سینماروزان/میلاد نجفی: سعید ابوطالب را در ماههای اخیر بهعنوان کارگردان مجموعه “شام ایرانی” شناختهایم؛ مجموعهای از منظر کیفی کاملا متاثر از الگوی ماهوارهای ولی درعین حال بسیار پرمخاطبتر از سریالهایی که در همین ماههای اخیر برای شبکه خانگی تولید شدهاند.
به گزارش سینماروزان سعید ابوطالب که زمانی ازجمله حامیان محمود احمدینژاد بود و بعدتر با او زاویه پیدا کرد و اخیرا مصمم است فیلمی با حضور وی بسازد، درباره سالهای معاشرت با رییس دولت مهرورزی سخن گفته است.
ابوطالب با اشاره به علقههایش به احمدینژاد به روزنامه صبحنو گفت: شخصا احمدینژاد را دوست دارم و اتفاقا همین اخیرا هم به دیدارشان رفتم و ایشان هم قبول کردند در فیلم تازه ما حضور داشته باشد و بازی کنند که هنوز شرایط آن مهیا نشده… طبیعتا وقتی نماینده مجلس بودم باید به منافع کشور فکر میکردم و دوستیها را کنار میگذاشتم. میخواهم برای اولینبار موضوعی را مطرح کنم. پیش از انتخابات سال۸۴، آقای احمدینژاد شهردار تهران بودند و من به واسطه کارم در مجلس گاهی با ایشان جلسه میگذاشتم و باید بگویم او روحیه بسیار عملیاتی و کاری داشتند و دارند. بیرون از ساختار دستوپاگیر اداری جلسات را برگزار میکردیم و گاهی پیش میآمد که ساعت۱۱ شب برای هماهنگی کارها با هم ملاقات میکردیم.
ابوطالب ادامه داد: قبل از انتخابات۸۴ آقایان احمد توکلی، دکتر لاریجانی و آقای احمدینژاد کاندیداهای جریان اصولگرا بودند. من به آقای احمد توکلی پیشنهاد دادم این سه نفر با هم جلسهای بگذارند و براساس همفکری و نظرسنجیهایی که صورت گرفته فردی که بیشترین اقبال را دارد بهعنوان کاندیدای مشترک معرفی شود و دیگران نیز به او کمک کند. آقای توکلی این ایده را پذیرفت سپس به دیدار آقای لاریجانی رفتم، ایشان هم با کلیات موافقت کردند . بهعنوان نفر سوم با آقای احمدینژاد دیدار کردم، اما دکتر احمدینژاد پیشنهاد اجماع با توکلی و لاریجانی را رد کرد و مطمئن بود در انتخابات رأی خواهد آورد و تنها کسی که امکان رقابت با او را دارد، مرحوم هاشمی است.
کارگردان “شام ایرانی” افزود: احمدینژاد گفت که مرحوم هاشمی را هم شکست خواهد داد. راستش اعتمادبهنفسی که آقای احمدینژاد داشت، مرا متقاعد کرد که او حتما رییسجمهور خواهد شد. احمدینژاد یک آدم دانشگاهی بود، شهردار تهران هم بود و اطلاعات خوبی نسبت به مردم و جامعه داشت، ضمنا یکی از خصوصیات شخصی او که اتفاقا یک امتیاز است اعتمادبهنفس بالا بود که همه اینها منجر به این نگاه درست شد. آقای احمدینژاد دقیقا مطمئن بود که رییسجمهور میشود.
ابوطالب درباره نگاه نمایندگان مجلس به انتخابات۸۴ گفت: به یاد دارم در آن زمان آقای احمدینژاد در مجلس تقریبا طرفداری نداشت، اما بنده به همراه آقایان افروغ، خوشچهره و عدهای دیگر فراکسیونی را برای حمایت از او تشکیل دادیم. وقتی از احمدینژاد برای حضور در مجلس دعوت کردیم تعداد بسیار کمی از نمایندگان به دیدار او آمدند. حتی در آن زمان آقای باهنر که نایب رییس مجلس بود و بسیاری دیگر از نمایندگان شاخص تهران طرفدار آقای لاریجانی بودند.
ابوطالب پیرامون اختلافات با احمدینژاد پس از روی کار آمدن گفت: احمدینژاد وقتی کابینهاش را چید و برنامههایش را اعلام کرد، متوجه شدیم که اشکالات اساسی وجود دارد. او از شعارهایش فاصله گرفته بود. ازآنجاییکه ما از ایشان حمایت کرده بودیم احساس کردیم اولین کسانی که باید نسبت به این اتفاقات معترض شوند خود ما هستیم.
