سینماروزان: مدتهاست درباره ورود سرمایه‌های مشکوک به سینما حرف و گمانه و شایعه مطرح است و بازار این گمانه‌ها در روزهای اخیر بیشتر هم شده است چراکه در عین رکود ناشی از تعطیلی کرونایی سینماها همچنان مدام پروانه ساخت صادر می‌شود و همچنان تقاضا برای تولید سینمایی وجود دارد.
به تازگی عباس صالحی وزیر ارشاد مخاطب پرسشی در چرایی ورود سرمایه‌های آلوده و مشکوک به سینما بوده است.
به گزارش سینماروزان وزیر ارشاد در پاسخ به پرسشی مبنی بر چرایی ورود سرمایه‌های کثیف به سینما به جام‌جم اظهار داشت: … باید درصدد اصلاح بود نه حذف. مثلا در حوزه سینما اکنون مسئولان سازمان سینمایی به این سمت حرکت می‌کنند که تهیه‌کنندگان پروانه مالکیت پیدا کنند و در کنارش منابع مالی‌شان هم مشخص باشد. طبیعتا با چنین تمهیداتی می‌توان کم‌کم شرایط را اصلاح کرده و کنترل بیشتری را هم بر آن اعمال کرد.
عباس صالحی تاکید کرد: به خاطر داشته باشیم دهه‌های ۶۰ تا ۸۰ را که بخش خصوصی برای ورود در بخش فرهنگ و هنر هیچگونه رغبتی نداشت. در کنار این بی رغبتی، دولت هم امکانات محدودتری داشت و گرفتار شرایط به مراتب سخت بودیم اما امروزه با ورود بخش خصوصی، سرمایه‌گذاری به آرامش بیشتری رسیده است. بنابراین ما باید از ورود بخش خصوصی حمایت کنیم، اما به همان میزان هم مراقب باشیم پول سالم وارد چرخه اقتصاد فرهنگ و هنر شود تا بتوان از آنچه پیش می‌آید حمایت کرد و شرایط بهتری را برای امروز و آینده این حوزه رقم زد.
وزیر ارشاد درباره ورود پولهای کثیف به سینما بیان داشت: طبیعتا در هر حوزه‌ای می‌تواند وارد شود. در این مساله شکی نیست اما گاهی تصور می‌کنیم در حوزه سینما پول خیلی زیادی در حال جابه‌جایی است.
عباس صالحی افزود: کل اقتصاد سینمای ما با بخش خانگی‌اش ۵۰۰ میلیارد تومان است و ۳۰۰ میلیارد آن متعلق به فضای سینمای اکران است. حالا شما این مبلغ را به دلار حساب کنید، ببینید چقدر می‌شود! اصلا قابل مقایسه نیست با ارقامی که در حوزه‌های دیگر اقتصادی جابه‌جا می‌شود. حالا این پولشویی‌ها و ورود پولهای کثیفی که از آن حرف زده می‌شود در حداکثر ۵ تا ۱۰ درصد آن ۵۰۰ میلیارد رخ می‌دهد، نمی‌خواهم بگویم این اتفاق، درست و قابل دفاع است.
صالحی تاکید کرد: یک ریال پول کثیف هم نباید در کار باشد اما در همه بخش‌ها چنین اتفاقاتی هست و نباید به شکلی به آنها پرداخت که سرمایه‌گذار بخش خصوصی از ورود به عرصه فرهنگ و هنر بترسد. این همه حرف و حدیث، اول از همه به ضرر خود فرهنگ و هنر تمام می‌شود و به افرادی با نیت‌های خیر غیراقتصادی یا اقتصادی خوب و سالم، فضایی کدر نشان می‌دهد که از آن بگریزند، آن وقت سرمایه‌گذار سالم می‌رود کنار و سرمایه‌گذار ناسالم می‌ماند وسط ماجرا.
