سینماروزان: با اعلام رسمی پردیس ملت به عنوان جایگزین کاخ میلاد همه حرف و حدیثهای قبلی مبنی بر غیرقطعی بودن تغییر کاخ میلاد رنگ باخت.
حالا دیگر میتوان به قطعیت مطمئن بود که ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره سی و ششم عزم خود را جزم کرده که بعد از هفت سال برگزاری جشنواره در کاخ میلاد و تثبیت نسبی آن، بدعت خودش را بنیان گذارد.
بدعتی که همچون محدود کردن جشنواره به فقط یک بخش و ۲۲فیلم میتواند یک دوقطبی را رقم بزند؛ یا اوضاع خیلی خوب و بر وفق مراد پیش خواهد رفت یا خیلی بد و فاجعه آمیز.
بنا نیست منفی بافی پیشه کنیم و از حالا توی دل دبیرخانه را خالی نماییم اما واقعیت آن است که یک بدعت فاجعه آمیز بیخ گوشمان است و آن هم تغییر سامانه بلیت فروشی در جشنواره سی و پنجم.
محمد حیدری دبیر جشنواره سی و پنجم سعی کرد بعد از مدتها سامانه تازه ای را برای بلیت فروشی علم کند؛ سامانه ای به نام سینوگرام وابسته به یکی از شرکتهای هولدینگ بانک پاسارگاد.
قبل از آغاز بلیت فروشی رسمی تا توانستند بر توان فنی پشتیبان این سامانه تازه تاکید کردند اما فاجعه درست در لحظه آغاز بلیت فروشی رخ داد؛ این سامانه از همان دقایق ابتدایی بلیت فروشی دچار اختلال شد و تلاشهای چندروزه برای بازگردانی آن هم مشکلی را حل نکرد و در نهایت این بلیت فروشی دستی به سبک یک دهه قبلتر بود که جایگزین شد!!
حالا با انتقال کاخ میلاد به پردیس ملت هم می ترسیم دوباره همان فاجعه سینوگرام رخ دهد. البته که دبیرخانه مدام تاکید دارد که بگوید پردیس ملت فقط سینمای رسانه هاست و نه کاخ جشنواره اما اگر بدانیم در همین سالهای اخیر بیشتر از هزار کارت جشنواره فقط به نام رسانه صادر شده(!) نگرانی دوچندان میشود.
کاخ میلاد هرچه نداشت هم یک پارکینگ پر و پیمان داشت و هم سالنی حجیم که هرچقدر هم برایش کارت صادر میشد باز جایی برای نشستن در آن بود اما پردیس ملت چه؟ نه پارکینگ مناسبی و نه ظرفیت موجهی! تازه درنظر بگیرید که پارک ملت درست کنار پردیس قرار دارد و کنترل عبور و مرور افراد گذری پارک به پردیس چقدر دشوار است!
با این اوضاع حقیقتا که تغییر میلاد و انتخاب پردیسی متعلق به شهرداری به شدت پرریسک به نظر میرسد. فقط میتوانیم امیدوار باشیم فروپاشی سینوگرام برای پردیس ملت رخ ندهد.
قدم اول در جلوگیری از فروپاشی، فیلترگذاری قوی برای صدور کارت جشنواره است و البته شفاف سازی در انتشار سهمیه ای که به هر رسانه تعلق گرفته!
