سینماروزان/کیوان بهارلویی: من کار را در تئاتر از دهۀ ۳۰ آغاز کردم. در آن دوران در تئاتر درام‌نویسی وجود نداشت و کم‌کم به وجود آمد. در سینما نیز این اتفاق رقم خورد که روح دراماتیک در کارها لحاظ شود. آثار خوبی هم در این زمینه تولید شد. در این آثار، جراحی فکر و روان شکل گرفت؛ زیرا در سینما مشکلات فکری و روانی باز و جراحی می‌شود. در سینما و تئاتر درون‌کاوی داریم که توسط کاراکترها رخ می‌دهد.
علی نصیریان در مراسم دریافت جایزه زبان فارسی به خاطر فیلم #هفت_بهار_نارنج در دانشگاه تهران، با بیان مطلب فوق گفت: کاراکتر یعنی شخصیت. شخصیت کسی است که در رفتار فیزیکی و بیرونی او و همچنین برای بیان مسائل درونی، بازیگر در ایفای نقش خود را رها کرده و درون نقش را به ما نشان می‌دهد. این امر نیز با تلاش و ممارست بازیگر به دست می‌آید. بازیگری هم تمرین گروهی دارد و هم تمرین درونی. در تمرین درونی بازیگر با خود کار می‌کند. این خیلی مهم است که بخشی از هنر ورای داشته‌های ذاتی، تمرین است؛ زیرا جدا از خلاقیت ذاتی، بخش مهمی از بازیگری با تمرین حاصل می‌شود.
وی با بیان اینکه در فیلم «هفت بهارنارنج» از تجربۀ شخصی خود استفاده کرده است، بیان کرد: اثری که فوت همسرم روی من گذاشت، بسیار زیاد بود. این تأثیرگذاری هم تنها به خاطر عشق نبود بلکه بعد از سال‌ها زندگی، ارتباط انسانی مهم می‌شود. عشق خیلی مهم است؛ اما انسان هیچ‌گاه نمی‌تواند ارتباط انسانی را فراموش کند. برای همین من هیچ‌گاه طلاق را نفهمیدم. زن پایۀ بسیار مهم زندگی انسانی است. در این فیلم من از تجربۀ شخصی خودم استفاده کردم.
نصیریان تأکید کرد: بازیگر در نقش‌آفرینی خود، مسائل درونی نقش را تظاهر می‌کند؛ ولی این تظاهر باید به اندازه‌ای واقعی باشد که تماشاگر آن را بپذیرد. این داشتۀ بازیگری هم با تمرین و حضور در کارگاه‌ها و کلاس‌ها به دست می‌آید و در مرحلۀ بعد طبیعت خلاقه است که به بازیگر کمک می‌کند. بازیگری خلاقیت درون است. بازیگر واقعی ابزار دست کارگردان نیست، بلکه خودش خلاقیت دارد. در «هزاردستان» علی حاتمی فقط به من گفت ابوالفتح را که قرار است نقشش را بازی کنی، یک دموکرات قفقاز است و به من سرنخ‌هایی داد؛ اما خودم هم فراوان جست‌وجو کردم تا بتوانم نقش را ایفا کنم.
این بازیگر اظهار کرد: در تئاتر، پایه و اساس اصلی زبان است، اما در سینما و تلویزیون زبان باید در مرحلۀ دوم قرار گیرد و اصل اول تصویر است. در سینما و تلویزیون اگر قرار است دربارۀ کاراکتر صحبت کنیم، وجه اول احساس و عمل و عکس‌العمل بازیگر و مرحلۀ دوم زبان است که البته باید به آن توجه ویژه کرد.
نصیریان ضمن درود به روان پاک فردوسی گفت: خدا فردوسی را بیامرزد که زبان فارسی را از هزار سال پیش تا به امروز زنده نگاه داشته است. در هنرهای ایرانی، شعر، معماری و نقاشی، خط و… آثارهای درخشانی وجود دارد؛ اما در سینما و تئاتر هم که از غرب وام گرفته شده است، آثار خوبی داریم. تئاتر، ساختار دراماتیک دارد. ارسطو به ساختار و اصول تئاتر توجه کرده است. گفتنی است در گذشته ما نمایش‌های تخت حوضی و نقالی داشتیم؛ اما به شکل دراماتیک چیزی به نام تئاتر نداشتیم.
