سینماژورنال: از جمله آثار اجتماعی گزنده جشنواره سی و سوم فیلم فجر “خانه دختر” بود؛ فیلمی که سوژه ملتهب خود را در لایه ای از اشارات غیرمستقیم و کنایات بیان می کرد.
با این حال همین کنایه گویی ها هم سبب ساز آن شد که یکی دو رسانه افراطی به شانتاژ علیه فیلم پرداخته و آن را اثری قلمداد کنند که خط قرمزها را رد کرده است.
همین شانتاژها بود که موجب شد این فیلم که در بسیاری از رشته ها و از جمله فیلمنامه، کارگردانی و بازیگر اول مرد جزو آثار متفاوت جشنواره بود راهی به فهرست کاندیداهای سیمرغ پیدا نکند و البته حرف و حدیثهایی هم پیرامون اکران رسمی آن شکل گیرد.
“خانه دختر” که فیلمنامه اش را پرویز شهبازی نوشته و کارگردانی آن را شهرام شاه حسینی انجام داده، داستان دختری را بیان می کند که تنها ساعاتی پیش از برگزاری مراسم ازدواجش از سوی والدین نامزدش متهم میشود به دوشیزه نبودن و همین است که سرنوشت تراژیک و مرگباری را برای وی رقم می زند.
پروانه نمایش منوط به تعدیل و حذف نماها
تازه ترین شنیده های سینماژورنال حکایت از آن دارند که تهیه کننده فیلم هنوز نتوانسته پروانه نمایش فیلم را بگیرد و مسئولان اداره نظارت به صراحت به وی اعلام کرده اند که صدور پروانه نمایش فیلم منوط است به انجام ۴ مورد اصلاحیه.
گویا یکی از موارد اصلاحی مربوط به دیالوگهایی است که میان حامد بهداد و بابک کریمی که به ترتیب نقش داماد و پدرزن را در فیلم بازی میکنند در خانه پدرزن درمی گیرد؛ در این نما پسر جوان که داغدار از دست دادن نامزدش است پدرزن را تهدید میکند به اینکه نگذارد حرفهایی بزند که آبروی وی را زیر سوال می برد.
دیگر مورد اصلاحی مربوط به نمایی است که پدرزن، پسر خردسالش را به بهانه بازی کردن به بیرون از خانه فرستاده و در آن سو از دختر کوچکترش می خواهد حرف زیادی نزند.
نماهای مربوط به حضور مادر سنتگرای پسر جوان و اجباری که وی به دختر جوان برای حضور نزد پزشک می کند از دیگر مواردی است که گویا باید تعدیل شود.
به گزارش سینماژورنال شنیده شده یکی دیگر از نماهایی که باید تعدیل شود مربوط به حضور پدرزن و داماد در پزشکی قانونی است!
آیا حتی با داشتن پروانه نمایش شرایط اکران فراهم می شود؟
طبیعی است که تا این اصلاحات انجام نشود “خانه دختر” پروانه نمایش نمی گیرد و البته مشخص نیست که حتی با داشتن پروانه نمایش فیلم خواهد توانست اکران شود یا نه.
به هر حال تجربه ایجاد بحران بر سر اکران آثار مجوزداری چون “عصبانی نیستم” و “خانه دختر” این ظن را ایجاد می کند که حتی با وجود داشتن پروانه هم شاید فیلم نتواند اکران بی حاشیه ای را پشت سر بگذارد.
محمد شایسته یک کمدی-اجتماعی تهیه می کند
از اینها که بگذریم محمد شایسته تهیه کننده “خانه دختر” عزم خود را جزم کرده که فعالیت سینمایی خود را ادامه دهد.
بعد از بازخوردهای مثبت منتقدان نسبت به “خانه دختر” در جشنواره، چند فیلمنامه نویس متبحر داخلی فیلمنامه های تازه خود را برای تهیه در اختیار شایسته قرار داده اند.
