سينماروزان: محمد آفريده از جمله مديران سينمايي ساليان ايران است که همچنان ميکوشد با شفافيت تمام اظهارنظرات خود را درباره اوضاع سينما بيان کند.
به گزارش سينماروزان آفريده که حدودا 5 سال قبل و به واسطه توليد فيلم «يک خانواده محترم» و با شانتاژهايي که از سوي يکي از مديران اسبق سينمايي صورت گرفت اسباب حمله افراطيون قرار گرفت در اين سالها کوشيده حضورهاي کوتاه مدت خود در شبکه مستند يا انجمن سينماي جوان را مجالي کند براي کمک به جوانان.
محمد آفريده در ارتباط با وضعيت سينماي ايران به «صبا» گفت: عليرغم همه ناملايمات، مشکلات و دخالت هاي ريز و درشت مراکز و اشخاص نامرتبط با حوزه فرهنگ، الحمدالله سينما نفسي مي کشد و اين نفس کشيدن، بيش از اينکه خيلي به برنامه ريزي ها مربوط باشد به ظرفيت هاي خود سينما متکي است. خيلي ها عمرشان و جواني شان را در اين سينما گذاشتند، خيلي ها زحمت اين سينما را کشيدند، اما شرايط موجود و آمد و رفت هاي عجيب و غريب در اين سينما، وضعيت را طوري کرده است که آن سينماي مطلوب و شايسته، گويا دست نيافتني شده، با وجود درياي بيکراني از استعدادها و ظرفيت هاي خدادادي، انبوهي از تجارب خلاقانه نسل باتجربه و فرهنگي پويا و بالنده، وضعيت سينماي ايران، وضعيت قابل قبولي نيست. متاسفانه شرايط فرهنگي جامعه، طوري بهم ريخته شده که فقط بايد امروزمان را به فردا بگذرانيم.
وي در خصوص وضعيت اکران فيلمهاي حال حاضر سينما توضيح داد: براي بررسي هر بخشي از سينما بايد همه اجزاي سينما را با هم ببينيم، سينما يک مجموعه به هم پيوسته است. اگر خوب و عادلانه و متناسب مديريت نشود، متاسفانه مثل کاريکاتوري مي‌شود که يا دماغش خيلي بزرگ شده و يا اجزاي ديگر صورتش بهم ريخته شده است، ما الان کاريکاتوري از سينما داريم.
او همچنين چشم انداز سينما را در گروي برنامه ريزي و تلاش مکرر دانست و افزود: ما ملت اميدواري هستيم و هميشه با نگاه روشن به آينده مي نگريم، اما اين نگاه روشن و اين افق دل انگيز، نياز به برنامه ريزي، تلاش، واقع بيني،جسارت و اعتماد دارد، آفت اين مسير سياست زدگي و ريا و نا آگاهي است.
آفريده در مورد فيلم «يک خانواده محترم» که هرگز در سينماهاي کشور اکران نشد و عليرغم شرکت در جشنواره هاي خارجي و گرفتن جوايز مختلف به اکران عمومي در نيامد و اينکه پيگر اکران فيلم در دوره جديد هست يا خير گفت: پيگير اکران فيلم نيستم، چون به نظرم مسائل و مشکلات اين سينما، از جمله بيکاري بخش بزرگي از سينماگران، مهم تر از اکران فيلم است. البته ناگفته هم نماند کساني که مخالف سرسخت اين فيلم بودند همان ايام، به خاطر رضاي خدا(!!!) صدها کپي از فيلم را براي فرهنگسازي در جامعه تکثير و توزيع کردند!
