سینماژورنال: حسین مهکام بعد از شکست تجاری نخستین فیلم سینمایی اش “آزادی مشروط” از رسانه ملی سربرآورده و مینی سریال را ساخته به نام “کشیک قلب”؛ مینی سریالی پر از موعظه و اندرزهای اخلاقی که به بهانه شبهای قدر روی آنتن رفته اما لحنش آن قدر شعاری بوده که از همان قسمت اول مخاطبان را دلزده کرده است.

به گزارش سینماژورنال در این میان جامعه پرستاری کشور هم بخشهایی از این مینی سریال را کاملا مورد انتقاد قرار داده اند و با انتشار بیانیه ای به تصویری که از پرستاران در مینی سریال ارائه میشود اعتراض کرده اند.

در متن بیانیه سازمان نظام پرستاری چنین آمده است:
بسم ا… الرحمن الرحیم
ایام سوگواری ضربت خوردن و شهادت مولای متقیان علی (ع) بیانگر روحیه ایثار و خدمت و از جان گذشتگی است، مولایی که تنها در دل شب به نیازمندان کوفه خدمت می‌کرد و فقرای کوفه در شب ضربت خوردن آن بزرگوار به شخصیت و مولایی که پنهانی به آنان کمک می‌کرد پی بردند. در لیالی قدر انتظار مردم از رسانه ملی تقویت روحیه ایثار و خدمت است و سازندگان و دست اندرکاران حوزه‌های هنری و صدا و سیما می‌بایست تمام تلاش و کوشش خود را بکار برند تا محصولی که در این ایام ساخته و تدوین می‌شود پیام آور چنین روحیه‌ای در جامعه باشد.
اما با کمال تاسف در شب ۱۹  از لیالی قدر یک مجموعه تلویزیونی تحت عنوان کشیک قلب از شبکه یک سیما پخش شد که مورد اعتراض گسترده جامعه پرستاری کشور قرار گرفت، در این فیلم چهره‌ای از پرستار به نمایش گذاشته شد که در حافظه  هیچ یک از پرستاران کشور جای ندارد، در این فیلم در صحنه‌های مختلف پرستار را فردی بی‌مسئولیت، دروغگو و بی‌اعتقاد به مبانی شرع مقدس اسلام نشان داد.
در صحنه عجیب و نادری که پزشک بعد از زدن کد عملیات احیا، از جلسه دعا و قرآن به سر گرفتن بلند شده و به تنهایی برانکارد را به اتفاق همراه بیمار گرفته و به عملیات احیا می‌پردازد، جالب اینکه در همان زمان پرستاران بی‌مسئولیت و بیکار در ایستگاه پرستاری  نشسته‌اند و در شب قدر و با ادبیاتی موهن و خلاف واقع در مورد اعتقادات واقعی و قلبی نسبت به این ایام روحانی و ملکوتی به نمایش می‌گذارد، در اینکه قاطبه جامعه شریف پزشکی افرادی صادق و دلسوز هستند هیچ شکی نیست، اما سوال جامعه پرستاری  از سازندگان این مجموعه تلویزیونی که از قضا سه پزشک هم هستند، این است که مشاور کارشناس پرستاری شما در ساخت این فیلم چه کسی بوده‌است که چنین چهره‌ای از پرستار را ترسیم نموده‌است و آیا تصویری این چنینی از جامعه شریف پرستاری منصفانه است؟
سازمان نظام پرستاری به نمایندگی از ۲۰۰ هزار پرستار شریف کشور مراتب اعتراض خود را به سازندگان و عوامل تولید و پخش این فیلم اعلام کرده و از مدیریت محترم سازمان صداو سیما می‌خواهد  ضمن توجه و دقت در ترسیم چهره‌های تخصصی و ایثار
گر پرستاری کشور، در مراحل ساخت و تولید سریال پرستاری از کارشناسان خبره این حوزه نیز کمک بگیرند تا شاهد تولید این چنین برنامه‌های بی‌محتوا از نظر تخصصی نباشیم. حال انتظار جامعه پرستاری از مسئولین رسانه ملی که در تهیه اخبار حوزه سلامت تلاش می‌کنند، این است که چهره واقعی پرستاری را در برنامه‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی و رادیویی همان طور که در مراکز درمانی شاهد تلاش خستگی ناپذیر این قشر زحمت کش هستیم، به تصویر بکشند.

یک اعتراض و چندین سوال

به گزارش سینماژورنال اعتراض یک صنف خاص به مضمون آثار تلویزیونی پیشتر هم سابقه داشته اما نکته اینجاست که در گذشته این اتفاق بیشتر درباره آثار طنز رخ داده و در اینجا در مینی سریالی کاملا جدی، مناسبتی و البته تولیدشده برای شبهای قدر.
اینکه مشاور پرستاری “کشیک قلب” چه شخص یا اشخاصی بوده اند پرسش جامعه پرستاری است و البته این پرسشی است که در اسرع وقت باید به آن پاسخ داده شود.
پرسش دیگر آن است که چرا در همه این سالها ارتباطی دوسویه و سازنده میان جامعه پزشکی و زیرمجموعه های آن مانند همین جامعه پرستاران با برنامه سازان و تولیدکنندگان محصولات نمایشی در سینما و تلویزیون وجود نداشته تا این گونه اعتراضات به حداقل برسد؟
پرسش بعدی آن است که آیا نظام سلامت و وزارت بهداشت که اخیرا جشنواره ای به نام سلامت را به راه انداخته می تواند کمکی کند به این تعامل؟

