سینماروزان/مهناز خدادوست:
مثبت: روایت زندگی زن نمونه ایرانی و همراهی با همسر و همسفر شدن در فراز و نشیبها؛ صبر است که زندگی دختری مرفه با طلبه ای تنگدست را ممکن کرده و تولد فرزند است که آرامش می آورد اما آرامشی که با فقدان متوالی فرزندان مدام دستخوش آسیب میشود.
منفی: مستند زنانه؟! هرگز! به جای روایت زندگی همسر امام(ره) این زندگی امام(ره) است که از منظر همسر روایت میشود! نه خود مضمون تابوشکنانه است و نه نحوه پرداخت به مضمون! حرف تازه ای در کار نیست؛ ساختار هم که نظیر اغلب مستندهای پرتره است شامل تعدادی گفتگو با آدمهای حول امام(ره)!کارگردان حتی به خود زحمت نداده به سراغ آرشیو تصاویر و فیلمهای امام(ره) برود و برگ برنده ای رو کند؛ نه عکس منحصربفردی می بینیم و نه فیلم خاصی و فقط رونمایی از محل زندگی امام(ره) است که رخ میدهد.
منفی: مانده ایم که برای ساخت مستندی تا این حد سهل الوصول چرا باید کلی حمایت نثار کارگردان مصطفی رزاق کریمی شود؟ آدم درمیماند که چرا از صندوق اعتباری هنر تا مرکز گسترش و موسسه تبلیغاتی امام(ره) باید بودجه خود را صرف چنین مستند کلیشه گرایی کنند؟؟ فقط چون برادر کارگردان مرتضی رزاق کریمی از نیروهای مدیریتی متبوع دولت اعتدال و از مشاوران مرکز گسترش است؟
دیالوگ(قابل توجه مدیرانی که نزدیک به چهار دهه خیمه زده اند بر مناصب نان و آبدار مدیریتی):
–امام(ره) خطاب به مردم انقلابی: من هم هیچ حقی ندارم! ما هیچ حقی نداریم! خاک بر سر من که بخواهم استفاده عنوانی کنم از خون شما!!
–همسر امام(ره): من اهل دعا نبودم! امام که میگفت هر شب شما رو دعا میکنم؛ من فقط نیگاش میکردم و حتی تشکر هم نمیکردم!
