره شده بود. نمونه اين بي تدبيري را مي شود در مديريت نكردن صحيح براي نمايش فيلم ويژه جشنواره يعني “محمد(ص)” به وضوح ديد.
سالی غم‌انگیز برای سینمای ایران
در مورد داوری ها هم به نظر انتخاب میان بد و بدتر بود تا میان خوب و خوب تر. اما داورها شاید در بسیاری از موارد میان خوب و بد تفاوتی قائل نبودند. اگر فیلم هایی که هیات انتخاب برای حضور در جشنواره دستچین کرده بود بهترین های سینمای ایران بودند باید گفت سال 93 سینمای غم انگيزي براي سينماي ایران بوده است.
شما که بولتنتو هم دراوردی دیگه
مشکلی نداشتی که
حتما مایه هم گرفتی واسه بولتن
واقعا گل گفتی راجع به فیلم محمد
دمت گرم
فیلمو باید واسه همه نشون میدادن
این چه معنا داره که خودی و غیرخودی درمیارن
ترسیدن محمد و نشون بدن و اونوقت مثل رستاخیز نقد بشن
البته الانم نقد شدن
لعیا سلام
اتفاقا بولتن جوان بولتن خوووبی بود
تنها بولتنی بود که سفارشی نبود وسعی داشت نقد سازنده ارائه کنه
چه فرقی میکنه
یکی پول میگیره سفارشی بنویسه
یکی پول میگیره نقد کنه
بازم اونیکه نقد میکنه بهتره نسبت به اونیکه مجیزگوئه برادر
چون تو نقداست که ایرادا مطرح میشه
سلام اقای مهرافرین
من سیمرغ جوانو از پارسال تو جشنواره میدیدم و موضع گیریت دربرابر گرداننده نشستا رو تحسین میکنم
فقط امسال اون گرداننده یه توهینی به شما کرد که انتظار داشتیم پاسخشو از زبان شما بشنویم
اما هر چی صبر کردیم خبری نشد