سينماروزان: وحيد نصيريان نويسنده و کارگردان سينماي انيميشن پنجم مردادماه درگذشت.
به گزارش سينماروزان نصيري بر اثر ايست قلبي دار فاني را وداع گفت و قرار بر اين است پيکر وي در قطعه هنرمندان تبريز به خاک سپرده شود.
وحيد نصيريان متولد ۱۳۵۰ شهر اهر و فارغ‌التحصيل هنرهاي زيباي تبريز در سال ۱۳۶۸ و در عرصه نقاشي، فيلمنامه‌نويسي و کارگرداني انيميشن فعال بود.
نصيريان از جمله انيماتورهايي بود که همکاريهاي موثري را هم با کارگردانان سينماي ايران داشت و از جمله در اولين فيلم مهدي کرم پور با عنوان «جايي ديگر» به عنوان انيماتور حضور داشت.
«جایی دیگر» اولین فیلم رئال-انیمیشن تاریخ سینمای ایران بود که بلحاظ ساختار شباهتهایی داشت به «دیوار»آلن پارکر. در طراحی و اجرای انیمیشنهای این فیلم و همچنین طراحی تیتراژ، نصیریان در تعامل با کرم پور به شدت حرفه ای عمل کرد.
وحيد نصيريان سابقه ساخت يک انيميشن بلند با نام «قلب سيمرغ» را هم داشت؛ يک فانتزي جاه طلبانه که داستانش در ۲۳۰۰ مي گذشت و زماني که بعد از وقوع جنگ اتمي، اژدهاک از دماوند برخاسته و به نبرد با سيمرغ اساطيري مي پردازد.
خبر درگذشت نصيريان صبح ششم مردادماه در رسانه ها پيچيد اما تا عصر همين روز به جز محمد آفريده از مديران اسبق مرکز گسترش سينماي مستند و تجربي هيچ کدام از مديران سينمايي در رثاي وي کلمه اي نگفتند و این معنایی ندارد جز مهجوریت انیمیشن در این ملک.
محمد آفریده ولی برای نصیریان سنگ تمام گذاشت و در رثایش یادداشت زیر را نوشت:
قلب سیمرغ رفت
شاید از سال ۱۳۷۷ بود که وحید نصیریان را می شناختم، بسیار منظم اهل مطالعه و با وقار بود. تیزر جشنواره فرهنگ ایران زمین را او ساخت، چند فیلم کوتاه در طول این سالها برای انجمن و مرکز ساخت، همگی با قدرت و ساختارمند بود.
یادم است سال۱۳۸۶ یا ۱۳۸۷ بود که فیلمنامه «قلب سیمرغ» را برآیم آورد،با توجه به ظرفیت بالای فیلمسازان انیمیشن و مهجور بودن آنان در کل حوزه سینما، تصمیم گرفتم از تولید چند فیلم سینمایی انیمیشن حمایت کنم، بامشورت با دوستان، صحبتی با معاونت سینمایی وقت آقای جعفری جلوه داشتم و از ایشان هم قول مساعد گرفتم. فیلمهای سینمائی «رستم و سهراب»، «قلب سیمرغ» و… راه اندازی شد.
چند ماه بعد به اتفاق معاونت سینمایی سری به دفتر فیلم «قلب سیمرغ» زدیم، هیچ وقت یادم نمی رود، جمعی از جوانان با لباس «قلب سیمرغ» و شور و اشتیاق وصف ناشدنی آقای وحید نصیریان، که با احساس خاصی پروژه را تو ضیح می داد، هرگز فراموشم نمی شود. سال ۱۳۸۸ از مرکز رفتم، چندبار در طول این سالها همدیگر را دیدیم، حال مناسبی نداشت، از ساختارهای فرسوده، کند و سیاست زده گله مند بود. گویا مسائل مهمتر! مثل همیشه، ذهن مسئولان را به خود مشغول کرده بود!
روز قیامت خیلیها باید جواب عمر به باد رفته این نسل را بدهند، حقیقتا انرژی و امید این نسل، با روزمرگی ها و سوءظن ها و سوء مدیریت ها فرسوده شد. سال گذشته، برای جشنواره روح الله از او خواستم یک فیلم کوتاه انیمیشن با موضوع جشنواره بسازد و او مثل همیشه قبول کرد و فیلم زیبائی ساخت. وحید عزیز، می دانم پشت لبخند زیبا و چهره مهربانت، دل دردمندی داشتی. خدای کریم روحت را قرین رحمت کند.
- وحید نصیریان
