سینماروزان/احمد محمداسماعیلی:
+انتخاب سوژه، مهمترین وجه تمایز است. شوخی با رحم اجاره ای که هنوز هم بسیاری شبهه ها درباره آن وجود دارد باعث شده جنس کمدی متفاوت بزند.
+کمدی موقعیت درآمده و زوج محسن کیایی و مهران غفوریان و بگومگوی آنها و کل کل‌های دائمی، درآمده. رویا میرعلمی نقش یک زن آپارتی پایین شهری را خوب درآورده و به نظر بهترین نقش کارنامه‌اش است.
+تضاد شخصیت دختر زمخت با پسر بیخیال هرچند الگویی امتحان پس داده است ولی اجرای درستی دارد. محیا دهقانی و محسن کیایی زوج خوبی شده اند و دهقانی اجرایی بالاتر از الناز و صدف و… در آثار بفروش داشته.
+بازی های محمدرضا داوودنژاد و ایمان صفا قابل قبول است.
+خوشبختانه به دهه شصت و دهه پنجاه کاری نداشت و به جای نوستالژی بازی داستانی تازه میگوید.
+نماهای کوتاه و برش های سریع تا فرصت فکر کردن به مخاطب ندهد.
+شخصیت مهران غفوریان؛ گرفتار یک خواهر و برادر هفت‌خط، شخصيت بامزه ای شده که می‌تواند مخاطب را سر کیف بیاورد.
+انتخاب لوکیشن ها متنوع و رنگارنگ
+ورود به ماجرای رانت خواری و فساد اقتصادی در خدمت درام است و چالشی شکل می‌دهد درباره سرنوشت کودک. بازی آقارشید مثل همیشه نه سطح دارد و نه عمق و خوشبختانه نقش کوتاه است.
+تنوع در تیم بازیگری یعنی برخلاف کمدی های متداول، سعی کرده مثلا داوودنژاد را بیاورد یا محیا دهقانی. کلی نابازیگر هم به عنوان برادران دختر گرفتار اجاره رحم آورده که می‌توانند بخندانند.
