سینماژورنال: تازه ترین فیلم رضا میرکریمی با عنوان “دختر” که در جشنواره هم حضور داشت با حمایت مالی منطقه آزاد اروند تولید شده است با این حال اقبال عمومی مخاطبان جشنواره به آن قابل توجه نبود.
به گزارش سینماژورنال با این حال محمدعلی زم معاون فرهنگی و اجتماعی دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی ایران با اعلام رضایت از فیلم سینمایی “دختر” و موفقیت این فیلم در نامزد شدن در جشنواره فیلم فجر به “ایلنا” گفت: قبل از ساخت فیلم “دختر” و در زمان بررسی فیلمنامه ما متوجه شدیم که قطعا این فیلم اثر خوبی می‌شود.
وی با تاکید بر لزوم حضور مناطق آزاد در بخش فرهنگ گفت: متاسفانه از زمان تاسیس مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، این مناطق در حوزه اقتصاد فرهنگ هیچ کاری نکردند به همین دلیل از سال گذشته که مقام معظم رهبری آن سال را به‌عنوان سال اقتصاد و فرهنگ نامگذاری کردند تصمیم گرفته شد که مناطقی که در حوزه اقتصاد استطاعت خوبی دارند وارد تولید کار فرهنگی شوند.
زم درباره دلیل سرمایه‌گذاری در فیلم “دختر” گفت: سرمایه‌گذاری این فیلم توسط منطقه آزاد اروند، آبادان و خرمشهر انجام شده است و دلیل آن این بود که از لحاظ مضمونی؛ داستان فیلم به شرایط این مناطق نزدیک بود و نیروهای محلی هم در ساخت آن مشارکت داشتند.
زم با اشاره به اینکه ساخت فیلم توسط مناطق آزاد ادامه خواهد داشت؛ افزود: ساخت فیلم “دختر” آغاز کار در حوزه سرمایه‌گذاری در سینماست و اگر فیلمنامه و سوژه‌های خوبی توسط سینماگران ارائه شود؛ قطعا مناطق آزاد برای ساخت فیلم سرمایه‌گذاری می‌کنند. البته به جز فیلم “دختر” تاکنون ساخت فیلم دیگری قطعی نشده است.
وی با رد اخباری که درباره هزینه زیاد ساخت این فیلم مطرح می‌شود؛ گفت: به هیچ عنوان هزینه زیادی برای ساخت این فیلم صرف نشده و میزان بودجه این فیلم مانند فیلمهای معمولی دیگر است.
- نمایی از “دختر”
پی نوشت سینماژورنال
اینکه منطقه آزاد اروند، آبادان و خرمشهر تصمیم گرفته از تولیدات سینمایی حمایت کند به شدت تصمیمی نیکو است اما سوال اینجاست که آیا این منطقه آزاد نباید حمایت از پروژه هایی که مرتبط با زندگی فردی و اجتماعی در مناطق آبادان و خرمشهر هستند را در دستور کار قرار دهد؟
“دختر” جز تصاویری هلی شات که از پالایشگاه آبادان نشان می دهد و یک مراسم تقدیر از کاراکتر اصلی در پالایشگاه هیچ اله‌مان دیگری ندارد که بتوان آن را برآمده از مختصات بومی منطقه ای چون آبادان دانست. بخش عمده فیلم هم که در تهران می گذرد و تنها لهجه جنوبی است که به عنوان ویژگی بومی به تهران آورده می شود؛ آن هم لهجه ای که هرازگاه تغییر می کند و به فارسی پهلو می زند؛ نگاه کنید به جایی که مریلا زارعی به ماهی فروشی رفته یا جایی که دخترک داستان در اتوبوس است.
آیا اگر آقای عزیزی اهل منطقه ای دیگر بود در خط کلی داستان تغییری ایجاد می شد؟
بر این اساس واقعا نمی توان “دختر” را اثری برآمده از جغرافیای خاصی دانست و خیلی راحت به جای آبادان که شهری جنوبی است اگر آقای عزیزی را مردی مثلا اهل کهکیلویه و بویراحمد هم تصویر می کردیم باز هم در خط کلی داستان تغییری ایجاد نمی شد.
سه سال قبل سیمای بوشهر از تولید فیلمی حمایت کرد به نام “تنهای تنهای تنها” که داستانی بومی را در جغرافیای بومی و با بازیگران بومی روایت می‌کرد و البته پیامی که فیلم از آن می‌گفت ماهیتی فرامنطقه ای داشت. فیلمی که اتفاقا با بودجه یک فیلم تلویزیونی تولید شده بود اما این قابلیت را داشت که هم در جشنواره و هم بعدتر در اکران عمومی و پخش از تلویزیون مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. فیلمی که باعث شد هم یک کارگردان جوان جنوبی به نام احسان عبدی پور به سینمای ایران معرفی شود و هم تعدادی بازیگر بومی.
استخدام کارگردانان ساکن در تهرانی که برای دریافت ردیف بودجه به جنوب سر می زنند نقض غرض است
منطقه آزاد اروند اگر می خواهد باز هم از تولیدات سینمایی حمایت کند بهترین راه استفاده از الگوهایی مانند “تنهای تنهای تنها” است وگرنه استخدام کارگردانان ساکن در تهرانی که برای دریافت ردیف بودجه سری هم به مناطق آزاد جنوبی می زنند و با ایجاد پاساژهای فرعی در فیلمنامه راهی می یابند برای دریافت بودجه نمی توانند عاملی باشند در جهت تحقق اهداف فرهنگی مناطق آزاد.
میزان حمایت مالی مشخص شود
البته که بهتر است میزان حمایت مالی از چنین پروژه هایی به صورت شفاف و با ارائه اسناد مالی مشخص شود تا خدای نکرده کارگردانانی که نتوانسته اند این گونه حمایت ها را کنار خود داشته باشند شایعات را باور نکنند.
