1

واسپاری ریاست بزرگترین هلدینگ نشر کشور به حمزه‌زاده!/یک اصولگرای نورس مدیریت سینمای حوزه را برعهده گرفت

سینماروزان: با امتداد تغییر و تحول در سازمان تبلیغات، شنیده شده رییس سازمان سینمایی این نهاد بناست به‌ مدیریت بزرگترین هلدینگ نشر کشور منصوب شود.

محمد حمزه‌زاده از مدیران باسابقه حوزه هنری به زودی به‌عنوان معاون حجت‌الاسلام محمد قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، مدیر بزرگترین هلدینگ کتاب و نشر کشور می‌شود.

دوره مسئولیت حمزه‌زاده بر مرکز نشر سوره حوزه هنری دوره‌ای نسبتا فعال بود؛ دوره ای که کتابهای مختلف ادبی، تاریخی، دفاع مقدس و آثار پژوهشی فراوانی توسط این ناشر منتشر شده و بارها از سوی رهبر انقلاب تمجید شد.

حمزه‌زاده در دوران مدیریت سازمان‌ سینمایی حوزه هنری هم سعی کرد با تسریع در بازسازی و نوسازی سینماهای فرسوده حوزه هنری به‌نوبه خود مثمرثمر باشد ضمن اینکه با الویت دادن به مستندسازی و درکنارش تولید آثار داستانی تابوشکن همچون “دیدن این فیلم جرم است” تلاش نمود روبه‌جلو حرکت کند.

شنیده می‌شود به زودی مراسم معارفه حمزه‌زاده در حوزه کتاب سازمان تبلیغات اسلامی برگزار می‌شود تا از این به بعد وی رییس بنیاد کتاب سازمان تبلیغات باشد ولی اینکه چه کسی جای حمزه‌زاده را در سازمان سینمایی حوزه می‌گیرد؟

حمیدرضا جعفریان از نیروهای نورس جریان اصولگرایی و ازجمله گردانندگان وی‌او‌دی منسوب به حوزه (فیلمگردی) جای حمزه‌زاده را گرفته و رییس سازمان سینمایی حوزه هنری شد.

 

 




چه کسی مخالف اکران این فیلم ضدملکه است؟ وزیر ارشاد یا رییس سازمان؟؟

سینماروزان: در کوران مناقشات برآمده از توقیف “خانه پدری” یک دیالوگ قابل توجه شکل گرفت میان رییس سازمان سینمایی حوزه هنری و معاون سابق نظارت.

محمد حمزه‌زاده رییس سازمان سینمایی حوزه هنری پرسشی طرح کرد درباره سرانجام فیلم ضدملکه “دیدن این فیلم جرم است” و چرایی عدم اکران این فیلم.

ابراهیم داروغه‌زاده معاون پیشین نظارت در پاسخ به حمزه‌زاده به صراحت از صدور پروانه نمایش این فیلم حرف زد و نوشت: شما که می‌دانید اکران فیلم پس از تایید شورا طبق قانون از اختیارات وزیر و رییس سازمان است. مسأله اصلی احترام و پایبندی به قوانین جمهوری اسلامی‌ است که متأسفانه توسط عده‌ای از دوستان حزب‌الهی رعایت نمی‌شود.

داروغه‌زاده ادامه داد: اختیارات شورای پروانه نمایش و رییس سازمان و وزیر محترم در قانون پیش‌بینی شده است. دعوت به تبعیت از قانون این قدر سخت است؟ امیدوارم فیلم محصول حوزه هنری هم بزودی اکران شود.

آنچه معاون پیشین نظارت درباره اختیارات وزیر و رییس سازمان در ماجرای عدم اکران “دیدن…” گفته بیش از هر چیز این ظن را پیش‌رو می‌گذارد که وزیر ارشاد مخالف اکران این فیلم ضدملکه است یا رییس سازمان سینمایی؟؟؟

ریشه این مخالفت کجاست؟؟ اینکه “دیدن‌‌‌…” بدون جانبداری از چپ و راست هم متحجرین بی‌مغز را زده و هم شبه‌روشنفکران متصل به ملکه را؟؟

بهتر نیست به‌جای ممانعت از اکران فیلم، خیلی سریع شرایط اکران فیلم فراهم شود تا خدای نکرده این حس به صاحبان آثار دست ندهد که یکی از مدیران فرهنگی مملکت، خویشتن خویش را در آینه فیلم دیده‌اند و به همین خاطر جلوی اکران را گرفته‌اند؟؟؟




در انفعال گریبانگیر رسانه‌های مدعی ارزشها رخ داد⇐بایکوت کنشمندترین محصول دو دهه اخیر حوزه هنری در جشنواره فجر!!

سینماروزان: در انفعال گریبانگیر رسانه‌های مدعی ارزشها و آلودگی فله‌ای آنها به چربی محصولات مشکوک‌المنابع، کنشمندترین محصول یک دهه اخیر حوزه هنری «دیدن این فیلم جرم است» در جشنواره فجر بایکوت شد!!

به گزارش سینماروزان «دیدن این فیلم جرم است» به عنوان یکی از به‌روزترین محصولات سینمایی ایران میتوانست وارد بخش مسابقه جشنواره شود ولی هیأت انتخابی-که یکی از آنها از قلّت فیلم خوب در جشنواره امسال نالیده بود-نه تنها این فیلم را وارد بخش مسابقه نکرد بلکه در اختتامیه فجر هم هیچ تحسینی نثار این فیلم نشد!

بایکوت «دیدن این فیلم جرم است» در شرایطی رخ داد که فیلمی یادآور تله‌فیلمهای دوران عزت الله ضرغامی با نام «بیست و سه نفر» از محصولات سازمان اوج، سیمرغ ملی جشنواره را به خود اختصاص داد و در اختتامیه هم برایش سنگ تمام گذاشتند!!

«بیست و سه نفر» به لحاظ مضمونی نه تنها اثری پیشرو نبود که در بهترین حالت تداعی کننده فیلمهای دفاع مقدسی ابتدای انقلاب است با این حال این فیلم قدر می‌بیند و محصولی پیشرو مثل «دیدن این فیلم جرم است» که نقدی کامل بر ساختارهای فشل ارائه میدهد کاملا بایکوت میشود.