یکی از این فیلمنامه ها که زمینه ای کمدی-اجتماعی دارد بیش از بقیه فیلمنامه ها مورد توجه محمد شایسته قرار گرفته و او نیمه ابتدایی سال آینده این کمدی-اجتماعی را تهیه خواهد کرد.
خیلی حیفه فیلمو اینطوری حذف میکنن
همون اول بهش پروانه نمیدادن که بهتر بوووود
فیلمشو تو جشنواره دیدم
خیلی گنگ بود و اقعا نمیشد فهمید ماجرا چیه
حالا چیشو میخوان بزنن
فیلم که مفهوم نیست واسه ملت
به نظر منم همون اول کار نباید پروانه بدن نه اینکه فیلم تولید بشه و تا یکی دو خط جوسازی کرد بترسن و پروانه رو پس بگیرن
نه فقط این سانسورا چاره کار نیست که حتی فیلم اگه نصف هم بشه بازم برای اکران مشکل خواااهد داشت چون اونایی که میخوان فیلمو حذف کنن قدرت بیشتری از ارشاد دارن
حامد مظفری تو با این جور مطالب یه کاری میکنی که فیلم راستی راستی سانسور بشه
از خدا بترس مرد
این کاااراااا عاقبت نداااره اخه
بیخیااال بابا
این فیلم ماجراش چیه که این همه جنجالی شده؟
من فکر نکنم این فیلم رو بتونن اکران کنن
اون جوسازی رسانه هیا انوری اینوریااا رو بد ترسونده
بـــــــــــــــــــــــــــــــــد آقا
بد
بنظرم اگه شمقدری دوباره بشه معاون سینمایی همه این فیلما و حتی عصبانی نیستم و اکران میکنه
نمیدونم چرا این طوری شده
این فیلم که اصلا چیزیو نشون نمیده اخه
بازم سانسور؟
یه بارم که شده به فکر روح اون نویسنده بدبختی باشید که این فیلمنامه رو نوشته
به اندازه کافی خودشو سانسور کرده حالا یه سانسور مجدد واقعا منصفانه است؟
من اگه پول داشتم تمام این فیلمای توقیفی رو میخریدم و همه رو تو نشستای خصوصی به علاقمندان نشون میدادم
بلکه بفهمن اتفاق خاصی هم تو این فیلما نمیفته
یه بار بگین بالاخره اکران میشه یا نه؟
با این دیدگاه رویاپردازانه از سوی برخی مخاطبان دلواپس ، هر فیلم ایرانی را که در آن یک عدد جنس مونث وجود داشته باشد را می توان با ذهن های بیمار مورد هر نوع تعرض قرار داد و در ذهن خیالبافی کرد و فیلمها را توسط استاد بزرگ … در پستو های … حبس کرد!
وقتی فیلمساز چیزی را نشان نداده چطور هنرمندانه در ذهن خود این همه چیز بافته اند. این نوع تفکر ، من را به یاد بیماران جنسی این مملکت می اندازد که … بگذریم!!
افرین به مهدی
اینا خط قرمزه. حریمه. نمایشش چی رو اثبات میکنه؟ جز اینکه وقتی با خانوادت،ینی پدر و مادر و خاهر و برادرت سینما میری بخاطر بعضی از همین فیلما تا اخر نمایش نگران این هستی که وقتی چراغای سالن روشن بشه چی دارین که بگین اصلا. فقط سکوت و ترک سالن. و دیگه هیچکس دمشم بالا نمیاره ازفیلم. این ینی احساس خجالت از یک فیلم. این ینی یک روزت حروم شد. این ینی سینمای ما الان دیگه جای خانواده نیست زیاد. هرچیزی که روی کاغذ میاد که نباید روی صحنه بیاد. همشم مسایل دختران شده دغدغه کارگردانا. یکم این کانالتونو عوض کنین لطفا نویسنده های محترم.