سینماروزان: قسمت دوم کمدی #چند_میگیری_گریه_کنی به اکران رسیده، سوال این است که حالا تکلیف چیست؟ آیا نباید این فیلم تبلیغات تلویزیونی و شهری داشته باشد؟ آیا نباید اطلاع‌رسانی شود که کرونا تا حدود زیادی مهار شده و می‌توان در سینماها به تماشای فیلم نشست؟ چه تبلیغاتی امروز در این زمینه می‌شود؟ بحث این است که سینمای ما امروز چه تأثیری در جامعه دارد؟ چه من بازی کنم چه نکنم. سریال‌ها چگونه ساخته می‌شود و متعلق به کیست؟ به من هم پیشنهاد می‌شود اما رویم نمی‌شود برخی از آنها را قبول کنم. البته غیر از تلویزیون که زیاد از من خوشش نمی‌آید و مدیرانش خیلی علاقه‌ای به بنده ندارند.
ابوالفضل پورعرب بازیگر #چند_میگیری_گریه_کنی۲ با بیان مطلب فوق به خبرگزاری مهر گفت: بیلبوردهای سینمایی امروز دست کیست؟ همین فیلم‌های سینمایی که الان در حال اکران است، تبلیغات مناسب ندارند. مدیران سینمایی و فرهنگی کشور هم گویی در خواب هستند. ما از مردم خود هم عقب افتاده‌ایم. مردم جلوتر از ما می‌روند. از همه خواهش می‌کنم قدری به فکر مردم و فرهنگ این جامعه هم باشید. همه‌اش که نمی‌شود وقت و انرژی صرف آقازاده‌ها بشود!
پورعرب درباره موضع‌اش نسبت به پرونده مالی سرمایه‌گذاران سریال #شهرزاد گفت: من هنوز بالغ بر ۱۰۰ میلیون تومان از این پروژه طلبکارم و شکایتی هم بابت آن نکرده‌ام. به روی‌شان هم نیاوردم. اگر کسی راست می‌گوید پول‌های اختلاس شده را به حساب بیت‌المال بازگرداند، چرا به‌دنبال دستمزد هنرمندان هستید؟ چرا کسی سراغ اینترپل را نمی‌گیرد تا پول‌های اختلاس‌شده خارج از کشور به حساب مردم بازگردد؟ چرا وقتی می‌توانید ریگی را در آسمان شکار کنید، اختلاس‌گران را به کشور برنمی گردانید؟ حالا همه زورشان به هنرمندان رسیده که از آنها مطالبه کنند؟ هیچ چیز سر جای خودش نیست. کدام پول به حساب مردم بازگشته است؟
پورعرب درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت هم بیان کرد: رسیدگی به شرایط همه مردم در دوران بازنشستگی وظیفه دولت است اما من خودم هنوز بیمه نیستم! الحمدالله نیازی هم به جایی ندارم و همه مریضی و سرطانی را که گرفتارش شدم، هم با بودجه خودم درمان کردم. نیازی به هیچکس هم نداشتم. می‌دانستم اگر بخواهند کمک کنند، منت کارشان را بر سرم می‌گذارد…
این بازیگر پیشکسوت درباره احساس خود نسبت به دنیای بازیگری در سال‌های اخیر اظهار کرد: حس و حال اجتماعی‌ام خوب نیست. نه فقط برای من که برای اکثر دوستان همین گونه است و وقتی حس و حال خوبی نداشته باشی نمی‌توانی شاد باشی و درست حرکت کنی. خداراشکر که من نیازمند نیستم و به اندازه خودم دارم اما شرایط اجتماعی خوب نیست.