اهمیت تولید «دیدن این فیلم جرم است» برای حوزه هنری آنجاست که بدانیم حوزه هنری در دو دهه اخیر هیچ گاه اثری به این کنشمندی تولید نکرده بود. حوزه هنری در سالهای ابتدایی راه اندازی فیلمهای جنگی و ایدیولوژیک کم تولید نکرده بود؛ از جمله «بایکوت» که درامی علیه کمونیستها بود یا «بدوک » که به قاچاق دختران میپرداخت یا «تیرباران» که روایتی از زندگی علی اندرزگو بود با این حال از دهه هفتاد و با مدیریت محمدعلی زم بیشتر رویکرد تجاری بود که در محصولات حوزه دیده شد و سرانجامش هم شد تولید کمدی «مرد عوضی»!!!

در سالهای اخیر نیز حمایت از تولید محصولات خنثی مانند «مهمان داریم»، «بوسیدن روی ماه»، «فرشته ها با هم می‌آیند»، «امروز» و «بیست و یک روز بعد» در دستور کار حوزه قرار گرفته بود و کار به جایی رسیده بود که حوزه هنری بیش از آن که به واسطه محصولاتش شناخته شود به خاطر تحریم برخی آثار مجوزدار اشتهار کسب کرده بود!!

با این حال در ماههای اخیر نه تنها بخش عمده فیلمهای مجوزدار-و حتی فیلمی به شدت مغضوب افراطیون مثل «خانه دختر»-توسط حوزه هنری اکران شد بلکه با رونمایی «دیدن این فیلم جرم است» در جشنواره مشخص شد حوزه ترجیح داده فرزند زمانه خودش باشد و با تأیید متن جوانی که از منظر تکنیکی آماتور است شرایط تولید «دیدن این فیلم جرم است» را فراهم کرده؛ فیلمی که هرچند در ابتدا با «آژانس شیشه ای» مقایسه شد ولی در متن خیلی جلوتر از «آژانس…» است و فساد رسوخ کرده در بدنه مدیریتی کشور را خیلی خوب نقد کرده است!!

هیأت انتخاب جشنواره فجر میتوانست با وارد کردن این فیلم به بخش مسابقه به جای آثاری همچون «پالتو شتری»، اسباب توجه بیشتر به آن را فراهم کند ولی محافظه کاری گریبانگیر ساختار سینمایی اعتدال باعث شد این فیلم نه به بخش مسابقه راه یابد و نه جایی در فهرست جوایز داشته باشد!!

دقت کنید که دو سال پیش فیلمی کاملا روتین از حوزه به نام «بیست و یک روز بعد» به راحتی وارد بخش مسابقه جشنواره فجر شد؛ فیلمی که در ساختار و مضمون یادآور آثار دهه شصتی کانون بود ولی به راحتی به بخش مسابقه وارد شد ولی «دیدن این فیلم جرم است» حتی به بخش مسابقه راه نیافت تا ظرفیت نقدپذیری مدیران سینمایی اعتدال بیش از همیشه زیر سوال رود!




خط و نشان مجدد برای حوزه هنری⇐محمدمهدی حیدریان: نخواهیم گذاشت فیلم خارجی رقیب فیلم ایرانی باشد!

سینماروزان: هیاهوی تبلیغاتی رسانه های نزدیک به حوزه هنری درباره لزوم اکران خارجی ادامه دارد و محمدمهدی حیدریان یک هفته بعد از آن که تأکید کرد اکران خارجی حتی در صورت راه‌اندازی به صورت تک سانس خواهد بود(اینجا را بخوانید) حالا مجددا از این گفته که اجازه نخواهد داد اکران خارجی جلوی اکران فیلمهای ایرانی را بگیرد.

محمدمهدی حیدریان درباره اکران فیلم‌های خارجی به «مهر» گفت: در ابتدای هر بحثی باید ببینیم که هدف چیست، اگر هدف را مشخص کنیم کمیت و کیفیت‌ها مشخص می‌شود. نمایش فیلم‌های خارجی نه به خودی خود یک غول وحشتناک است که ما از آن فرار کنیم و نه یک منجی که به آن پناه ببریم. باید ببینیم که یک فیلم خارجی به عنوان یک موجود، یک اثر حاضر و مؤثر می‌تواند با ما ارتباط برقرار کند یا نه و اینکه اهداف ما را محقق می‌کند یا خیر؟

وی افزود: فیلم خارجی برای سینمای ایران می‌تواند یک کمک‌کننده باشد اگر با این هدف انتخاب شود که تجربیاتی را مبتنی بر یک پیشینه و سرمایه‌ای که سال‌ها است در غرب که موطن صنعت تصویر و فیلم است اتفاق می‌افتد و به یک محصول‌هایی می‌رسد، داشته باشد.

حیدریان عنوان کرد: آن دسته از آثار خارجی که می‌تواند به فیلمسازان ما کمک کند، تجربیات را در اختیار فیلمسازان ما بگذارد، به بینندگان کمک کند که سطح انتظار آنها بالا برود و امکان تنوع بیشتر را برای مخاطب سینما فراهم سازد، می‌تواند به ما کمک کند یعنی فیلم‌هایی که هر سه این ویژگی‌ها را داشته باشد، مؤثر هستند.

رییس سازمان سینمایی تصریح کرد: ما یک عامل محدود کننده داریم که امکان کم ظرفیت نمایشی ما است. پس نمایش فیلم خارجی هر کجا که منافع ملی ما را تهدید کند، درست نیست. منفعت ما، تولید فیلم داخلی است و هر کجا که فیلم خارجی این منفعت را تهدید کند، جلوی آن را می‌گیریم. ممکن است یک کمیتی این هر جا را تعریف کند و یک تنوع در مضامین و ایده‌هایی، این تهدید را برای ما تکلیف کند، پس نه اجازه می‌دهیم و نه خواهیم گذاشت که فیلم خارجی رقیب فیلم ایرانی باشد و بازار فیلم ایرانی را بگیرد. در واقع می‌تواند یک مکمل در حدی که ما ظرفیت داریم، باشد. ممکن است این ظرفیت ۲ سانس از یک سینما و یا یک سانس از چهار سینما باشد.

حیدریان بیان کرد: خط قرمز ما، تهدید منافع فیلم ایرانی است. ممکن است برخی این تهدید منافع ملی را این‌گونه تعریف کنند که با آمدن فیلم خارجی، فیلم‌های ما از سکه می‌افتد. به نظرم این تهدید خوبی است چون به ما کمک می‌کند که تلاش کنیم فیلم‌هایی را در تراز وضعیت بازار بین‌المللی موجود و در دسترس بگذاریم. زیرا یک زمانی در دسترس نبود و محدود کردن معنا داشت اما الان قبل از هر چیزی این آثار در دسترس است. پس سینما به عنوان یک پدیده مدنی، تجربه با هم گذراندن، مورد نظر ما است. فیلم خارجی با حفظ آن محدودیت‌ها می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد و هر کجا که تعرضی داشت، خط قرمز ما است که گفتیم وارد آن نمی‌شویم.




