سینماروزان/احمد محمداسماعیلی:
+بالاخره یک فیلم هم دیدیم که به زندگی و دغدغه های نسل جوان طبقه متوسط رو به بالا می پردازد.
+گره افکنی خیلی زود اتفاق می افتد و خوشبختانه وقت مخاطب را برای افتتاحیه نمیگیرد؛ سریعتر از حد تصور، بحران را ایجاد میکند و بعد تلاش برای آشنایی با عوامل بحران‌زا.
+ساختار فیلم غیر خطی است و سازنده می کوشد در هر ۲۰ دقیقه از زمان فیلم یک گره از داستان فیلم نامه را با فلاش بک برای مخاطب بازگو کند؛ شیوه ای که می‌تواند تنوعی به تصاویر بدهد و باعث ترغیب مخاطب برای پیگیری داستان فیلم بشود.
+ لوکیشن و فضاسازی‌ها هم قابل تامل. برخلاف اغلب فیلم های جشنواره امسال که یا در تهران و یا شمال کشور بودند، دوربینش را به یکی از مناطق بکر کویری در استان یزد می‌برد. این گونه جذابیت بصری درام را بیشتر میکند.
+خیلی خوب ماجرای یکی از آقازادگان بحث برانگیز این سالها را طرح میکند و جاهایی خلاف عادت ژن ها را خیلی خوب نشان میدهد؛ ژن هایی که برخلاف رانت‌خواری پدران خود می‌خواهند سالم زندگی کنند ولی باز در دست انداز می افتند.
+بازی های فیلم بیش و کم، استاندارد است. سام درخشانی برخلاف اغلب نقش آفرینی سال های اخیرش که کمدی هستند در این فیلم در نقش کاملا جدی و درام بازی استانداردی از خودش ارائه می کند. سجاد بابایی در قالب کاراکتری متفاوت بازی قابل قبولی ارائه می کند. مریم کوخانی نیز در نقش یک دختر آقازاده احساساتی و مغرور بازی اش به اندازه و درست است.
+ساقی حاجی پور به شدت منطبق با نقش و فضایی که در آن قرار گرفته، شخصيت سازی کرده و چنان با میمیک حس و حال شخصیت را بروز میدهد که انگاری این سفر پردردسر را شخصا درک کرده.
+ریتم مناسب باعث می‌شود بی پلان اضافه پیش برود و به پایان برسد. به لحاظ تدوین یکی از بهترین فیلمهای جشنواره فجر۴۳ است.
+پایان کاملا بسته و در نقطه درست و بی حرف اضافه. در جشنواره ای مملو از فیلم‌هایی با پنج تا شش پایان بی هدف، #ممنوع‌الخروجی پایان بندی خوبی هم دارد.
پرسش؟
–وقتی فیلم به اتمام می‌رسد می پرسی که چرا در بخش مسابقه نبوده؟؟ اگر ارگانی بود وارد بخش مسابقه میشد؟
فیلمی که اجرای سالم و بی ادعائی دارد، داستانی به روز از جریانات اقتصادی حول ژن خوب ها دارد، تعریض دارد به سایت های هسته‌ای، قطب زن کنشگر دارد و بازیهای یکدست، چرا نباید در بخش مسابقه باشد؟
