سینماروزان: صدایی که پیش‌تر «ایران» را خوانده بود، این‌بار برای زخمی‌ترین لحظه‌هایش می‌خواند.
در دل التهاب و غبار این روزهای وطن، جایی که صدای جنگ و اضطراب در کوچه‌های خاطره پیچیده، سالار عقیلی بار دیگر صدای عاشقان ایران شده است. قطعه‌ی تازه‌ی او با عنوان «برای تو بمیرم ای ایرانم»، سرودی است برخاسته از سینه‌ی ملتی خسته، اما همچنان ایستاده؛ سرودی که از دل آتش و خاکستر، نوای وفاداری می‌سازد.
این اثر با شعر زهرا تاج و آهنگسازی و تنظیم پویا سرایی خلق شده؛ ترکیبی از کلامی سوزناک و موسیقی‌ای سرشار از شکوه و شکایت. تاریخ انتشار این قطعه، اول تیرماه ۱۴۰۴ است؛ درست در روزهایی که مردم، بیش از همیشه، محتاج شنیدن صدایی صادق و تسلّابخش‌اند.
«برای تو بمیرم ای ایرانم» ادامه‌ی مسیری‌ست که سالار عقیلی سال‌ها پیش با قطعه‌ی جاودانه‌ی «ایران» آغاز کرد؛ اثری با شعر درخشان افشین یداللهی و آهنگسازی بابک زرین، که صدای ملی یک نسل شد و هنوز در لحظه‌های غرورآفرین یا پرماتم این سرزمین، طنین‌انداز می‌شود. اگر «ایران» سرود افتخار و آرمان بود، «برای تو بمیرم…» فریاد دلسوختگی و پایداری‌ست؛ یکی امید را تصویر می‌کرد، و دیگری وفاداری در میانه‌ی ویرانی را.
در قطعه‌ی تازه، صدای سالار عقیلی همچون زخم کهنه‌ای است که به زبان آمده باشد. آوایی از مردی که وطن را نه در شعار، که در استخوان و نفسش حس کرده؛ در لحنی که نه تنها حماسی، بلکه انسانی، ملموس و امروزی‌ست.
این ترانه، سوگ‌نامه‌ای نیست؛ سوگ‌نامه‌ها می‌میرند، اما «برای تو بمیرم ای ایرانم» زنده است، چون از امید و عشق می‌گوید. از مردمی که شاید از پا افتاده باشند، اما دل از وطن نمی‌کَنند.