ضرب شست رییس سینما به مدیران حوزه⇐اکران فیلم خارجی فقط به صورت تک سانس خواهد بود

سینماروزان: در حالی که در یکی دو هفته گذشته برخی رسانه های اصولگرا و متعاقب آنها رییس سینمای حوزه هنری بر لزوم اکران خارجی در سینما اصرار می ورزیدند رییس سازمان سینمایی با اظهارنظر صریح خود درباره عدم اکران پرحجم خارجی، آب پاکی را روی دست آنها ریخت.

به گزارش سینماروزان محمدمهدی حیدریان درباره نحوه اکران فیلم‌های خارجی در سینما‌ها بیان داشت: بنا نیست فیلم‌های خارجی اکران مستقل و پرحجمی داشته باشند.

وی ادامه داد: پیام اقتصاد مقاومتی در حوزه فرهنگ این است که ما متکی به آثار و محصولات خودمان باشیم و اگر امکانی به نام سینما داریم در اختیار بارور کردن اقتصاد سینما و تولیدات داخل بگذاریم.

رئیس سازمان سینمایی گفت: ما این امکان را از هنرمندانمان دریغ نخواهیم کرد و اکران فیلم‌های خارجی فقط به صورت تک سانس و تک نمایش خواهد بود به گونه‌ای که مردم بتوانند فیلم‌های خارجی را که از تلویزیون یا در شبکه نمایش خانگی می‌بینند روی پرده سینما‌ها به تماشا بنشینند و بنا نیست فیلم‌های خارجی حضور جدی در سینما‌های ایران داشته باشند.




همسویی مدیرعامل فیلمیران با سازمان سینمایی حوزه هنری⇐علی سرتیپی: اکران فیلم خارجی، اتفاق خوبی است⇔نکته: در سال جاری هیچ کدام از محصولات فیلمیران با توقیف حوزه روبرو نشده‌اند

سینماروزان: بالاخره بعد از چند هفته خبرسازی رسانه های اصولگرا در باب نیاز به اکران فیلم خارجی در کشور، رییس سازمان سینمایی حوزه هنری هم از این گفت که به اکران خارجی فکر میکند.(اینجا را بخوانید)

به گزارش سینماروزان محمد حمزه زاده رییس سینمای حوزه هنری نگفت با کدام سلیقه به فکر اکران فیلم خارجی است؟ با همین سلیقه ای که فیلم تولید میکند یا با آن سلیقه ای که برخی فیلمهای سینمایی مجوزدار را توقیف کرده و اجازه اکران آنها در سالنهای حوزه را نمیدهند؟

حمزه زاده نگفت سلیقه سازمان متبوعش در اکران فیلم خارجی شبیه حمایت حوزه از اکران آثار پررقص و آوازی مانند «سلام بمبئی» است یا شبیه به سلیقه ای که باعث ممانعت از اکران کمدی‌های انتقادی نظیر «اکسیدان» یا «پا تو کفش من نکن» میشود؟

با این حال در روندی قابل پیش بینی علی سرتیپی مدیرعامل فیلمیران که در ماههای گذشته تمام فیلمهای دفترش و حتی نمونه هایی مانند «نهنگ2» که کم نداشت قر کمر با حمایت حوزه در اکران روبرو شده اند به استقبال سخنان حمزه زاده رفت و از خوب بودن اتفاق اکران فیلم خارجی گفت.

علی سرتیپی  به «شرق» گفت: واقعیت این است که تعداد سالن‌های سینمای ما روزبه‌روز بیشتر می‌شود و قطعا تا سال آینده این تعداد بیشتر هم خواهد شد. این احساس نیاز وجود دارد که فیلم‌های روز سینمای ما رقیبی این‌چنینی داشته باشد و کمی به اکران‌ها تنوع بدهیم.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: اگر اکران خارجی فیلم‌ها به‌صورت کنترل‌شده و حساب‌شده صورت بگیرد، اتفاق خوبی خواهد بود و قطعا تعداد زیادی از فیلم‌های روز دنیا وجود دارند که با شرایط سینمای ما هم‌خوانی دارند و امکان اکرانشان هست. اکران فیلم‌های خارجی به احداث سالن‌های جدید و از طرفی این رقابت به نظر من به کیفیت ساخت فیلم‌های ایرانی نیز کمک خواهد کرد.




چند هفته بعد از خبرسازیهای هدفمند رسانه‌های اصولگرا⇐رییس سازمان سینمایی حوزه هنری: به «اکران خارجی» فکر می‌کنیم⇔پرسش: آیا با همان سلیقه‌ای که فیلم تولید می‌کنید به اکران خارجی فکر می‌کنید؟ یا با آن سلیقه‌ای که منجر به توقیف آثار مجاز می‌شود؟/اگر منظورتان از فیلم خارجی، محصولات آمریکایی است شعارهای سی و چندساله‌تان در دشمنی با آمریکا را چه می‌کنید؟

سینماروزان: خیلی جالب است که درست چند هفته بعد از محتواهایی که در نقد جریان تولید داخل و حمایت از اکران خارجی در برخی رسانه های اصولگرا منتشر شد حالا رییس سازمان سینمایی حوزه هنری از اکران خارجی صحبت میکند. آیا آن خبرسازیها و این اظهارنظرات قطعاتی از یک پازل از پیش برنامه ریزی شده اند؟

به گزارش سینماروزان محمد حمزه‌زاده رئیس سازمان سینمایی حوزه هنری در نشست سراسری مدیران امور سینمایی این نهاد در سنندج از علاقه‌مندی حوزه هنری به اکران فیلم خارجی سخن گفت.

محمد حمزه‌زاده گفت: حمایت از تولید ملی اولویت اول، دوم و سوم ماست. همان حساسیتی که برای نمایش فیلم ایرانی داریم برای انتخاب و نمایش فیلم خارجی هم داریم، اما به اکران فیلم خارجی به عنوان یک گزینه فکر می‌کنیم. میزی که برای جذب مخاطب چیده می شود باید متنوع باشد. در بخش تولید و اکران باید این موضوع را در نظر گرفت.

