سینماروزان: بالاخره و بعد از مدتها کشمکش چهار صنف مختلف تهیه‌کنندگی زیر چتری واحد رفتند تا اتحاد تهیه‌کنندگان سینمای ایران استارت بخورد.
عدم اتحاد تهیه‌کنندگان ضربات مهلکی بر پیکره سینما وارد کرده بود و تازه‌ترین موردش، صدور مجوز تهیه‌کنندگی دولتی-و نه صنفی- برای افرادی که کمترین ربط را به تهیه‌کنندگی دارند و حالا با اتحاد تهیه‌کنندگان امید میرود صدور فله‌ای پروانه تهیه‌کنندگی، معلق گردد.
اتحادیه صنف تهیه کنندگان سینمای ایران با انتشار اطلاعیه ای اعلام موجودیت کرد تا تهیه‌کنندگان سینما زیر یک صنف واحد تهیه کنندگی قرار گیرند و راه بر سوءاستفاده از انشقاق تهیه‌کنندگان، بسته گردد.
متن اطلاعیه اتحادیه تهیه‌کنندگان به شرح زیر است:
سینمای نوین ایران، در حالی وارد پنجمین دهه فعالیت خود می شود که به جهت حضور مراجع و متولیان متعددِ تصمیم گیری، و میدان-داریِ خسارت بار جریانهای پیدا و پنهان و همچنین مدیریتهای فاقد پشتوانههای تخصصی و دلسوزی لازم در حوزه های مرتبط، با موانع بسیاری مواجه بوده و هست.
تصمیم سازی های سلیقه ای و بی نصیب از شناختهای روزآمد و آینده نگر، مشکلات عدیده ای را تاکنون برای سینمای ایران پدید آورده که متاسفانه نه تنها به مرور از تعداد و تخریب آنها کاسته نشده، بلکه در روندی افزایشی همچنان در حال تکثیر و تداوم هستند.
امروز دیگر نمی توان به این واقعیت بی اعتنا بود که برون-رفت از شرایط موجود و ایجاد ساختاری نوین و کارآمد -که شایسته شأن و اعتبار سینمای ملی ایران باشد- طرحی نو می طلبد؛ طرحی نو که به تحکیم، تقویت و حراست از داشته ها و مطالبه حقوق نداشته بیانجامد و راههای ایجاد اختلال در امنیت سرمایه گذاری و فعالیتهای تولیدی تهیه کنندگان را مسدود کند.
لذا در مسیر تحقق اهداف و توسعه پایدار سینمای ایران، با همگرایی و هم افزایی توانایی های شخصی و صنفی، صنوف تهیه کنندگی، بعنوان موجه ترین نهادهای غیر دولتی، غیر سیاسی و صرفاً صنفی، در آستانه روز ملی و مبارک سینمای ملی ایران، با اعلام موجودیت و فعالیت «اتحادیه صنف تهیه کنندگان سینمای ایران»، که در برگیرنده تمامی فعالان عرصه تهیه کنندگی در سینما است، قدم به میدان گذاشته و با امید به آیندهای پربارتر، جهت خدمت به بقا و ارتقای سینمای سربلند ایران و منافع مشترک همه آحاد آن، اعلام آمادگی می کند.
امروز که دوستان نادان سینما، دست در دست دشمنان دانای آن، عرصه را از همه سو بر فعالیتهای سالم و قانونی تهیه کنندگان واقعی و حرفه ای تنگ کرده و امکان بهره گیری از ظرفیت های فرهنگی، اقتصادی، قانونی و اجتماعی را دشوار ساخته اند، خرسندیم اعلام کنیم که این همگرایی و اتحاد، از مسیری واقع بینانه، مصلحت جویانه، خودجوش و اختیاری عبور کرده و به نتیجه کنونی رسیده است.
