سینماروزان: گفته‌های اخیر عباس صالحی وزیر ارشاد که حل مشکل ممنوعیت از فعالیت خوانندگانی همچون حسین زمان، هومن خلعتبری و آریا آرام‌نژاد را به نظر مراجع نسبت داده بود(اینجا را بخوانید) با واکنش حسین زمان مواجه شد.
به گزارش سینماروزان حسین زمان با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد گفته های وزیر درباره خوانندگانی همچون هومن خلعتبری باشد به تفصیل درباره بیکاری 15 ساله اش و حتی ممنوعیت 4 ساله اخیرش از تدریس با «شرق» سخن گفته است.
متن گفتگوی حسین زمان را بخوانید:
با توجه به گفته‌های اخیر وزیر ارشاد در رابطه با برداشتن ممنوع‌الکاری شما، آیا در این خصوص صحبتی هم با شما شده است؟
نه، اما من خودم تقریبا از ابتدای ریاست‌جمهوری آقای روحانی پیگیر مشکلم بوده‌ام و ١٠ بار به معاونت هنری، دفتر موسیقی و حراست وزارت ارشاد مراجعه کرده‌ام که هیچ جواب مشخصی به من نداده‌اند.
آخرین‌بار چه زمانی مراجعه کرده‌اید؟
فکر کنم اسفندماه ٩٥ بود که به حراست ارشاد مراجعه کردم و در آنجا نماینده وزارت اطلاعات آمده بود و در دفتر مسئول حراست ارشاد یک ساعت صحبت کردیم، اما تا امروز جوابی به من نداده‌اند و عملا هنوز برای رفع آن هیچ اتفاقی نیفتاده است.
مسئله شما دارد خیلی کهنه می‌شود، چرا به آن پاسخی نمی‌دهند؟
مسئله ممنوع‌الکاری‌ام دارد ١٥ سال را پشت‌سر می‌گذارد و دولت‌های گذشته هیچ پاسخ مشخصی نداده و گفته‌اند طبق دستوری که از بالا داده‌اند؛ نباید به شما مجوز بدهیم. بنابراین هنوز پاسخی برای آن نداده‌اند.
برداشتتان از حرفهای آقای وزیر چیست؟
آقای وزیر با این وعده پیگیری شاید این مسئله را به جایی برسانند.
شما در این سالها هیچ‌گاه برای کار موسیقی از ایران خارج نشده‌اید و حتی موسیقی هم در آنجا منتشر نکرده‌اید؟
من هرگز برای کار از ایران خارج نشده‌ام، اما تصور می‌کنم آن پرسش و پاسخ، درباره آقای خلعتبری باشد که به خارج مهاجرت کرده‌اند و شاید برخی آقایان تصور کرده باشند که من هم مهاجرت کرده‌ام، اما من به قصد کار هیچ‌گاه از ایران خارج نشده‌ام.
با این اوصاف صدایتان را چگونه همواره تازه نگه می‌دارید؟
من به‌هرحال کار خواندن را با تمرین و ممارست صدا از نظر کیفی حفظ می‌کنم و در این سالها چهار تا پنج کار تک هم آماده و در فضای مجازی منتشر کرده‌ام و خیلی محدود توانسته‌ام با مخاطبانم ارتباط بگیرم. در این سال‌های ممنوع‌الکاری نیز در حدود هفت تا هشت قطعه خوانده‌ام.
متأسفانه قدر و قیمت موسیقی در فضای مجازی دیده نمی‌شود و چگونه است این هزینه‌کردن شما؟
برگشت سرمایه روی کار موسیقی فقط از اجرای زنده و کنسرت ممکن می‌شود و حتی فروش آلبوم نیز به تیراژ قابل‌ملاحظه‌ای نمی‌رسد که تأمین‌کننده مخارج آن باشد. آنچه هم در تولید این قطعات سرمایه کرده‌ام، از جیب رفته است، اما پشیمان هم نیستم، چون با مخاطب ارتباط گرفته‌ام و ارزش آن را دارد.
حس‌وحالتان در این سالها به‌لحاظ ممکن‌نشدن آزادی کار چه بوده است؟
قطعا کسی که دست‌وبالش بسته است و اجازه فعالیت ندارد، از نظر روحی خیلی به او فشار می‌آید. برای ما که عشق و علاقه‌مان این است که در عرصه هنر کارمان را ادامه بدهیم، ارزش دارد که کارمان را در اختیار مردم بگذاریم و در ضمن با مردم از نزدیک برخورد کنیم. آرزوی هر هنرمندی که از موسیقی و نمایش محروم می‌شود بازگشت به عرصه هنر است. وقتی هنرمند از کارش محروم می‌شود زیر فشار است و بهتر اینکه این فشار برداشته شود.
باوجوداین چگونه امیدوار هستید؟
آنچه من را سرپا نگه داشته و از این حس بد دور نگه می‌دارد این است که به وظیفه‌ام عمل کرده‌ام و به‌خاطرش هنوز هم در عرصه هنر به کسی باج نمی‌دهم و هیچ‌گاه سرم را در برابر کسی خم نکرده‌ام و این به من آرامش می‌دهد.
