سینماروزان: کم نبوده اند دست اندرکاران محصولاتی ماندگار برای رسانه ملی که حتی بعد از مرگ هم چنان که باید مورد توجه این رسانه قرار نگرفتند. از اکبر خواجویی و عزت انتظامی گرفته تا ضیاءالدین دری هیچ گاه حتی پس از مرگ شرایط پروپاگاندای خبری سازمان حول خود را تجربه نکردند!
آنها در حرفه خویش از بازیگری تا کارگردانی نفر اول بودند و قدر ندیدند پس چطور شده خشایار الوند بعد از مرگش تا این حد برای رسانه ملی عزیز شده؟؟
الوند علیرغم شخصیت متواضع و نمکین اش در اغلب پروژه های تلویزیونی از “قهوه تلخ” تا “شبهای برره” و از “مرد هزارچهره” تا “نقطه چین” هم نه طراح و سرپرست نویسندگان که صرفا یکی از نویسندگان بوده! این طور نیست؟
پس چطور است درست بعد از مرگش رسانه ملی سعی دارد با خبرسازی حول خشایار الوند او را به عنوان نویسنده اصلی چنین مجموعه هایی معرفی کند؟
آیا الوند باید پررنگ شود تا نام پیمان قاسم خانی سرپرست نویسندگان این مجموعه های شناخته شده کمرنگ شود؟ چرا؟ چون پیمان در سالهای اخیر دیدگاه مثبتی به همکاری با رسانه ملی نداشته؟ امثال مهراب قاسم خانی و امیر ژوله نیز که کم و بیش در گروه نویسندگان چنین سریالهایی بوده اند هم چنان که باید ردی مستقل از خود بجا نگذاشته اند
؛ بماند که مواضع سیاسی آنها نیز خوشامد اداره کنندگان رسانه ملی نبوده!!
پس بهترین مسیر برای رسانه ملی مانور حول خشایار مرحوم است تا نگارنده اصلی این سریالها و دیگر همکاران نگارش به حاشیه بروند؟؟