در روزگاری که مخاطبان با سینماهای خانگی خود همه جور محصول خارجی به‌روزی را در کوتاهترین فاصله از اکران می بینند اینکه چطور بتوان با اعمال سانسور و ممیزی مجالی را فراهم کرد برای اکران محصولات خارجی جای پرسش دارد! بماند که امکان دریافت رایت بسیاری از محصولات مطرح خارجی به خاطر اعمال تحریم کمپانیهای تولیدکننده وجود ندارد.

از همه اینها گذشته سطح سلیقه مدیران حوزه هنری را در تولید محصولاتی نه چندان مطلوب مخاطب عام بارها دیده‌ایم. آیا مدیران حوزه هنری با همین سلیقه میخواهند به انتخاب و اکران فیلم خارجی دست زنند؟ یا با سلیقه ای که مطابق آن برخی آثار مجاز اجازه اکران در سینماهای حوزه را نمی یابند؟

حمزه زاده این را هم نگفت سلیقه سازمان متبوعش در اکران فیلم خارجی شبیه حمایت حوزه از اکران آثار پررقص و آوازی مانند «سلام بمبئی» است یا شبیه به سلیقه ای که باعث ممانعت از اکران کمدی‌های انتقادی نظیر «اکسیدان» یا «پا تو کفش من نکن» می‌شود؟

از آن گذشته منظور ایشان از اکران فیلم خارجی، فیلم آمریکایی است یا فیلم اروپایی؟ اگر بناست فیلمهای آمریکایی را به نمایش درآورید تناقض با شعارهای سی و چندساله تان در دشمنی با آمریکا را چه می‌کنید؟

 




حسین فرحبخش با انتشار نامه‌ای سرگشاده به نقد عملکرد حوزه هنری پرداخت⇐رفتار حوزه هنری با سینمای ایران نه از سر تعهد و درد دین که نوعی سیاسی‌کاری و استفاده از امکانات بیت‌المال برای خارج کردن حریف از میدان و دست یافتن به قدرت سیاسی است/خانه سینما یا باید تکلیف خود را با حوزه هنری روشن کند یا تعطیل شود و دیگر در مورد تهیه‌کنندگان، سینماداران و مقوله اکران اظهار نظر نکند/اعضای شورای عالی به‌اصطلاح تهیه‌کنندگان باید خجالت بکشند که در برابر ترکتازی‌های حوزه هنری جز صدور چند بیانه بی‌خاصیت کار دیگری نکرده‌‌اند/خائنینی که اجازه نمی‌دهند صنف واحد تهیه‌کنندگان تشکیل شود ترمز شورایعالی را برای برخورد قاطع و عملیاتی در برابر حوزه هنری کشیده‌اند!/مگر این سینماها ملک پدری مدیران حوزه است که هر فیلمی با سلیقه‌شان جور نبود را در آن نمایش ندهند و تحریم کنند؟/اغلب سینماهای حوزه در ابتدای انقلاب از افرادی مصادره شده که بسیاری‌شان به نان شب محتاج بودند و حالا به جای این که مطابق اصل ۴۴  این سینماها را به بخش خصوصی واگذار کنند،  آن‌ها را  ابزار دست خود کرده‌اند!!!/رفتارهای مدیران حوزه مرا به یاد اکبر گنجی می‌اندازد که در ابتدای انقلاب پونز در پیشانی افراد بدحجاب می‌کرد اما امروز منکر امام زمان (عج) شده و می‌گوید امام عسکری (ع) اصلا پسر نداشته… /افکار این جماعت من را به یاد آن فیلمسازی می اندازد که ابتدای انقلاب همه عوامل سینما را ممنوع‌الکار، خانه نشین یا مجبور به هجرت کرد اما امروز خودش در جهت ترویج پورنوگرافی، بهاییت و منافع صهیونیست‌ها فیلم می‌سازد!/این آقایان به چه حقی کاتولیک‌تر از پاپ شده‌اند و فیلمی که از فیلترهای وزارت ارشاد عبور کرده را در سینماهایی که متعلق به بیت‌المال است نمایش ندهند. مگر ما در این مملکت دو تا حکومت داریم؟/اگر تعهد و تخصص مدیران حوزه از مدیران دولتی بیشتر است، ارشاد چرا بساط ممیزی را به حوزه هنری واگذار نمی‌کند؟/سری به رستوران ها، پاساژها، کنسرت‌ها، مراکز فرهنگی و هنری بزنید و ببینید سبک انتخابی عامه مردم و سلیقه‌شان در تضاد با عقاید و افکار داعشی-طالبانی شماست یا سبک فیلمسازی بدنه سینمایی که مدام توقیفش می‌کنید؟/اصولگرایی یعنی بردن آبروی مردم، تهمت، افترا، استفاده ابزاری از دین، قدرت طلبی، ضدخواست مردم حرکت کردن و دروغ و دروغ و دروغ؟؟؟/خجالت بکشید و بعد از نزدیک به چهل سال از دین‌ستیز کردن جوانان دست بردارید/زین پس خواهید دید چگونه با حکم آتش به اختیار رهبری در برابر انحرافات شما‌ از دین و آرمان‌های انقلاب می‌ایستیم

 سینماروزان: ماجرای توقیف فیلمهای مجوزدار توسط حوزه هنری که از ابتدای دهه نود و بعد از همکاری برخی از سران صنف سینما با حوزه هنری آغاز شده بود در سالهای اخیر ادامه یافته است و این روزها آثاری همچون «پا تو کفش من نکن»، «اکسیدان» و «زادبوم» را روی پرده داریم که هر سه از سوی حوزه هنری توقیف شده اند.

به گزارش سینماروزان محمدحسین فرحبخش کارگردان و تهیه کننده سینما که علاوه بر کمدی در حال اکران «پا تو کفش من نکن» دومین ساخته سینمایی‌اش درام ملتهب «زندگی خصوصی» هم با تحریم حوزه مواجه شده بود به تازگی با انتشار نامه ای سرگشاده با انتقاد از عملکرد مدیران حوزه هنری به گلایه از معاون معزول نظارت هم پرداخته که به هنگام حضورش در سازمان سینمایی به واسطه سختگیریهایش به شدت با واکنش سینماگران مواجه بود.

