سینماروزان/کیوان بهارلویی: کیفیت دور از انتطار برخی آثار جشنواره مانند “بیرو”، “لایه های دروغ”، “بدون قرار قبلی” و “نگهبان شب” که با حمایت فارابی تولید شده، پرسش‌هایی جدی را شکل داده درباره چرایی حمایت فارابی از این آثار.
حبیب ایل بیگی قائم مقام فارابی در دوران اعتدال که اغلب این فیلمها در زمان حضور وی تولید شده در گفتگو با خبرگزاری مهر، توضیحاتی داده درباره چرایی حمایت فارابی.
حبیب ایل بیگی درباره چرایی حمایت فارابی از تولید “بیرو” به خبرگزاری مهر گفت: در ابتدا قرار بود بخش‌هایی از فیلم انیمیشنی باشد اما در ادامه ناچار شدند آن بخش‌ها را کنار بگذارند. در این فیلم، فیلمبرداری با یک دوربین خاص هم تجربه شد. فیلمساز با ذهنیتی فضای زمین فوتبال را دکوپاژ می‌کند، اما در اجرا توپ برخلاف دکوپاژ حرکت می‌کند و همه چیز به هم می‌ریزد!
ایل بیگی درباره “لایه های دروغ” بیان داشت: فکر نمی‌کردیم این آثار را هیأت انتخاب جشنواره انتخاب کند! این فیلم اساساً برای جشنواره ساخته نشده است!!
باید بپذیریم که این فیلم مناسب جشنواره نیست. ما همواره از فیلم‌اولی‌ها در این سال‌ها حمایت کرده‌ایم. در زمینه تنوع ژانر هم در یکی دو سال گذشته، سیاست مشخصی را در فارابی دنبال کرده‌ایم. تنها گزینه‌ای که در این مدت برای ژانر اکشن پیشنهاد شد، همین پروژه بود.
وی افزود: این یک تجربه برای یک فیلمساز فیلم‌اولی بود و نباید وارد جشنواره‌ای می‌شد که به‌دنبال ارزیابی وجوه هنری آثار است. این فیلم از ابتدا برای فروش ساخته شده بود و اتفاقاً از آن استقبال هم می‌شود. عده‌ای که این جنس فیلمها را دوست دارند، حتماً از اکران آن خوشحال می‌شوند. ما چه کنیم که هیأت انتخاب جشنواره هم از این فیلم خوشش آمده است!؟
قائم مقام سابق فارابی درباره عدم چشم انداز مناسب برای بازگشت سرمایه تولیدات فارابی بیان داشت: ما مسئولیت فرهنگی داریم و باید سراغ موضوعاتی برویم که آن‌هایی که برای فیلمسازی دودوتا چهارتا می‌کنند، سراغ آنها نمی‌رود.
وی سپس در قیاسی مع الفارق و با ذکر مصداق آوردن از سریال داوود میرباقری که به غیر از بازپخش صدباره و کلی مجال جذب آگهی برای سازمان، در عین حال در کشورهای اطراف هم دیده شده، بیان داشت: اگر چنین نگاهی داشته باشیم، سریال «مختارنامه» هم نباید ساخته می‌شد! تلویزیون و دیگر بخش‌های فرهنگی کشور مانند سازمان تبلیغات کشور، کلی فعالیت فرهنگی مثل انتشار کتاب انجام می‌دهند آیا همه این فعالیت‌ها به سوددهی اقتصادی هم می‌رسد؟ اساساً مگر بخش‌های فرهنگی‌ای که از بودجه دولتی استفاده می‌کنند باید به دنبال بازگشت سرمایه باشند؟ البته باید به دنبال دیده شدن و به دست مخاطب رسیدن محصول باشیم.
