سینماژورنال: نیکی کریمی بازیگر زن سینمای ایران که در سالهای اخیر کارگردانی را هم تجربه می‌کند به واسطه چند سال نزديكي به فضاي كاري عباس کیارستمی از جمله چهره هایی است که خواندن پیام تسلیتش بر مرگ کیارستمی می تواند جالب باشد.
به گزارش سینماژورنال در اوائل دهه هشتاد کیارستمی فیلمی مستند با نام “تعزیه” را ساخت؛ مضمون این فیلم درباره تعزیه بود و کیارستمی برای ساخت آن به همراه نیکی کریمی به عنوان دستیار اصلی و چند نفر دیگر به شهرهای مختلف ایران رفتند و از مردم در حال تماشاي تعزیه فیلم‌برداری کردند. آنها به قوچان، اصفهان، شمال، قم و برخی شهرهای دیگر رفتند و از تعزیه های مختلف فیلم گرفتند که همین فیلمها در نهایت تبدیل شد به مستند “تعزیه”.
در مستند “تعزیه” نیکی کریمی دستیار کیارستمی و يكي از تصوير برداران بود و جالب اینجاست که نطفه اوليه داستان فيلم “سوت پايان” نيز براساس ماجرایی واقعي كه كريمي هنگام تصوير برداري اين مستند با آن مواجه مي شود، شكل گرفت.
به جز این در “سوت پایان” شخصیت اصلی مرد فیلم که یک کارگردان است بی شباهت به کیارستمی نبود و بسیاری تأثیرپذیری نیکی کریمی از کیارستمی را عامل اصلی این شباهت دانستند.
متن کامل دلنوشته اجتماعی نیکی کریمی در رثای کیارستمی را بخوانید:
از ديشب دايم اين شعر ترجيع بند ذهنم شده ، چرا ؟ “ما هيچ
ما
نگاه … ”
حدود دو ، سه هفته پيش بود كه زنگ زد و براي ديدنش به خانه اش رفتم… كتمان نميكنم كه از ديدنش به شدت جا خوردم… روي تختي كنار پنجره ، رو به روي باغچه خوابيده بود ، سعي کردم با شوخی و خنده فضا را عوض کنم… به خودش اشاره كرد و گفت: ” خراب كردن…” گفتم اين حرفها چيه؟ عمل كردي ، خوب ميشي …”
اما نشد … راست مي گفت ، خراب كرده بودند …
عملش را مي گفت…
و الان … نتیجه ی ناگزیر فراتر رفتن از سطح انتظار عموم، فاصله گرفتن از سطح شناخت آنان هم هست.
شاید همین است که آشفته بازار يادداشت نوشتن و تسلیت گفتن هاي رفتنت، صرفا سرشار از جمله سازی با نام و کارهای توست.
آن هم براي تويي كه فرسنگ ها از ابتذال و ميان مايگي دور بودي
كجا بودند اين غريبه هاي دير آشنا؟
خانه دوست كجاست؟
بيخود نيست كه یاد اين شعر سهراب می افتم كه ورد كلامت بود: ” ما هيچ ،
ما نگاه … “