انتخاب صفارهرندی به عنوان وزیر ارشاد دولت اول احمدینژاد ازجمله اتفافات پرسروصدای کارنامه وی بود. به گزارش سینماروزان ابوطالب گفت: اتفاقا خود من به نفع صفار در مجلس نطق کردم. در آن مقطع آقای صفارهرندی یکی از بهترین گزینهها بود چون گزینههای بعدی احمدینژاد خیلی غیر معقول بودند. نه موضوع اصلا ارتباطی به وزیر ارشاد نداشت…
ابوطالب ادامه داد: چون لزوما این مباحث{انتخاب صفار به وزارت} مربوط به شخص احمدینژاد نیست و میتواند به افراد دیگری نیز که امروز مشغول هستند مربوط شود. به نظرم گفتن آنها کمکی به شرایط موجود نمیکند. اما در کل با انتخاب افرادی مثل آقایان مشایی، بقایی و تعدادی دیگر از افراد کابینه مشخص شد که مسیر ایشان اشتباه است. وقتی انتقادات نرم و محترمانه انجام دادیم واکنش این گروه متشکل اطراف آقای احمدینژاد بسیار سخت و به صورت شکایت از ما بود. احمدینژاد هم مانند هرکس دیگری تحت تأثیر افراد و اطرافیانش هست اما او فردی کاملا مستقل است که شخصا عمل میکند. تحت عنوان فراکسیون اصولگرایان مستقل نقدهایمان را به او منتقل کردیم ولی او نپذیرفت.
ابوطالب درباره سیر و سلوک احمدینژاد گفت: از احمدینژاد دو تصویر وجود دارد؛ تصویر ژورنالیستی و تصویری که توده مردم دوست داشتند از احمدینژاد ببینند. برخلاف تصور عامه، احمدینژاد در حوزه فرهنگ کاملا روشنفکر بود. برای مثال قائل به آزادی ماهواره بود و به همین خاطر با نیروی انتظامی چالش داشت. احمدینژاد به نوعی بهفضای باز فرهنگی اعتقاد داشت که من اسم آن را آنارشیسم فرهنگی میگذارم. یعنی از مجموعه فرهنگی احمدینژاد صداهایی شنیده میشد که در تضاد و تقابل با هم بودند. آقای کلهر، مشاور احمدینژاد چیزی میگفت، آقای صفارهرندی، وزیر ارشاد چیز دیگری میگفت و آقای مشایی که اصلا دنبال مسأله دیگری بود. پس هیچ برنامه و شاخصی وجود نداشت. این نگاه گاهی با نگاه روشنفکری کشور در تضاد بود و گاهی با نگاه کلی حاکمیت و رهبری.
ابوطالب ادامه داد: طبیعتا آقای احمدینژاد و دولت پول زیادی داشتند، اما مشخص نبود آنها را در چه حوزههایی در فرهنگ خرج میکنند. البته احمدینژاد خرجهای زیادی در حوزه فرهنگ کرد و طرحهایی مثل خانه روحانی را مطرح کرد. کارهای زیادی در حوزه فرهنگ انجام داد اما وقتی کار بدون برنامهریزی باشد پولها به هدر میرود. مثلا او در مناطق محروم ورزشگاه و سالنهای ورزشی بزرگ میساخت اما شنیدم پس از مدتی آنها به محل نگهداری احشام و علوفه تبدیل شد. شرط اول توسعه تربیت نیروی انسانی است. وقتی نیروی انسانی متخصص و متعهد وجود نداشته نباشد صرفا با پول نمیتوان کار خاصی انجام داد.
سعید ابوطالب درباره آینده سیاسی احمدینژاد گفت: با همه این حرفها واقعیت آن است که محمود احمدینژاد به واسطه خدماتی که داشته و البته مقایسه عملکردش با دیگرانی که حتی نصف او، راه را برای ورود نیروهای مختلف به عرصه باز نکردند، همچنان در بین طبقه متوسط و اقشار سنتی جامعه طرفداران قابلتوجهی دارد.

بد نیست برادر ارزشی شام ایرانیساز بگن
فیلم و خبر رقص در ترکیه را چه کسی منتشر کرد که بعد مشایی شکایت کرد؟؟ و چه کسانی محکوم شدند؟؟
چه کسی بود که میگفت احمدی نژاد، هیتلره؟؟؟؟
ادم اگه هیتلر باشه و به حرفش پای بند بمونه
خیلی بهتره که چرچیل باشه و هر روز یه چی بگه
یادم میاد که امدند ریاست جمهوری با میثم… تعهد کتبی دادند تا اخر عمر علیه مشایی حرفی نزنند تا سه سال زندانشان بخشیده شه ان بنده خدا هم بخشید
و بعد توی همشهری سال یک مصاحبه تفصیلی با مشایی گرفتند
چقدرشبیه ترامپ وهیتلر واستالین هست این محمودی
ایرانی جماعت هم بیش از هرر چیز به یه همچین معجونی نیازمنده