سینماروزان: دو روز قبل بود که خبر اهدای 20 بیلبورد از سوی سازمان ورزش شهرداری به بهاره افشاری بازیگر «پایان نامه» منتشر شد و در ساعات بعد از انتشار خبر ابتدا سرپرست سازمان ورزش و بعد شهردار تهران این ماجرا را تکذیب کردند(اینجا و اینجا و اینجا را بخوانید) و تازه بعد از این تکذیبیه ها بود که بهاره افشاری هم از دریافت بیلبوردها انصراف داد.
به گزارش سینماروزان بهاره افشاری در متن نامه انصرافش و با منتسب کردن خود به «سینمای مستقل» مدعی شده هدیه سازمان ورزش شهرداری، هدیه به فرد نبوده و بیلبوردهایی که بنا بوده در اختیار او قرار گیرد پیشتر هم در اختیار کالاهای فرهنگی قرار داشته و اصلا این وظیفه شهرداری است که به حمایت از کالاهای فرهنگی بپردازد.
افشاری در انتهای نامه اش باز با تشبث به واژه «مستقل» آرزو کرده که هنر ایران بتواند مستقل و بدون سایه سیاست به حرکتش ادامه دهد.
اینکه در روزگار بدنامی نسبی ارگانی سازان و عدم اقبال مخاطبان به پروژه های ارگانی، بازیگری که زمانی در فیلم ارگانی «پایان نامه» بازی کرده بود به ذکر وظایف شهرداری در حمایت از سینمای «مستقل» بپردازد خیلی هم خوب است و معنایی ندارد جز آن که مستقلان حتی اگر به کف اقتصادی برسند «نیکنامی»شان میلیاردها دلار می ارزد.
آرزوی افشاری مبنی بر رهایی هنر از سایه سیاست هم آرزویی زیباست و معنایی ندارد جز آن که علیرغم صرف میلیاردها هزینه برای تولید فیلم کاملا سیاسی «پایان نامه» و ایفای یکی از نقشهای اصلی توسط بهاره افشاری حتی بازیگر این فیلم سیاسی هم دریافته که آلودگی در سیاست حتی از نوع سینمایش سرنوشت مطلوبی را پیش رو نخواهد گذاشت.
متن کامل نامه انصراف بهاره افشاری از دریافت بیلبورد را بخوانید:
فضای مه‌آلود و سیاست‌زده‌ای که این روزها بر جامعه حاکم شده، باعث می‌شود از هر رفتاری، تعبیر سیاسی شود. همه دوستانی که این روزها خبر هدیه شش میلیاردی شهرداری را به من می‌دهند، خودشان بیش از هر کس دیگری بر این موضوع واقف هستند که این هدیه، هدیه شخصی از سوی یک نهاد به یک فرد نبود. پر واضح است نهادهایی مانند شهرداری و صداوسیما یکی از وظایف‌شان کمک به آثار فرهنگی مستقلی است که در فضای بغرنج اقتصادی این روزها سعی در ادامه حیات و بقا دارند. این اولین بار نیست و صد البته آخرین بار هم نخواهد بود که ارگان‌هایی نظیر شهرداری و تلویزیون امکاناتی نظیر بیلبورد و تیرزهای تبلیغاتی خود را با تخفیف‌های حداکثری یا به شکل رایگان در اختیار اهالی فرهنگ قرار می‌دهند تا از این طریق امکان حیات را برای آنها فراهم کنند. در مراسم اکران خصوصی فیلم «سریک» در امتداد وظایف نهاد شهرداری جهت حمایت از سینمای مستقل، پیشنهاد اختصاص بیست بیلبورد به فیلم «سریک» مطرح شد. سؤال من اینجاست کدام کارگردانی که غایت آرزویش دیده شدن فیلمش است از این امکان چشم‌پوشی می‌کند؟ هرچند که بعدها این کمک فرهنگی در این فضای ملتهب، تعبیر به هدیه شخصی شد. (که باز پر واضح است پیشنهاد هدیه یا حتی حسن نیت کمک به سینمای مستقلی که از جانب کسی دیگر اولین بار مطرح شده و نه از طرف گروه سریک چرا باید باعث شرمساری گروه ما شود؟) این در حالی است که به لطف خدا و مردم نازنین فیلم ما در هفته اول بدون هیچ تبلیغی در نخستین ساعات فروش تمام بلیت‌هایش به پایان رسید. از عزیزانی که از شرایط اقتصادی مردم سواستفاده می‌کنند تا برای آنها ایجاد سوتفاهم کنند پرسشی دارم و آن این است چگونه من را متهم به گرفتن هدیه میلیاردی از بیت‌المال می‌کنند در حالی که به خوبی واقف هستند بیلبوردهایی که قرار بود به این فیلم مستند اختصاص داده شوند، بیلبوردهایی بودند که همواره جهت معرفی و تبلیغ آثار فرهنگی در زمانی تعریف شده از آنها بهره گرفته می‌شود و در این زمان تعریف شده این بیلبوردها در اختیار شرکت‌های تبلیغاتی و در نهایت چرخه اقتصادی قرار ندارد و در خدمت فرهنگ است. ضمن اینکه تاکنون افکار عمومی نه تنها هرگز نسبت به تخفیفات فرهنگی از این جنس واکنشی نشان نداده بلکه آن را راهکاری برای دوام هنر دانسته است.به هر روی پیش از اکران فیلم خصوصی «سریک» ما هیچ درخواستی مبنی بر گرفتن بیلبورد، نه به شهرداری و نه هیچ نهاد دیگری ارائه نداده بودیم. و این پیشنهاد صرفا از سوی این نهاد و در راستای وظایفش که حمایت از فرهنگ و هنر است، ارائه شده بود. در طول دوران زندگی‌ام و در شرایط متفاوت سکوت را بهترین پاسخ در مقابل قضاوت‌های بیرحمانه می‌دانستم. اما امروز در جایگاه تهیهکننده و کارگردان «سریک» نمی‌توانم سکوت کنم و چشمم را روی زحمات یک ساله گروهم ببندم. این روزها من و فیلم «سریک» آماج تندترین و بی‌رحمانه‌ترین قضاوت‌ها قرار گرفته‌ایم در حالی که در این ماجرا تقصیری متوجه ما نبوده است. اما در نهایت به احترام افکار عمومی که این روزها تحت تاثیر فضای التهاب‌آمیز سیاسی دچار سوتفاهم شدند، انصراف خود را از پذیرفتن بیست بیلبورد فیلم «سریک» اعلام می‌کنم و آرزو دارم هنر ما بتواند همچنان مستقل و بدون سایه سیاست به حرکتش ادامه دهد و ما با تعبیرهای این چنینی جلوی بقای هنر را نگیریم. این بار با تمام وجود می‌ایستم و اجازه نمی‌دهم زحمات گروهم فداى بازی‌هاى پشت پرده شود.خدا را بهترین ناظر و شاهد می‌دانم و مردم نازنین را بهترین مبلغ فیلم‌ام.
