سینماروزان: مسیح مهاجری در کنار محمود دعایی و حسین شریعتمداری از باسابقه ترین مدیران رسانه‌ای کشور هستند. این سه به ترتیب مدیریت روزنامه های «جمهوری اسلامی»، «اطلاعات» و «کیهان» را برعهده داشته‌اند. روزنامه‌هایی که در سالهای اخیر چنان که باید نتوانسته‌اند با تقویت خویش در فضای مجازی یک دگردیسی رسانه‌ای کامل داشته باشند.
چندی قبل گزارشی از تیراژ روزنامه های کشور در «انصاف نیوز» منتشر شد که در آن تیراژ روزنامه «جمهوری اسلامی» حدود 2هزار نسخه، «کیهان» حدود 5هزار نسخه و «اطلاعات» حدود 4هزارنسخه بیان شد. گزارشی که البته تکذیبیه مسیح مهاجری و محمود دعایی را به دنبال داشت.
مسیح مهاجری مدتی کوتاه بعد از انتشار آن گزارشی در گفتگویی تفصیلی با «ایسنا» با بیان اینکه خودش هم علاقه نداشته به صورت متمادی مدیرمسئول «جمهوری اسلامی» باقی بماند انتقادات همه جانبه ای را روانه رسانه ملی کرده است.
مهاجری با اشاره به مشی امام خمینی(ره) بیان داشت: امام (ره) به تلویزیون در چارچوب‌ها و اصول، آزادی عمل می‌دادند و به همه رسانه‌ها گفتند که این‌قدر مرا مطرح نکنید؛ یعنی رسانه‌ها را انحصاری من نکنید. همه سهم دارند و همه باید مطرح شوند و برای این موضوع هم بسیار تلاش کردند. این کار بزرگی که آن زمان امام (ره) انجام دادند و در عمل و گفتار سعی کردند رادیو و تلویزیون به معنای واقعی ملی و متعلق به همه باشد و فقط در اختیار یک قشر نباشد. ما هیچ‌گاه ندیدیم که امام (ره) بگوید چرا حرف فلانی را پخش کردید یا حرف فلانی یا فلان جمع را پخش نکنید. این در حالی است که الان رادیو و تلویزیون خیلی بسته شده است. تلویزیون با امام(ره) خداحافظی کرده است؟؟ ممکن است جمله‌ای از ایشان را قبل از خبر یا در رادیو پخش کنند، اما به همین‌ها اکتفا می‌کنند. اگر هم بخواهند جایی از تصاویر و جملات امام (ره) استفاده کنند، در راستای مقاصد خودشان است و درواقع جناحی این کار را انجام می‌دهند.
مهاجری ادامه داد: اگر حرفهای اساسی امام پخش شود، نگاه‌ها به رادیو و تلویزیون و حکومت و خیلی از افراد تغییر می‌کند و درواقع از پخش حرفهای امام (ره) می‌ترسند. اگر صحبت‌های ایشان پخش شود، نظر مردم به رادیو و تلویزیون عوض می‌شود؛ چون فکر می‌کنند پس چرا تلویزیون خلاف این صحبت‌ها عمل می‌کند؟
مدیرمسئول «جمهوری اسلامی» افزود: اگر به افرادی که به‌عنوان صاحب‌نظر در مسائل سیاسی و منطقه‌ای در رادیو و تلویزیون صحبت می‌کنند، دقت کنید، متوجه می‌شوید آن‌قدر تعداد این افراد محدود است و آن‌قدر به‌واسطه حضور مکرر شناخته شده‌اند که دیگر از پیش می‌دانیم چه کسانی می‌خواهند حرف بزنند و حتی چه می‌خواهند بگویند؛ حرف‌ها هم حرف‌هایی است که خود رادیو و تلویزیون در دهان این افراد می‌گذارد و آنها هم می‌گویند. درواقع یا اینها حرف خودشان نیست یا اگر هم حرف خودشان است حرف جدید و مهمی نیست.
