سینماروزان: کمدی “هزارپا” با بازی رضا عطاران پیشتاز فروش سینماهاست و میرود که رکوردی تازه در تاریخ سینمای ایران ثبت کند.
به گزارش سینماروزان علیرغم اقبال مخاطبان به این کمدی رسانه های افراطی کوشیده اند با تاکید بر حجم بالای شوخیهای اروتیک فیلم آن را بنوازند.
ابوالحسن داوودی کارگردان “هزارپا” در واکنش به انتقادات افراطیون به “اعتماد” گفت: متاسفانه فرهنگ حاكم بر كشور بعد از چهار دهه كه از انقلاب مي‌گذريم، به سمت اخلاق‌گرايي و معنويتي كاذب رفته كه با شكل واقعي جامعه متفاوت است و فرهنگ حاكم مي‌خواهند اين معنويت كاذب را به زور به مردم القا كند؛ حال‌آنكه واقعيات جامعه بسيار متفاوت است. در اين چهار دهه بدون اينكه خودمان بخواهيم يا بفهميم تبديل به سانسورچي‌هاي كوچكي شده‌ايم كه به‌جاي كم كردن فاصله‌ها با واقعيات اخلاقي و فكري جامعه به تصويري مصنوعي از اين واقعيات خود را ملزم مي‌كنيم. كساني كه مي‌گويند شوخي‌هاي فيلم جنسي و سخيف است گاهي اگر به خودشان رجوع كنند مي‌بينند خودشان هم در بعضي زمينه‌هاي خصوصي‌تر ارتباطات‌شان زبان ناپالوده‌تري دارند، اما وقتي به فيلمساز مي‌رسند پيغمبر مي‌شوند و رگ گردن‌شان مي‌جنبد كه اصلا نبايد حتي به استعاره‌هاي زباني هم وارد اين حريم شد.
داوودی ادامه داد: من فيلمساز وظيفه‌ام اين است در ساده كردن زبان به مردم نزديك شوم و از داشته‌هاي تاريخي و فرهنگي خودمان استفاده كنم. اتفاقا به نظر من زبان فارسي و البته فرانسه تمثيلي‌ترين زبان در ميان زبان‌هاي دنياست كه پراز استعاره‌هاي بعضا جنسي است و اشاره و مفاهيم در آن زياد است.
این کارگردان افزود: بوستان و گلستان سعدي را بخوانيد يا مثنوي مولانا را ببينيد در بعضي موضوعات بي‌پرده چقدر به زبان امروز كف خيابان نزديك است و چقدر نكات و تابوهاي جامعه در آنها لحاظ شده. اي‌كاش در اين شرايط قاضي درستي باشيم و در آينه خودمان را نگاه كنيم و بعد بيانيه و نقد صادر كنيم. براي بعضي نظردهندگان مصداق بارز آن شعر كه «چون به خلوت مي‌روند آن كار ديگر مي‌كنند» است. اين براي من سوال به وجود مي‌آورد. و الا قضاوت و نقد حق هركسي است.
داوودی در واکنش به انتقادات مبتنی بر بی حرمتی جانبازان در فیلم گفت: براي اين صحنه‌هاي شوخي، ملاقات متعددي با جانبازان در مراكز اينچنيني داشتم و بسياري از شوخي‌هاي موجود در فيلم را هم از خودشان كمك گرفتم. جالب است بدانيد كه گاه تصويرها و شوخي‌هايي از جانب آنها مطرح مي‌شد كه جرات نداشتم در فيلم بياورم. باور كنيد قدسي كردن زياده از حد اين عزيزان غالبا خودشان راهم آزار مي‌دهد، جانبازان دوران جنگ ما بزرگ‌ترين افتخارات كشورمان هستند. آنها براي آرمان‌هايي جنگيدند كه من براي تك‌تك‌شان حتي اگر بعضي آرمان خودم هم نباشد، احترام قائلم. كاملا معتقدم كه نبايد آنها را جداي از مردم فرض كنيم. چرا نبايد با اين عزيزان شوخي كرد؟ آنها هم انسان‌هايي شريف‌تر، اما شبيه همه مردم هستند كه بايد در جامعه‌اي زندگي كنند كه متاسفانه مناسباتش روزبه‌روز بي‌اخلاق‌تر و تبعيض مندانه‌تر مي‌شود.
پیوند کوتاه: https://www.cinemajournal.ir/?p=51603