متن نامه محمدحسین فرحبخش را با ذکر این توضیح بخوانید که سینماروزان آماده است پاسخ مدیران حوزه هنری نسبت به این انتقادات را منعکس کند:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

“این الطالب بدم المقتول بکربلا”

هان ای “دین فروشان بی دین”  بدانید که اگر روزی، خدای ناکرده، جمهوری اسلامی سقوط کند شما مقصرید و شک نکنید گناه شما از رضا خان قلدر و محمدرضا پهلوی خبیث بیشتر است.

ای کوردلانِ تاریک ذهن که خود را محور عالم می‌دانید، مبادا گمان باطل کنید که مقام معظم رهبری فقط به شما حکم آتش به اختیار داده، که اصلا این‌گونه نیست و ما هم سرسپرده حکم مقام عظمای ولایت هستیم و زین پس خواهید دید چگونه در برابر انحرافات شما‌ از دین و آرمان‌های انقلاب می‌ایستیم و با شما مبارزه می‌کنیم. با این تفاوت که قدرت و ابزار شما تفنگ و گلوله است و قدرت ما اندیشه ما است و حمایت مردم.

ای مردم! بدانید زمانی که امام راحل فرمودند نگذارید این انقلاب به دست نامحرمان بیفتد، منظورشان از نامحرمان سازمان منافقین، آمریکا یا اسراییل نبود بلکه اشاره‌شان به عناصر داخلی و ظاهرا خودی بود که خواسته یا ناخواسته در مسیر اجانب و منافقین حرکت می‌کردند بود. من صریح می‌گویم امروز کسانی نظیر حبیب ایل بیگی‌ها و محمد حمزه‌زاده‌ها و به اصطلاح رسانه‌هایی مثل خبرگزاری فارس و روزنامه کیهان مصداق بارز همان نااهلان و نامحرمانی هستند که با روش‌های فاشیستی و متحجرانه باعث سلب اعتماد عامه مردم  از نظام انقلابی و اسلام می‌شوند و به بهانه دفاع از فرهنگ و انقلاب، مقاصد سیاسی ناسالم خود را دنبال می‌کنند و عملکرد منافقانه‌شان باعث دین گریزی و دین ستیزی مردم شده.

ما با تاریک‌اندیشانی که در لوای دین و انقلاب تیشه به ریشه دین و انقلاب می‌زنند مقابله خواهیم کرد و رسوای‌شان خواهیم نمود و عملکرد غیردینی‌شان را فاش می‌کنیم تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. اندیشه‌ای که فقط تأویل و تفسیر خود از دین را درست و منطقی می‌داند و در این تأویل و تفسیر دچار جمود هم هست اندیشه‌ای خطرناک است که باید در برابر آن ایستاد و سردمدارانش را رسوا کرد.

ما با ریاکارانی که در لباس مذهب باعث وهن مذهب و دین‌گریزی جوانان و جامعه می‌شوند مبارزه خواهیم کرد و ای کاش امام راحل(ره) که پرچمدار مبارزه با تحجر و ریاکاری و نفاق بودند، چند سال بیشتر زنده می‌ماند تا برای همیشه  ملت ایرانم را از شر این افکار پلید و ریاکارانه خلاص می‌کرد.

متأسفانه حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی به عنوان نهادی فرهنگی به اشغال افرادی از این سنخ درآمده که از دین و مذهب هیچ نمی‌دانند و در عین حال خود را محور و ملاک همه چیز می‌دانند. این حضرات کار را به جایی رسانده‌اند که نهادی مثل حوزه هنری عزت و اعتبارش را از دست داده و تبدیل و سمبل لمپنیسم و زورگویی شده.

من محمدحسین فرح‌بخش با مداخله آمرانه و غیرقانونی در امور فرهنگی مساله و مشکل دارم و با آن مبارزه می‌کنم. من هر نوع تحریم کالاهای فرهنگی، که از مجاری قانونی پروانه نمایش و توزیع گرفته‌اند، را عملی غیرقانونی و غیرشرعی می‌دانم و در برابرش سکوت نخواهم کرد و معتقدم هر کس در برابر این ظلم و جور حوزه هنری سکوت کند خیانتی آشکار مرتکب شده. من باور دارم رفتار حوزه هنری با سینمای ایران نه از سر تعهد و درد دین که نوعی سیاسی‌کاری و استفاده از امکانات بیت‌المال برای خارج کردن حریف از میدان و دست یافتن به قدرت سیاسی است. این حضرات چون جناح سیاسی متبوع‌شان بازنده انتخابات شده از مردم کینه به دل دارند، بنابراین فیلم‌های ما را که مورد استقبال عامه ملت قرار می‌گیرد را بهانه کرده‌اند تا رقیب سیاسی خود را از میدان به در کنند و سنگ پیش پای دولت قانونی و منتخب مردم بیندازند و از کابینه سهم‌خواهی کنند.

من معتقدم خانه سینما باید تکلیف خود را با حوزه هنری روشن کند چرا که دیگر مماشات و عافیت طلبی چاره ساز نیست و خانه سینمایی که در برابر این عمل غیرقانونی و ظلم آشکار عملی قاطع انجام ندهد بهتر است تعطیل شود یا حداقل دیگر در مورد تهیه‌کنندگان، سینماداران و مقوله اکران اظهار نظر نکند.

اعضای شورای عالی به اصطلاح تهیه‌کنندگان باید خجالت بکشند که در برابر ترکتازی‌های حوزه هنری جز صدور چند بیانه بی خاصیت کار دیگری نکرده‌. خائنینی که اجازه نمی‌دهند صنف واحد تشکیل شود این‌جا هم ترمز شورای عالی را برای برخورد قاطع و عملیاتی در برابر حوزه هنری کشیده‌اند. این شورا برای به دست اوردن اعتبار خود باید این خائنین را به مردم و سینماگران معرفی و از صنف اخراج کند.

باید وزارت ارشاد با ایل بیگی معزول برخورد کند. فرد خائنی که فیلم‌های مردم از جمله همین فیلم “پا تو کفش من نکن” را به شکل غیرقانونی برای نهادهای امنیتی و خبرگزاری‌های دروغ‌پراکنی مثل خبرگزاری فارس نمایش می‌دهد تا زمینه توقیف فیلم‌ها فراهم شود. دم خروس حضرات هم جایی بیرون می‌زند که خبرگزاری موردنظر (که بداند مورد تنفر ملت شریف ایران است و پول پابرهنه‌های زاهدان و کردستان را خرج مقاصد سیاسی خود می‌کند) از دو ماه قبل از اکران شروع به جوسازی و پرونده سازی برای فیلم “پا تو کفش من نکن” می کند. مگر این فیلم جز تلاش برای ایجاد ساعاتی مفرح و شاد برای این مردم دردکشیده هدف و مدعای دیگری دارد که چنین مورد بغض و عناد آقایان قرار گرفته و اساسا چرا این جماعت با هر اثری که دل مردم را شاد می‌کند مساله و مشکل دارند؟

من یقین دارم انقلابیون و شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس اگر می‌دانستند قرار است افرادی از جنس حمزه‌زاده و ایل‌بیگی، به عنوان مدیران فرهنگی عنان امور را به دست بگیرند و همه چیز را از مسیر درست منحرف کنند، قطعا و هرگز انقلاب نمی‌کردند.

