سینماروزان/جعفر گودرزی(رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران): شاید به جرات می‌توان گفت که مهمترین مسئله‌ی سینمای ما در شرایط کنونی بی‌مسئلگی است. سینمایی که «بی‌مسئله» باشد، یعنی مسئله‌محور نباشد، در روزمرگی و بی‌تدبیری «حل» می‌شود. با محصولات فقیر و لاغر نه می‌شود سینما داشت نه جشنواره.
دوستان، برادران! اگر توانش را دارید و دغدغه‌اش را، قبل از اینکه سیاسی باشید، فرهنگی باشید. سینمایی که مدیرانش درکی عمیق از فرهنگ نداشته باشند، کلام و مرام‌شان می‌شود تهدید و زورگویی و عرصه برای نطق و عرض‌اندام فیلم‌سازان و کسانی مهیا می‌شود که دچار مرگ مغزی شده‌اند و با افزایش هورمون توهم، زوال عقل، بی‌اختیاری زبان، پوکی مغز و بی‌ادبی برای خودشان تاخت و تاز می‌کنند.
با بی‌تدبیری و دوری از تعامل و نادیده گرفتن نقد و تحلیل بدون تردید فقط در عثرت و عسرت دست و پا می‌زنید.
با نفی کاستی‌ها و ناکارآمدی‌های سیاست‌ها، فقط از زیبایی‌های سینما می‌کاهید.
بیایید بپذیرید کسی که به مدیریت و سیاست‌های شما نقد دلسوزانه دارد طاغی و یاغی نیست.
ما دشمن شما نیستیم. شما، خود، دشمن خودتان هستید. برای درک این موضوع این بیت را خوب با خودتان حلاجی کنید:
اگر این بار رو در رو شوم در آینه با خود
به آهی محو خواهم کرد تنها دشمن خود را!
در سینمای شما اینقدر که آگهی و شعار موج می‌زند آگاهی وجود ندارد.
توصیه می‌کنیم تا دیر نشده به دنبال حقیقت باشید و پشت شعارها و سیاست‌های ناکارآمد، به دنبال تفسیر مطلوب برای خودتان نباشید.
در سینما و در نزد منتقدان و سینماگرانِ اندیشمند و دغدغه‌مند، دانش، حقیقت، تدبیر و ارزش‌هاست که حکم می‌راند نه مصلحت و محکوم کردن شرایط و هنرمندان و منتقدان از سوی شما.
تا زمانی که از این دیدگاهِ نگاه از بالا و حس برتری خروج پیدا نکنید امکانی برای ارتقا و تعامل برایتان فراهم نخواهد شد.
همراه بودن با سینماگران و منتقدان و تحلیلگرانِ دلسوز دل به دریا زدن است آن هم بدون کشتی! تصویر سینمای ایران آنچه که در سیمای هفت رویت و روایت می‌شود، نیست.
هفت‌خان این سینما پشت برنامه‌ی هفت پنهان می‌ماند. خان اول گفتگو است. برای گفتگوی اثربخش باید از پشت میز هفت بلند شد و پای حرف سینماگران نشست.