از قطعات منتشرشده‌تان در فضای مجازی بگویید؛ چه بازخوردی داشته؟
بازخوردش خیلی خوب بوده و چنین انتظاری از مردم می‌رود که استقبال کنند. از یک ترانه‌ام خیلی خوب استقبال شد و تا جایی که من اطلاع دارم، تابه‌حال چند میلیون‌بار دانلود شده و به نظرم کارم اثر خودش را می‌گذارد و به‌نوعی ثابت می‌کند که صدای هنرمندان را نمی‌توان محدود کرد و جلوی کارشان را گرفت. در همین ١٥ سال هنری به نظرم حداقل یک ترانه هم کار خودش را بکند، ارزشمند است.
هزینه‌های زندگی بسیار بالاست و شما منبع درآمدتان درحال‌حاضر چیست؟
خوشبختانه هیچ‌گاه اجرای موسیقی کار اصلی‌ام نبوده و سال‌هاست در زمینه آموزش در مراکز آموزش عالی کار کرده‌ام. رشته تخصصی‌ام الکترونیک و مخابرات است و همین‌ها را تدریس کرده‌ام، اما متأسفانه در چهار، پنج سال اخیر جلوی این را هم گرفته‌اند، اما هنوز هم روی پای خود ایستاده‌ام و زندگی را می‌چرخانم، هرچند راحت هم نیست. سالها پای تخته و کلاس رفته‌ام که از آن هم محروم شده‌ام، اما خوشبختانه آن‌قدر سواد و دانش و آگاهی داشته‌ام که بتوانم از آن استفاده کنم.
در کدام دانشگاه تدریس می‌کردید؟
در آخرین سالها، هم عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف کیش و هم معاون طرح و برنامه بودم که این فرصت را از من گرفتند. اما اکنون مشاوره آی‌تی به شرکت‌های آشنا می‌دهم و با آنکه آنچنان خوب هم نیست اما هنوز هم کار می‌کنم.
درخواست شما از مسئولانی که می‌توانند برای این رفع ممنوعیت، کاری برایتان کنند، چیست؟
این فقط خواسته من نیست، بلکه این حق برای همه هنرمندان است که اولا برایشان قائل شوند که حق‌شان ضایع شده و مسئولان امر موظفند که احقاق حق کنند. من بارها در مصاحبه‌هایم گفته‌ام جامعه موسیقی نمی‌تواند از بزرگان موسیقی، چه به شکل فردی و چه به صورت تشکل‌های موسیقی حمایت کند و در این ١٥ سال حتی یک‌بار هم از تشکل خانه موسیقی با من تماسی گرفته نشده که بگویند ما می‌خواهیم برای حل مشکلت کاری کنیم. متأسفانه در جامعه موسیقی هوای همدیگر را نداریم و هیچ حمایتی از دوستان نمی‌شود. همچنین مسئولان مکلف باید به وظیفه اصلی خودشان عمل و حقوق هنرمندان را حفظ کنند و اگر هنرمندانی در موسیقی، سینما یا تئاتر در این سالها جلوی کارشان گرفته شده است، مدافع این هنرمندان باشند.
آیا رسانه‌ها و محافل فرهنگی توانسته‌اند از افرادی مثل شما حمایت کنند؟
برخی از رسانه‌ها که آنها هم خیلی زیاد نیستند، این کار را کرده‌اند و شاید آنها هم ملاحظاتی داشته‌اند که نتوانسته‌اند به این مباحث بپردازند و این مسائل را مطرح کنند. اما رسانه‌هایی هم حامی امثال من بوده‌اند و گاهی این کار را کرده‌اند.
ممنوع‌الکارشدنم مخفی نمانده و بازتاب بین‌المللی داشته است؛ هرچند برای خودم خوشایند نیست که اسم ایران این‌گونه مطرح و جلوی کار هنرمندان در مملکت خودشان گرفته شود. این بازتاب خوبی ندارد.
آیا همواره موسیقی ایرانی را دنبال می‌کنید؟
بله، من موسیقی غربی، موسیقی ایرانی تولیدشده در خارج و داخل را دنبال می‌کنم و همیشه اطلاعاتم درباره موسیقی به‌روز است.
پس همیشه در فضای موسیقی هستید؟
نمی‌توانیم از موسیقی دل بکنیم؛ فقط از مردم دور نگه داشته شده‌ایم اما تا حدی هم این مسئله در فضای مجازی قابل جبران هست اما ارتباط زنده و نزدیک حسی دارد که در فضای مجازی نیست.
نکته پایانی؟
دعا و آرزو می‌کنم این محدودیت‌هایی که برای افراد مختلف در رشته‌های مختلف هنری در مملکت ما گذاشته‌اند، برداشته شود چون اکثر این افراد به‌ناحق ممنوع‌الکار شده‌اند و باید این ممنوعیت‌شان برداشته شود و بیشتر شاهد آزادی باشیم.