این  متحجرین حتی باعث ننگ رهبر انقلاب هستند و اعمال‌شان موجب هتک حرمت ایشان بوده و هست.

سوال این‌جاست که مگر این سینماها ملک پدری آقایان است که هر فیلمی با سلیقه‌شان جور نبود را در آن نمایش ندهند و تحریم کنند؟… نه خیر حضرات، این سینماها در ابتدای انقلاب از افرادی مصادره شده که بسیاری‌شان به نان شب محتاج بودند و حالا شما به جای این که مطابق اصل 44  این سینماها را به بخش خصوصی واگذار کنید،  آن‌ها را  ابزار دست خود کرده تا سلیقه و عقاید مسموم گروهی از همفکران خود را از طریق تحریم فیلم‌های ایرانی به جامعه حقنه کنید. ای ملت ایران و ای سینماگران شریف ایرانی بدانید این تمامیت‌خواهان چنان ذهن‌های بیمار و اهداف پلیدی دارند که اگر قدرت داشتند و می‌توانستند همین فردا تمام سینماهای بخش خصوصی را مصادره می‌کردند.

من این جماعت متظاهر به دین و دینداری را توجه می‌دهم به فرمایش  امام صادق (ع) که می‌فرمایند: “دین به رکوع و سجود طولانی نیست، بلکه دین به امانت داری و وفای به عهد است.”

کسانی مثل  ایل‌بیگی، حمزه‌زاده، روزنامه فلان و خبرگزاری بهمان باید پاسخ دهند کدام وفای به عهد را انجام داده‌اند؟ به کدام امانت مردم که دست شان سپرده شد خیانت نکردند؟ این آقایان که فقط از پست و مقامی که به امانت نزدشان است در جهت مخالفت با مردم و ستیز با رأی ملت و بدنام کردن اسلام استفاده کردند. اعمال این افراد من را به یاد اکبر گنجی می‌اندازد که در ابتدای انقلاب پونز در پیشانی افراد بدحجاب می‌کرد اما امروز منکر امام زمان (عج) شده و می‌گوید امام عسگری (ع) اصلا پسر نداشتهافکار این جماعت من را به یاد آن فیلمسازی می اندازد که ابتدای انقلاب همه عوامل سینما را ممنوع الکار، خانه نشین یا مجبور به هجرت کرد اما امروز خودش در جهت ترویج پورنوگرافی، بهاییت و منافع صهیونیست‌ها فیلم می‌سازد. بله این است عاقبت افراط و تظاهر به دین، بدون اعتقاد و باور قلبی

این آقایان به چه حقی کاتولیک‌تر از پاپ شده‌اند و فیلمی که از فیلترهای وزارت ارشاد عبور کرده را در سینماهایی که متعلق به بیت‌المال است نمایش ندهند. مگر ما در این مملکت دو تا حکومت داریم، یکی رسمی و دیگری پشت پرده که تازه معلوم هم نیست این دولت در سایه از کجا خط می‌گیرد.

چه کسی گفته تعهد و تخصص شما از نه نفر عضو شورای صدور پروانه نمایش که جمعی از متدینین، متخصصین و مجتهدین هستند بیشتر است؟ اگر چنین است و وزارت ارشاد تا این حد ضعیف در دفاع از پروانه‌های نمایش خود، چرا بساط ممیزی را به حوزه هنری و این آقایان واگذار نمی‌کند؟ از سوی دیگر  باید از این حضرات پرسید چرا با این همه ادعا و امکانات و بودجه فیلمی مورد تأیید نظام و متناسب با عقایدتان نمی‌سازید که مورد توجه و استقبال مردم هم قرار بگیرد؟ باید از این جماعت پرسید شما در این سال‌ها جز ضرر زدن به حوزه هنری و ایجاد رانت برای رفقای‌تان چه کرده اید؟

باید پرسید همین حمزه زاده از کجا خط و دستور می‌گیرد و از کجا حمایت می‌شود که برخلاف اهداف نظام، فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر در نظر گرفتن رای و نظر مردم و حتی برخلاف نظر مسئولین بلندپایه حوزه هنری، سلایقِ باند و جناح خود را مدنظر دارد و تیشه به ریشه دین و باور مردم می‌زند و آنها را نسبت به اسلام و انقلاب بدبین می‌کند. چه کسی ایل‌بیگی را در سلسله مراتب مدیریتی سازمان سینمایی حمایت می‌کند؟ این جماعت چرا باید مقابل خواست مردم بایستند و چرا برای پیش‌برد اهداف خود از هیچ فشاری رویگردان نیستند. مثلا باید پرسید اداره بازرگانی صدا و سیما به رغم صدور مجوز پخش تیزر همین فیلم «پا تو کفش من نکن» چرا به ناگهان پخش تیزرها را قطع می‌کند. به راستی کدام نیروی پنهان و فشار از بیرون اراده خود را به تلویزیون تحمیل می‌کند؟

درد این‌جاست که این‌ها عزم کرده‌اند در مقابل خواست ملت بایستند. اما این حضرات بهتر است سری به رستوران ها، پاساژها، کنسرت‌ها، مراکز فرهنگی و هنری بزنند و ببینند سبک انتخابی عامه مردم و سلیقه‌شان در تضاد با عقاید و افکار داعشی، طالبانی اینان است. همه می‌دانند که اکثریت مردم این عقاید واپسگرایانه و متحجرانه را قبول ندارند… امثال حمزه زاده و ایل‌بیگی باید خجالت بکشند و بعد از نزدیک به چهل سال از دین‌ستیز کردن جوانان دست بردارند.

من معتقدم این روش‌های غلط و بی نتیجه نه سهوا که عامدانه و برای ضد دین کردن مردم در دستور کار این‌ها قرار دارد.

