سینماژورنال: به جرأت می‌توان گفت رضا عطاران تنها بازیگر دهه نودی سینمای ایران است که حضورش در هر فیلمی حاشیه امنیتی نسبی را برای سرمایه‌گذاری در آن فیلم فراهم می‌کند. عطاران در ماه‌های گذشته فیلم‌هایی مانند «نهنگ عنبر»، «استراحت مطلق»، «من سالوادور نیستم» و «دراکولا» را روی پرده داشت که این چهار فیلم روی هم رفته حدود ۳۰ میلیارد تومان فروش داشته‌اند که رقم کمی نیست.
به گزارش سینماژورنال اگر هرازگاه شایعاتی درباره دستمزد چندصدمیلیونی عطاران شکل می‌گیرد به دلیل همین سودآور بودن او در گیشه است؛ عطاران در یکی از آخرین گفت‌وگوهایش از این گفته بود که این فروش بالا سبب شده که حسادت همکارانش نسبت به او بیشتر شود و برخی فکر کنند او جای آنها را تنگ کرده است. عطاران آرزو کرده بود هرچه زودتر این آمار فروش بالا تمام و او خیالش راحت‌تر شود.(اینجا را بخوانید) به نظر می‌رسد اتفاقی که بر سر اکران تازه‌ترین فیلم این بازیگر با نام «آب نبات چوبی» افتاده است برآورده شدن آرزوی عطاران است!
«آب نبات چوبی» که از حضور رضا عطاران در نقش اصلی‌اش سود می‌برد در مدت ۱۰ روزی که روی پرده رفته است فقط ۳۰۰ میلیون تومان فروش داشته است.
این یک فیلم هنروتجربه‌ای است!
حسین فرحبخش در پاسخ به این سؤال که چرا فیلمش به‌رغم حضور عطاران فروش فوق العاده ای نداشته به «صبح نو» گفت: این را که فروش کم بوده قبول ندارم. فیلم به اندازه خودش فروخته است. عطارانی که در فیلم می‌بینید کاملاً کلیشه‌زدایی شده است و آن جنس کمدی که عطاران را به آن می‌شناسیم در اثر وجود ندارد. من می‌توانم این فیلم را یک فیلم هنروتجربه‌ای کامل بدانم که در شرایط فعلی به اندازه خودش فروخته است.
وی ادامه داد: عطاران هم به اندازه خود در توجه مخاطبان نقش داشته. شاید اگر عطاران بازیگر «آب نبات…» نبود فیلم تاکنون ۱۰۰ میلیون هم نمی‌فروخت. من نظرم این است که بازی متفاوت عطاران در این فیلم در تاریخ باقی می‌ماند!
فرحبخش درباره اینکه سوژه فیلم هم(تعرض به دختران نوجوان) برای مخاطبان دهه نودی چندان بکر به نظر نمی‌رسد و اینکه آیا در انتخاب سوژه محدودیت داشته، اظهار داشت: سوژه انتخاب خودم بود و اتفاقاً می‌خواستم با این سوژه تلنگری به خانواده‌ها بزنم؛ فیلم فقط درباره ماجرای تعرض نیست بلکه درباره روابطی است که در نتیجه بی توجهی بزرگ‌ترها به کوچک‌ترها ایجاد می‌شود و فعل و انفعالاتی که برآمده از وضعیت اجتماع است.
هنروتجربه عین شارلاتانیزم است
فرحبخش ادعا دارد فیلمش هنروتجربه‌ای است. او در پاسخ به اینکه اگر فیلمش هنروتجربه‌ای است چرا این فیلم را برای اکران به گروه هنروتجربه نداده است؟ گفت: منظور من از هنروتجربه یک اسلوب فیلمسازی است و نه یک گروه دولتی که با شارلاتانیزم کار خود را پیش می‌برد. من سیاست‌های گروه هنروتجربه را قبول ندارم چون فکر می‌کنم آنها به جای اکران فیلم‌هایی که مصداق واقعی هنروتجربه باشند آثاری بی‌کیفیت را اکران می‌کنند که مخاطب را گریزان می‌کند و در درازمدت به سینما صدمه می‌زند.
تارانتینو و ایناریتو را ۲ ریال هم قبول ندارم
«آب نبات چوبی» به لحاظ ساختار، روایتی غیرخطی دارد. سؤال از کارگردان فیلم این است که آیا رجوع به این روایت برای وی نوعی گرته‌برداری از سینمای امثال «کوئنتین تارانتینو» و «الخاندرو گونزالس» ایناریتو نبود که در سال‌های اخیر در میان مخاطبان ایرانی هوادار پیدا کرده‌اند. فرحبخش در پاسخ به این سؤال بیان داشت: من این تیپ سینماگران را ۲ ریال هم قبول ندارم.
وی ادامه داد: داستان «آب نبات…» داستان جدیدی نیست اما چون از مسائل مبتلابه جامعه است می‌خواستم با روایتی تازه‌تر مخاطب را به تماشای آن بنشانم. این را هم به شما بگویم که کارگردانی این فیلم به شدت سخت بود و تجربه‌ای دشوار. اینکه نتیجه خوب از آن بگیرم یا نه را آینده مشخص خواهد کرد.
البته اونا هم سینمای شما را دو ریال قبول ندارن
اقای فرحبخش همون فیلمای تجاری تو بسازی بهتر نیست؟
شما رو چه به فرهادی بازی اخه؟
بهترین فیلم شما همون زندگی خصوصی ه که دلیل خوب بودنش هم روایت کلاسیک و سرراست داستانه
چرا بیخود رفتین دنبال سینمایی که تخصصی توش ندارین
که چی بشه؟
میخواید بشید شهرام مکری سر پیری و مایه خنده؟
عطش و خصوصی و اواز قو و حتی کما به مراتب بهتر از اب نبات چوبی ان
این فیلمنامه به شدت مشکل ساز بود برای شما
علی اصغری ربطی به شما نداره اخه اخوی
شما با اصغر نعیمی باید کار کنی که سالهاست همکاری کرده و میشناسه شما رو