سینماژورنال: “نغمه سرای کودکان” عنوان مستندی است ساخته هومن ظریف که چند هفته قبل بنا بود از شبکه مستند روی آنتن برود که به دلایلی این امر میسر نشد.
به گزارش سینماژورنال از جمله بازیگران این مستند علي شيرازي نویسنده خوش مشرب و منتقد سینما است.
اين منتقد سينما كه به تازگي مجوز نشر دومين كتابش «سكانس آخر» را دريافت كرده در بخش‌هاي كوتاه داستاني فيلم دوست و همكار قديمي‌اش هومن ظريف نقش داود خواننده بي‌سوادي و جاهل مسلكي را بازي كرده كه طبق خواسته فرخی یزدی، اشعار اين شاعر را كه مجوز انتشار ندارند براي مردم مي‌خواند تا حرف‌هاي فرخي به گوش اهلش برسد.
در اين راه عباس يميني شريف كه فرخي قبل از زنداني شدن در باغ خانوادگي آن‌ها سكونت داشته، اين اشعار را از روي نوشته‌هايي براي داود مي‌خواند تا او مصرع به مصرع، آن‌ها را به آواز بلند بيان كند.
شيرازي در اين نقش با گريم عجيبش (سبيل‌هايي بلند) و كلاه مخملي به سياق جاهل‌هاي فيلم‌هاي قبل از انقلاب ظاهر شده و حضور و صدايش در نخستين نمايش رسمي “نغمه سرای کودکان” در خانه هنرمندان كه در تيرماه امسال رخ داد، استقبال علاقه‌مندان را برانگيخت.
آغاز بازیگری و موسیقی از کودکی
شيرازي زاده سال ۱۳۵۰ شهرری آوازخوان، روزنامه‌نگار، منتقد سينما و پژوهشگر موسيقي، از ابتداي دهه شصت با حضور در كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان به آموختن فيلمسازي مشغول شد. از ميانه همين دهه به آواز دستگاهي علاقه‌مند شد.
در ادامه ضمن تجربه‌هايي جسته و گريخته در زمينه شناخت هرچه بيشتر سينما، به هنر آواز هم نگاهي جدي‌تر پيدا كرد. از ابتداي دهه هفتاد با حضور در كلاس‌هاي شاپور رحيمي و سپس رضا رضايي‌پايور دانسته‌هاي آوازي‌اش را شكلي هنري و علمي بخشيد.
استاد اصلي‌اش اما محسن كرامتي است كه شيرازي هنوز هم رابطه شاگردي خود را با اين مدرس و خواننده باسابقه حفظ كرده است. او همچنين حضورهايي گاه و بيگاه براي تكميل معلومات هنري‌اش نزد موسيقي‌داناني چون فرامرز ملكي، زنده‌ياد حميد پناهي، هنگامه اخوان، كريم صالح عظيمي، صديف، احمدوند، محمدشهرام اعتمادي، محمد افتخاري‌فرد و كمال‌الدين عباسي داشته است. شيرازي از دهه هفتاد رسماً به جرگه روزنامه‌نگاران پرداخت و در دو رشته موسيقي و سينما نقدهاي فراواني نوشت كه اين كار را هنوز هم ادامه مي‌دهد.
سال گذشته نخستين كتاب او “دهه شصتي‌ها؛ نوستالژي تلويزيونِ دهه شصت” منتشر شد و اوايل پاييز امسال هم كتاب ديگرش «سكانس آخر» (سوگ‌نوشت هنرمندان خاموش) را روانه بازار نشر خواهد كرد. او همچنين مدتي است طراحي برنامه “شب آواز ايراني” را برعهده دارد. اين نشست ماهانه كه شيرازي خود مبدع آن است، شنبه‌هاي آخر هر ماه در حوزه هنري برگزار مي‌شود و به معرفي چهره‌هاي ناشناخته آواز ايراني و همچنين تجليل از پيش‌كسوتان و اساتيد اختصاص دارد.
- علی شیرازی(اولین نفر از سمت چپ) در برابر هومن ظریف(اولین نفر از سمت راست) در “نغمه سرای کودکان”
بازيگري برايم هيچ‌گاه جدي نبوده و جدي هم نخواهد بود
علی شيرازي درباره ایفای نقش در “نغمه سرای کودکان” به سينماژورنال مي‌گويد: بازيگري برايم هيچ‌گاه جدي نبوده و جدي هم نخواهد بود اما تاكنون در چند فيلم كوتاه كه دوستان جوان‌ترم ساخته‌اند – بيشتر با هدف همراهي و كمك به آن‌ها – نقش‌هايي را بازي كرده‌ام. بگذريم كه در سن ۱۳ سالگي نيز چون قدم بلند بود، نقش يك سرباز را با پوشيدن اوركت و در دست گرفتن يك قبضه اسلحه ژ۳ بازي كردم كه سريالش با نام “شاهدان” به كارگرداني نورالله حسين‌خاني در زمستان ۱۳۶۳ از تلويزيون پخش شد.
او درباره ديگر انگيزه‌هايش از چنين حضورهاي گاه و بيگاهي مي‌گويد: به غير از مستند داستاني كه هومن ظریف در فيلمش به جنبه‌هاي كار آوازخواني من نيز نياز داشت، بيشتر اين تجربه‌هاي گذرا را با اين هدف انجام داده‌ام تا دستگيرم شود اين بازيگراني كه ما در طي اين همه سال، كار آن‌ها را روي پرده سينما و صفحه تلويزيون مورد نقد قرار مي‌دهيم چه حس و حال و احتمالاً استرس‌هايي جلوي دوربين دارند كه خب، تا حدي در اين چند تجربه محدود به پاسخ اين پرسش رسيده‌ام…