والله اگر تمام قدرت‌های استکباری جهان جمع شوند نمی‌توانند مثل حمزه زاده‌ها، ایل‌بیگی‌ها و امثال خبرگزاری ف. و روزنامه ک. به اسلام و ایران و ایرانی ضربه بزنند.

ما از عملکرد حضرات همین را فهمیدیم که اصولگرایی یعنی: “بردن آبروی مردم، تهمت، افترا، استفاده ابزاری از دین، قدرت طلبی، ضد خواست مردم حرکت کردن و دروغ و دروغ و دروغ …” این است آن‌چه آقایان به عنوان اصولگرایی به خورد ملت می دهند.

بزرگان و اهل قدرتی هم که از امثال اینها حمایت می‌کنند بدانند قدر مسلم اهل جهنم هستند و باید از درگاه الهی طلب بخشش کنند.

کوتاه سخن کنم چرا که درد بسیار است و شرح آن پایانی ندارد. من یکی که از این جماعت ریاکار و متحجر به خدا پناه می برم و چون به نظر می‌رسد برای درد و ظلمی که بر ما می‌رود فریادرسی نیست از مقام معظم رهبری خواستارم یک بار برای همیشه به فریاد ما برسند و به حکومت ریاکارانه این حضرات خاتمه دهند.

فاعتبرو یا اولی الابصار

محمدحسین فرح‌بخش

تهیه‌کننده و کارگردان سینما




بعد از توقیف «مادر قلب اتمی»، «اکسیدان»، «پا تو کفش من نکن» و کلی فیلم دیگر⇐حالا ممیزی ۶ دقیقه‌ای حوزه هنری به فیلمی محصول خودش؟؟؟

سینماروزان: حوزه هنری از ابتدای دهه نود به این سو رابطه کجدار و مریزی با سینماگران داشته است؛ به برخی از آنها که مضامین آثارشان مورد طبع اش بوده حسابی حال داده و شرایط مطلوب اکران را برایشان فراهم کرده و به برخی هم که به اعتقاد خودش منطبق بر مانیفستش-اگر واقعا مانیفستی وجود داشته باشد-نبوده اند، چراغ قرمز نشان داده و اکران در سینماهای حوزه هنری را برایشان ممنوع اعلام کرده است.

به گزارش سینماروزان همین روزها دو کمدی «اکسیدان» و «پا تو کفش من نکن» روی پرده هستند که علیرغم موردپسند قرار گرفتن از سوی مخاطبان اما حوزه آنها را کاملا توقیف کرده است. در ماه رمضان هم فیلم «مادر قلب اتمی» را داشتیم که حوزه کاملا توقیفش کرد.

با این همه اینکه فیلمی از محصولات حوزه هنری هم برای اکران ممیزی حوزه نصیبش شود تعجب برانگیز است. محمدرضا خردمندان جوانی که فیلم «21 روز بعد» را با حمایت حوزه هنری ساخته هفته قبل در یادداشتی که برای یکی از رسانه های نزدیک به شهردار نگاشته بود به صراحت از شورای تصویب فیلمنامه حوزه گلایه کرده بود و از این گفته بود که شورای تصویب فیلمنامه حوزه مخالف تولید فیلم وی بوده اند و ایده اش را دهه شصتی دانسته اند و این محمد حمزه زاده رییس سازمان سینمایی حوزه هنری بوده که کمک کرده تا این پروژه توسط حوزه به جریان بیفتد.

خردمندان شب گذشته در جریان اکران فیلمش در جشنواره شهر هم از ممیزی 6 دقیقه ای فیلمش سخن گفت! البته که این سخن گفتن با ترغیب مخاطبان به تماشای فیلم بود چون به ادعای این جوان، ممیزی باعث شده ریتم فیلم پویاتر شود اما خردمندان درباره چرایی این ممیزی و اینکه چقدر از آن با نظر مدیران حوزه هنری و به ویژه مدیر پخش بهمن سبز وابسته به حوزه انجام شده چیزی نگفت.

آیا مدیران حوزه هنری حتی به فیلمی محصول خودشان هم ممیزی وارد می کنند؟ به هر حال «21 روز بعد» همان فیلمی است که کارگردانش مدعیست شورای تصویب فیلمنامه حوزه آن را باسمه ای، ضدآرمان، چپ و کمونیستی دانسته و فقط این حمزه زاده بوده که مثل کوه پشت وی و تهیه کننده اش محمدرضا شفاه که از امتیاز(؟) فارغ التحصیلی از دانشگاه امام صادق برخوردار است(!!) ایستاده تا فیلم به پایان برسد. آیا آن باسمه ای دانستن به این ممیزی 6 دقیقه ای منجر شده؟؟؟ یا آن که ماجرای این ممیزی ربطی به سلیقه مدیران حوزه ندارد؟




بازدید رییس حوزه هنری از پشت صحنه فیلمی «۳ارگانی»⇔فیلمی که از آقازاده کارگردان تا فرزند بازیگر زن سینما و مجری طرح «شهرزاد» در آن نقش گرفته‌اند+عکس

سینماروزان: بعد از فیلم «3ارگانی» قتل موسی خیابانی با نام «ماجرای نیمروز» این روزها یک فیلم «3ارگانی» دیگر با عنوان «سرو زیر آب» هم در مرحله فیلمبرداری قرار گرفته است.

به گزارش سینماروزان به مانند «ماجرای نیمروز» در تولید «سرو زیر آب» هم از فارابی گرفته تا حوزه هنری و تصویرشهر وابسته به شهرداری به عنوان حامی تولید حضور داشته اند.

به تازگی محسن مؤمنی شریف رئیس حوزه هنری به اتفاق محمد حمزه زاده رئیس سازمان و علی قربانی معاون اجرایی و سازمان سینمایی سوره از پشت صحنه این فیلم دیدن کرده اند.

تهیه کنندگی «سرو زیر آب» را حامد حسینی آقازاده ابوالقاسم حسینی تهیه کننده فیلم «ملکه» برعهده دارد و در تیم بازیگران آن نیز نام حسین باشه آهنگر فرزند کارگردان فیلم، دنیا مدنی فرزند رویا تیموریان و حسن نجاریان از کارمندان سابق فارابی و مجری طرح ابتدایی و مدیر پروژه بعدی «شهرزاد» دیده می شود.

بابک حمیدیان و همسرش مینا ساداتی، رضا بهبودی، مسعود رایگان، هومن برق نورد، همایون ارشادی، مهتاب نصیرپور، فرخ نعمتی، هادی قمیشی و شهرام حقیقت دوست دیگر بازیگران «سرو زیر آب» هستند.

