سینماروزان: مهرشاد کارخانی کارگردانی است که هرچند نام شش فیلم در کارنامه‌اش به چشم میخورد اما هیچ کدام از آثارش چنان که باید مورد توجه مخاطب عام قرار نگرفته و به تبع آن کارگردانش هم دیده نشده است.
«دو لکه ابر» آخرین فیلم ساخته شده توسط کارخانی است که سه سال بعد از پشت خط اکران ماندن به تازگی در گروه هنروتجربه روی پرده رفته است. کارخانی اکران این فیلم را بهانه ای کرده برای گفتگو با «شرق» و در خلال این گفتگو نقطه نظراتی قطعی درباره سینمای روشنفکرانه و سینماگران مستقل ایران ارائه داده است.
کارخانی با اشاره به جریان دولتی ساز سینمای ایران در دهه شصت بیان داشت: به نظر من سینمای ایران از دهه ۶۰ به بعد سینمای گلخانه‌ای شد و جریان موج نوی سینمای ایران در آثار فیلم‌سازان نسل جدید دیده نشد. به‌واقع می‌توانم بگویم که درحال‌حاضر سینمای به‌ظاهر روشنفکرانه ایران صد درصد خنثی است، هرچند در این میان اندک آثار دغدغه‌مند قابل مشاهده نیز وجود دارد که مثل کویری است که چند گیاه در آن روییده باشد و تعداد فیلم‌های شاخصی که اجتماعی و اعتراضی باشد، امروز بسیار اندک است.
این کارگردان ادامه داد: بعد از سال ۵۷ اندک فیلم‌سازانی مثل عباس کیارستمی یا امیر نادری آثار ارزشمندی تولید کرده‌اند، اما حتی در آثار آنها هم یک‌جور ناهماهنگی وجود دارد، آنها نتوانستند فیلم‌های ایده‌آل و واقعی باب دلشان را بسازند و بعد مجبور شدند خط فکری خود را عوض کنند. فیلم‌ساز متفکری مثل کیارستمی به‌دلیل محدودیت‌ها دیگر نتوانست فیلمی مثل گزارش بسازد. یا فیلم‌ساز بزرگی مانند فریدون گله که آثار برجسته‌ای در سینمای اجتماعی در دهه ۵۰ خلق کرد، کنار گذاشته شد. در سال‌های اخیر نمی‌توان فیلم‌سازی را مثال زد که با آثارش جریان‌سازی کرده باشد.
مهرشاد کارخانی خاطرنشان ساخت: تصور می‌کنم به‌هیچ‌وجه سینماگر مستقل نداریم و اکثر فیلم‌های سینمای ایران سفارشی یا دولتی هستند. دقیقا مثل معضلی که در تلویزیون ایجاد شده است که فقط چهار، پنج کارگردان در آنجا مشغول کار هستند و ساخت سریال‌های بی‌خاصیت به آنها سپرده شده است.
