سینماروزان: تولید فیلمهای داستانگوی حرفه‌ای، آدم‌های حرفه‌ای می‌طلبد و مدتهاست کمبود سینماگران حرفه‌ای در سینمای ایران سبب‌ساز این شده که مخاطبان با انبوه آثار آماتور الکن روبرو باشند که با دستاویزی به ناهنجاری‌های اخلاقی به‌دنبال جلب توجهند.
عباس رافعی فیلمساز سینما با انتقاد از این روند به محمدصادق عابدینی در «جوان» می‌گوید: برخی از فیلمساز‌ها وقتی در درام و داستان کم می‌آورند، سراغ موضوعات خط قرمزی می‌روند و چیزی را بیان میکنند که با استفاده از آن ضعف‌های فیلم کمتر به چشم بیاید.
به گزارش سینماروزان رافعی ادامه می‌دهد: این فیلمساز‌ها طوری سراغ مسائل اخلاقی می‌روند که وقتی داستان یک خطی فیلم را برای کسی تعریف کنند، شنونده بگوید «حتماً باید این فیلم را ببینم»، در حالی که این فیلمها آنقدر از لحاظ ساختاری ضعیف هستند که نه از سوی منتقدان ساختارگرا و نه از سوی فستیوال‌هایی که به سینما می‌اندیشند، با استقبال مواجه نمی‌شوند و توجهی را به خود جلب نمی‌کنند.
وی با تأکید بر اینکه نگاه فیلمساز به جامعه نوع فیلمسازی وی را مشخص می‌کند، می‌افزاید: پرداختن به موضوعات خط قرمزی از سوی یک فیلمساز با نگاه نجیبانه می‌تواند به رفع معضلات کمک کند.
رافعی با اشاره به اینکه در میان فیلم‌هایی که صرفاً به بیان معضلات اخلاقی برای دیده شدن می‌پردازند، هیچ فیلم شاخصی وجود ندارد، می‌گوید: این فیلمها مانند آن است که یک نفر لخت به خیابان بیاید، قطعاً این اقدام باعث دیده شدن آن می‌شود و واکنش‌های منفی و مثبتی به آن می‌شود. فیلمساز هم با این کار می‌خواهد از موضوعات سوءاستفاده کند تا دیده شود.
این فیلمساز در پاسخ به این سؤال «جوان» که چرا سازمان سینمایی با صدور مجوز نمایش چنین فیلم‌هایی به دیده شدن آنها کمک می‌کند، می‌گوید: قطعاً این کار از سوی فیلمسازان گمنامی که این کار‌ها را تولید میکنند برنمی‌آید، باید دید که چه کسی در پشت این فیلم‌هاست که توانسته با رانتی که دارد مجوز اکران برای این فیلمها بگیرد.
رافعی با اشاره به برخی فیلمهای در حال اکران آنلاین که روایتگر پرده‌دری‌های اخلاقی هستند و البته مخاطب چندانی هم نداشته‌اند می‌گوید: …بخشی از وضعیت ناشی از پخش فیلم‌هایی با موضوعات غیراخلاقی حاصل ساخت و پاخت با مدیران ارشاد است و باید افسوس خورد به حال چنین افرادی که این گونه اخلاقیات را زیر سوال می‌برند!!
