سینماروزان: مدتهاست درباره رواج اجاره کارت تهیه‌کنندگی و تهیه‌کنندگان موسوم به حق‌العمل‌کار در سینمای ایران شنیده می‌شود؛ حق‌العمل‌کارانی که گاهی آورندگان سرمایه را هم دور می‌زنند و ذهنیتی منفی نسبت به کلیت سینما شکل می‌دهند.
به گزارش سینماروزان حسین فرحبخش با نقد تهیه‌کنندگان حق‌العمل‌کار به مهر گفت: بخش عمده اشخاصی که اسمشان در لیست تهیه‌کنندگان بخش خصوصی استحق‌العمل کارند! یعنی این افراد سرمایه گذارانی را از بیرون سینما می‌آورند که ممکن است سال دیگر نخواهند در سینما سرمایه گذاری کنند، ما باید در سینما سرمایه گذار ثابت داشته باشیم که چنین چیزی در سینما وجود ندارد.
مدیر موسسه پارسافیلم تاکید کرد: یک زمانی هم ممکن است که یک تهیه‌کننده، پرکارترین تهیه‌کننده در سینما باشد اما سالها است که حق‌العمل کار کرده است و هیچ سرمایه گذاری در سینما نمی‌کند، چرا که می‌داند سرمایه گذاری در سینما صرفه اقتصادی ندارد و جز خسارت چیز دیگری نیست.
سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در واکنش به حسین فرحبخش گفت: تهیه‌کننده فردی است که با خرید یک داستان اورژینال یا پرداخت حق اقتباس از کتاب، نمایشنامه یا عقد قرارداد با نویسندگان برای آماده سازی فیلمنامه برای تولید کار را آغاز می‌کند. تامین مالی پروژه و استخدام افراد و نظارت بر فرآیند تولید و پخش از وظایفش است.
هاشمی ادامه داد: در این میان تهیه‌کنندگان حق‌العمل‌کار هم به تعداد محدودی وجود دارد و من منکر آن نمی‌شوم، این نوع تهیه‌کنندگان با قیمت بسیار ناچیزی پروانه ساخت می‌فروشند یا کارت تهیه‌کنندگی خود را برای کار در ازای مبلغی ناچیز در اختیار گروه تولید یک پروژه قرار می‌دهند که هر ۲ کار اشتباه و مغمومی است اما اینکه کل تهیه‌کنندگان سینمای ایران را به حق‌العمل کاری متهم کنیم خلاف اصول حرفه‌ای است.
سیدضیاء هاشمی تاکید کرد: حسین فرح بخش مانند مارادونا اسطوره تهیه‌کنندگی سینمای ایران هستند اما همه تهیه‌کنندگان نیز حق‌العمل‌کار نیستند!! البته بخشی از فرمایشات وی درباره سرمایه گذاری و حق‌العمل‌کاری کاملاً درست است.
