سینماروزان: این روزها شانس بازی فقط برای یک‌سری از افراد خاص است. متاسفانه در ایران سن بازیگر از ۶۰ سال که عبور می‌کند او را کنار می‌گذارند و بایکوت می‌شود!
#محسن_زهتاب بازیگر باسابقه ایرانی با بیان مطلب فوق به روزنامه جام جم گفت: اگر نیاز به نقش عمو یا دایی در کار داشته باشند اقوام خودشان را می‌آورند. برای نقش پیرمردها به جای بازیگران قدیمی و پیشکسوت از شوهرخاله و شوهرعمه خودشان استفاده می‌کنند. در واقع، بازیگر وقتی ۶۰ ساله شد باید برود در خانه بنشیند، چرا که کارگردان و تهیه‌کننده برای کاراکترهای سن و سال‌دار از فامیل و آشناهای خودشان استفاده می‌کنند.
بازیگر سریال‌های کهنه‌سوار و نردبام آسمان ادامه داد: بیشتر قصه‌ها هم شبیه به یکدیگر هستند و حول‌و‌حوش روابط عاشقانه و آشنایی پسر فقیر با دختر پولدار و برعکس دور می‌زنند. قصه‌ها تکراری شده‌اند و برای تماشاگر جذابیتی ندارند. مخاطب تقریبا همه این قصه‌ها را حفظ است و از همان ابتدا می‌تواند پایان داستان را حدس بزند. طبیعی است چنین قصه‌ای نه برای من می‌تواند جذابیت داشته باشد و نه برای تماشاگر.
زهتاب افزود: فکر می‌کنم متاسفانه بعضی اصلا با هنرمندان قهر کرده‌اند، گویی بازیگران را دوست ندارند. تا بخواهیم گلایه و شکایت کنیم هم پاسخ می‌دهند که بودجه نیست، زمان کم است، مردم گرفتار هستند و شما فکر می‌کنید که هستید که همیشه معترضید. دیگر واقعا نمی‌دانیم چه‌کار کنیم.
زهتاب با اشاره به همکاری با حمید لبخنده در سریال در پناه تو، گفت: شما حتی یک نابازیگر در این سریال نمی‌بینید. این موضوع خیلی اهمیت دارد. وقتی یک قصه خوب نوشته شود و توسط یک کارگردان با دانش و مسلط مثل مرحوم لبخنده ساخته شود طبیعتا این نتیجه کار موفق خواهد بود. حمید لبخنده حتی برای نقش‌های خیلی فرعی هم از بازیگران حرفه‌ای استفاده می‌کرد و اجازه نداد حتی یک نابازیگر وارد کار شود ولی حالا سینما و تلویزیون پر شده از نابازیگرانی که کیفیت کار را کم می‌کنند.
به نظرم اگر میخواید فضایی برای حل کردن خیلی از مسائل به وجود بیارید، باید به شیوه سقراط وار پرسش و پاسخی مطرح بشه تا همه جانبه این ادعاها رو مورد برسی قرار بده
صرفا احساسی برخورد کردن یا یک طرفه پیش قاضی رفتن صحیح نیست، البته برای ژورنالیست هایی که دنبال مطلب پرکردن و صفحه آرایی و زرد نویسی هستند ( که البته صادقانه بگم منظورم شما و خیلی از دوستان و همکاران عزیزتان نیستید ) قابل قبوله و علی حده، ولی حقیقت این نیست که خیلی از بزرگان میفرمایند
بنده برای ساخت دو فیلم سینمایی خودم که این اواخر کار شد شخصا به عنوان تهیه کننده ادب کرده و با بسیاری از این بزرگواران و پیشکسوتان صحبت کردم برای نقش های مختلفی و جوابهای جالبی گرفتم
از بزرگواری که برای یک سکانس ۱ دقیقه ای تاکید بر کلوزآپ و دریافت مبلغ ۵۰ میلیون تومان، برای یک فیلم کاملا مستقل درخواست داشتن بگم، تا پیشکسوت دیگری که برای حضور در جلسه مذاکره قبل از قبول نقش درخواست ماشین شخصی داشتن و واریز پیش پرداخت
که بنده از عزیزان هنرور ریش سفید این عرصه دعوت کردم که این نقش ها رو بازی کنن و بندگان خدا با کمال تواضع و فروتنی قبول زحمت کردن و طبق براورد سندیکاهای مربوطه دستمزد گرفتن
بنابراین اگر کسی قرار هست بزرگی کنه و پیشکسوت باشه باید همچون استاد و پدری فداکار در کنار سلیقه و جریانی که ساری و جاری هست در پروژه حضور پیدا کنه نه اینکه به واسطه اینکه روزی فلان کردن و چنان کردن طلب ارث و میراث کنن از جریان موجود.
این سَمت هم حرفای شنیدنی هست وگرنه هیچ تهیهکنندهای که خصوصا جوان و جویای نام باشه بدش نمیاد از حضور این بزرگواران استفاده کنه تا هم حق شاگردی رو ادا کرده باشه هم با نام استاد برای خودش کسب آبرویی کنه و مهمتر از همه به اصول و شرایط واقعی سینما پایبند بمونه.
برای ادعاهام اسامی درخشان و صاحب نامی در آستین دارم، اگر گوش شنوایی باشه و مهم باشه میتونم بگم
ارادت