سینماژورنال: فیلم “رستاخیز” که بعد از “محمد(ص)” پرهزینه ترین فیلم تاریخ سینمای ایران است بناست عیدفطر اکران شود.
به گزارش سینماژورنال بسیاری از آنها که فیلم را پیش از این و در نمایشهای خصوصی یا جشنواره فجر دیده اند در مقایسه با هزینه ای که صرف “رستاخیز” شده حاصل کار را آنقدرها متفاوت و تاریخ ساز نمی دانند.
انتظار از “رستاخیز” آن بود که وقتی بودجه ای هنگفت صرف تولید آن میشود بلحاظ اثرگذاری دراماتیک نیز بتواند مخاطبان را بشدت تحت تاثیر قرار دهد اما در نسخه جشنواره ای آن چنین اتفاقی روی نمی دهد.
جالب است که در میان مخاطبان “رستاخیز” این فرضیه متبادر شده که این فیلم به عنوان اثری پرهزینه هر چه کم داشته باشد امکانات تولید کم نداشته، اما حسین جعفریان فیلمبردار کار از کمبود امکانات فیلمبرداری در این پروژه سخن گفته است.
امکاناتمان از حد معمول سینمای ایران هم کمتر بود
جعفریان درباره اینکه فیلمبرداری “رستاخیز” چه تفاوتی با دیگر کارهای معمول سینمای ایران داشته به “فیلم” می گوید: در این فیلم با امکانات معمول سینما کار کردیم. حتی در زمینه هایی امکاناتمان از حد معمول آن زمان هم کمتر بود.
مجبور بودیم با چراغهای کهنه کار کنیم
به گزارش سینماژورنال وی ادامه می دهد: فرضا مجبور بودیم با چراغهای HMI کهنه و تقریبا از کارافتاده کار کنیم و دردسر زیادی را متحمل شویم. یک دستگاه دوربین آری.کم داشتیم و در بعضی صحنه ها که باید با دو دوربین کار میشد یک دستگاه دوربین ۵۳۵ در اختیارمان قرار می گرفت.
بلحاظ امکانات تفاوتی با فیلمهای دیگر نداشت
این فیلمبردار پیشکسوت می افزاید: فیلمبرداری فیلم حدودا یک سال طول کشید اما بجز زمان طولانی فیلمبرداری و موضوع خاص فیلم که نورپردازی و فیلمبرداری خاصی را می طلبید {بلحاظ امکانات} تفاوت چندانی با فیلمهای دیگر نداشت.
پیاده رویهای طولانی و سفرهای دونفره از جنوب به شمال
حسین جعفریان خاطرنشان می کند: پیاده رویهای طولاتی در کوه و بیابان همراه با درویش برای پیدا کردن محل مناسب فیلمبرداری، سفرهای دونفره طولانی از جنوب به شمال و از تهران به شرق کشور از خاطرات این پروژه است که هیچ وقت آن را فراموش نمی کنم.