ورای همه این سوالات، پرسشی هم هست در این باره که چرا سطح تولید محصولات مناسبتی آن قدر افت کرده که فیلمسازانی که در مدیومهای دیگر شکست خورده اند باید یه عنوان کارگردانان تولید چنین محصولاتی انتخاب شوند تا این چنین گافهایشان دردسرساز شود؟

سینماژورنال: حسین مهکام فیلمنامه نویسی که به قرار گرفتن در کنار امثال عبدالرضا کاهانی و نگارش مشترک فیلمنامه هایی مانند “آدم” و “هیچ” شناخته می‌شود در معدود تجربیات مستقل فیلمنامه نویسی اش مانند “گهواره ای برای مادر” نتوانسته موفق عمل کند.

وی وقتی وارد جریان کارگردانی شد هم با سناریویی از خودش فیلمی را ساخت به نام “آزادی مشروط” که این فیلم هم سال گذشته شکست سختی در گیشه خورد و بعد از حدود 4 هفته اکران فروش اش به زحمت به  50 میلیون رسید.

به گزارش سینماژورنال بعد از شکست در سینما مهکام امسال به تلویزیون آمده و مینی سریالی به نام “کشیک قلب” را برای ماه رمضان ساخته است.

مهکام چند روز قبل در گفتگویی به صراحت از این گفته بود که تلویزیون نگاه نمی کند. وی به “مهر” گفته بود: من زیاد تلویزیون نمی‌بینم و اساسا با آن آشتی نیستم و گاهی احساس می‌کنم نسبت به برخی مسایل سهل انگار است… من سینما را خانه خودم می دانم و تلویزیون برایم تجربه است.

اینکه کارگردانی که بناست برای مدیوم تلویزیون کار کند تلویزیون نبیند و موضعی از بالا نسبت به رسانه ای داشته باشد که حالا در حال کسب درآمد از آن است عجیب به نظر می رسید و همین بود که انتقاداتی را نسبت به این لحن وی موجب شد.

اینجا بود که مهکام دوباره گفتگویی کرده و در آن حرفهای قبلی خود را کاملا نقض کرد و از این گفت که همواره مخاطب تلویزیون بوده است!

وی  به “مهر” گفته است: در گفتگویی که پیش از این داشتم به نقل از من آمده است که با مدیوم تلویزیون آشتی نیستم در حالی که آنچه مدنظر من بوده این است که با مدیوم تلویزیون به لحاظ کارگردانی آشنایی کافی نداشتم آن هم بدین معنا که پیش از این در عرصه کارگردانی سریال تجربه نداشته ام وگرنه همواره به عنوان یک مخاطب با تلویزیون همراه بوده ام…ارزش تلویزیون به اندازه سینما برای من مهم و جدی است.

⇓⇓⇓

رسانه ملی، نیروی متخصص می‌خواهد

به گزارش سینماژورنال شک نباید داشت اگر در سالهای اخیر رسانه ملی به لحاظ کیفی دچار نزول شده یک دلیلش حضور آدمهایی در این رسانه است که کمترین اعتقادی به مدیوم تلویزیون ندارند و با نوعی حس تفرعن به این رسانه می نگرند.

باز اگر تفرعن از کارگردانانی سرزند که در دیگر مدیومها کارنامه قابل قبول داشته باشند ایرادی ندارد اما متأسفانه کار به جایی رسیده که شکست خوردگان سینما نیز با تحقیر به رسانه ملی می نگرند و وقتی هم با انتقاد مواجه می شوند خیلی راحت حرف خود را 180 درجه نقض می کنند.

تلویزیون ایران کارگران شاخص کم ندیده است؛ از ناصر تقوایی گرفته تا علی حاتمی و از داوود میرباقری گرفته تا حسن فتحی و سیدضیاءالدین دری! این کارگردانان اگرچه بارها از کمبود منابع مالی در تلویزیون نالیده اند اما هیچ گاه ندیده ایم که به چنین تناقض‌گویی‌هایی بیفتند.

این تناقضات ریشه در چه چیز دارد جز عدم صداقت؟

اینکه کارگردانی در دو گفتگو آن هم به فاصله زمانی کمتر از دو شبانه روز دو سخن کاملا متناقض بگوید حتی اگر از سر ناچاری باشد زیبنده نیست. کارگردانی هنر است و هنرمند قبل از هر چیز باید با خودش صادق باشد.

از آن ناراحت کننده‌تر عذر بدتر از گناهی است که این کارگردان در توجیه آورده و آن هم اینکه با مدیوم تلویزیون به لحاظ کارگردانی آشنا نبوده! آخر چرا وقتی شخصی خودش می‌داند با کارگردانی در یک مدیوم آشنایی ندارد باید پیشنهاد کار در آن مدیوم را قبول کند.

آیا تلویزیون جای کارورزی است؟ آیا رسانه ای که باید روزبروز به فکر افزایش مخاطبان باشد، جای چهره هایی است که به صراحت از ناآشنایی کافی با مدیوم سخن می گویند؟