سینماروزان/غفور پورغفور: خانه سینما به‌لحاظ اصلی‌ترین زیربنای تاسیس‌اش که رسیدگی به امور رفاهی صنوف باشد، روزهای خوبی را نمی‌گذارد.
کیفیت پایین بیمه تکمیلی درمان سینماگران و اعتراضات چندماهه به این بیمه، عدم توزیع منصفانه عیدی میلیاردی ارشاد میان تمامی اعضای خانه و فقدان تلاش برای ارائه تسهیلاتی ابتدایی همچون سبدکالا یا بن ارزاق به اعضا سبب‌ساز شده کمتر کسی از اهالی سینما باشد که از صنفش به نیکی یاد کند.
در همین اوضاع، روزنامه رسمی دولت که انگار حتی اخبار روز خانه سینما را پیگیری نکرده از حسرتش برای نبودن صنوف مختلف روزنامه‌نگاری سخن گفته و نوشته است: چرا مثل انجمن‌های متعدد خانه سینما در دنیای رسانه و روزنامه‌نگاری انجمن‌های متعدد نداریم؟؟؟
اینکه تعدد صنف چه کمکی به حل مشکلات صنفی خانه سینما کرده که حالا بشود این الگو را برای جامعه رسانه پذیرفت، بر ما معلوم نیست؛ یک فقره‌اش تعدد صنوف تهیه‌کنندگی که به اذعان خود تهیه‌کنندگان با نوعی به‌هم‌ریختگی در این صنف مواجه شده!
از آن گذشته مگر قدرت عمل صنوفی مانند پزشکان که در مواقع حساس به‌شدت پشت هم هستند و حتی کوچکترین شوخی ولونقادانه‌ای را برنمی‌تابند، به تعدد صنوف است؟؟ یک سازمان نظام پزشکی دارند و بس. درست مثل جامعه مهندسان که یک سازمان نظام مهندسی دارند یا جامعه کارگران که فقط یک خانه کارگر دارند و بس.
خانه سینما زمانی می‌توانست الگوی صنوف دیگر شود که جلسه سرانش با رییس سینما در آخرین ساعات قبل از برگزاری به‌دلیل بی‌رغبتی صنوف، لغو نشود. خانه سینما زمانی می‌توانست الگو باشد که بعد از نزدیک به سه دهه هنوز در برطرف کردن اصلی‌ترین نیازهای اولیه صنف که یک بیمه درمانی جامع باشد تا این حد فشل نبود؟
بله، خانه سینما سه ساختمان و کلی صنف دارد ولی هنوز یک بیمارستان که هیچ، یک درمانگاه که هیچ، حتی یک یونیت دندانپزشکی برای خدمت‌رسانی به اعضایش ندارد!!
بله، خانه سینما در صنوف متعددش اعضای مشهوری دارد که زینت‌المجالس انتخاباتی سران راست و چپ‌اند ولی خانه سینما بعد از سی سال هنوز نتوانسته بسان خانه کارگر، نمایندگانی در مجلس داشته باشد که پیگیر حقوق اعضایش باشند.
لطف کنید و حتی اگر به‌دنبال الگوسازی برای بهبود کارکرد انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران به ریاست عباس عبدی هستید به سراغ الگوهای موفق‌تر بروید.