بازدید رییس حوزه هنری از پشت صحنه «سرو زیر آب»
بازدید رییس حوزه هنری از پشت صحنه «سرو زیر آب»




دو روایت متناقض از انتخاب بازیگر اصلی “مزارشریف”/کارگردان یک چیز می‌گوید و مدیرعامل سوره چیز دیگر!

سینماژورنال: درام ماجرایی “مزارشریف” که یک واقعه نگاری منسجم از اتفاقات مرتبط با شهادت دیپلماتهای ایرانی در افغانستان ارائه می دهد در حالی روی پرده است که فروش آن بعد از نزدیک به یک ماه به سختی به مرز 300 میلیون تومان رسیده است.

به گزارش سینماژورنال صدالبته که در کنار همزمانی اکران با فیلم اخیر مجیدی که بخش عمده ای از سینماها را در اختیار دارد، فقدان اطلاع رسانی گسترده و کار تبلیغاتی مطلوب از جمله دلایل این فروش پایین است.

از جمله نکات جالب توجه درباره “مزارشریف” انتخاب بازیگر اصلی آن حسین یاری است.

مدیرعامل سازمان توسعه سینمایی سوره: گروه تولید به سراغ بازیگری به جز حسین یاری رفتند

چندی قبل محمد حمزه زاده مدیرعامل سازمان توسعه سینمایی سوره در گفتگویی به صراحت از این گفته بود که که هرچند انتخاب اولیه نقش “شاهسون” حسین یاری بوده اما در برهه ای از زمان او کنار گذاشته میشود و گروه تولید به سراغ گزینه های دیگر می روند اما عجبا که هیچ کدام از گزینه های دیگر که احتمالا جزو آنهایی بوده اند که بهشان “استار” می گوییم(!) بازی در فیلم را قبول نمی کنند و این میشود که باز هم به سراغ یاری برمی گردند.(اینجا را بخوانید)

کارگردان “مزارشریف”: حسین یاری در مقطعی به خاطر حضور همزمانش در فیلمی دیگر نمی توانست کنار ما باشد

با این حال حسن برزیده کارگردان فیلم در بخشی از یادداشتی که اخیرا به بهانه اکران فیلمش برای “سوره سینما” ارسال کرده ماجرا را طور دیگری روایت کرده است!

وی گفته است: هر فیلمی که قرار است کلید بخورد دو مرحله دارد. در مرحله اول گزینه های ابتدایی عوامل را انتخاب می کنیم و به سراغشان می رویم. گاهی توافق با آن گزینه هایی که مدنظر شماست میسر نمی شود. حالا یا کار را نمی پسندند یا در پروژه دیگری مشغول هستند.

برزیده ادامه داده است: حسین یاری از ابتدا برای این نقش مد نظر من بود. البته در مقطعی ممکن بود به خاطر حضور همزمانش در فیلمی دیگر نتواند به ما بپیوندد، اما خوشبختانه مشکل حل شد و توانستیم او را داشته باشیم.

آنچه برزیده می گوید درست در نقطه مقابل گفته های حمزه زاده است چون برخلاف حمزه زاده کارگردان “مزارشریف” اعتقاد دارد که گروه تولید به دنبال بازیگر دیگری نرفته اند و این حسین یاری بوده است که به دلیل همکاری با پروژه های دیگر مدتی در کنار آنها نبوده است.




واقعه نگاری ماجرایی غیرمنصفانه در انتخاب حسین یاری برای رل اول “مزارشريف”

سینماژورنال: درام ماجرایی “مزارشریف” در حالی اخیرا روی پرده رفته که بواسطه تصویری مهیج و بی اغراق که از ماجرای شهادت دبپلماتهای ایرانی در افغانستان ارائه می دهد اثری یکتاست.

به گزارش سینماژورنال بازیگر اصلی “مزارشریف” حسین یاری است که در حد خود کوشیده شمایلی ملموس از آخرین بازمانده کشتار دیپلماتها را خلق کند.

محمد حمزه زاده مدیرعامل سازمان توسعه سینمایی سوره اخیرا در گفتگو با “نسیم” از این گفته که هرچند انتخاب اولیه نقش “شاهسون” حسین یاری بوده اما در برهه ای از زمان او کنار گذاشته میشود و گروه تولید به سراغ گزینه های دیگر می روند.

اما عجبا که هیچ کدام از گزینه های دیگر که احتمالا جزو آنهایی بوده اند که بهشان “استار” می گوییم(!) بازی در فیلم را قبول نمی کنند و این میشود که باز هم به سراغ یاری برمی گردند.

گروه تولید در انتخاب حسین دچار تردید شد

حمزه زاده می گوید: حسین یاری اولین انتخاب گروه سازندگان فیلم برای ایفای نقش شاهسون در فیلم ضد آمریکایی و ضد تکفیری “مزارشریف” بود و او با اشتیاق پذیرفت. اما در آستانه شروع فیلمبرداری، گروه در این که حسین بهترین انتخاب است یا نه، دچار دودلی شد.

وی ادامه می دهد: پروژه حدود دو ماه عقب افتاد تا تهیه کننده فیلم با بیش از ده تن از بازیگران سرشناس همتای حسین مذاکره کند. نتیجه این بود که هیچ یک از آنان حاضر به بازی در این فیلم نشدند؛ بعضی درگیر پروژه های دیگر بودند و بعضی هم دلایل جالبی برای نیامدن داشتند که گفتن ندارد.

حسین را دو ماه بی خبر گذاشته بودیم و گمان می کردیم محال است قبول کند

حمزه زاده خاطرنشان می سازد: حسین را دو ماه بی خبر گذاشته بودیم و گمان می کردیم دیگر محال است قبول کند. اما او که در این فاصله بازی در فیلمی دیگر را تمام کرده بود، به اولین تماس تهیه کننده جواب مثبت داد و آمد.

این مدیر سینمایی می افزاید: در حاشیه یکی از بازدید های پشت صحنه، در پی دلجویی از او برآمدیم. محکم گفت این پروژه برای من مهم است. این فیلم متعلق به شهیدان است و خواهد درخشید.

حتی یک بار هم این موضوع را به رخ کسی نکشبد

محمد حمزه زاده تاکید می کند: به اذعان همه دست اندرکاران فیلم، حسین حتی یک بار هم این موضوع را به رخ کسی نکشید و طوری رفتار کرد که گویی از ماجرا بی خبر است.