سینماروزان: جواد شمقدری در پی صدور مجوز چند فیلم سینمایی که پیش از این برای اکران با مشکل مواجه شده بودند و نیز پس از اظهارنظر اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای اینکه تلاش شود آمار فیلم‌های اکران نشده به صفر نزدیک شود، با اشاره به دوران مدیریتی‌اش در سازمان سینمایی و مشکلاتی که در حوزه صدور پروانه ساخت و نمایش فیلم با آن‌ها روبرو بوده است به «ایسنا» بیان کرد: ابتدا بگویم این که می‌خواهند تلاش شود فیلم‌های توقیفی به مرحله نمایش برسند خوب است، اما اینکه این اتفاق با چه فرایندی به نتیجه می‌رسد خیلی اهمیت دارد؛ یعنی سازوکار خیلی از نیت مهم‌تر است.

او با اشاره به زمان ریاست خود بر سازمان سینمایی گفت: در آن دوران ما خیلی به دنبال این بودیم که فیلم‌ها با مشکلی برای نمایش روبرو نباشند و در این راستا تلاش هم کردیم اما آخر باز هم چند فیلم نتوانستند مجوز بگیرند، چون گاهی باید مصلحت‌ها و حریم‌هایی در نظر گرفته شود و خطوط قرمزی  وجود دارد که نباید از آن‌ها عبور کرد.

وی درباره فشارهایی که گاهی بیرون از حوزه سینما و وزارت فرهنگ برای نمایش فیلم‌ها وارد و مانع از اکران آن‌ها می‌شود، اظهار کرد:‌ طبق آیین نامه یک شورای 9 نفری برای تصمیم‌گیری در این رابطه مشخص است و بعد از آن هم شورای عالی نظارت است که در آن وزیر و معاونان وزیر هم هستند. نظر این شوراها قانون است و اگر همه بپذیریم که اجرای یک ساختار قانونی بهتر است، به نفع همه خواهد بود تا به این ترتیب اگر مثلا ضعفی وجود دارد برطرف شود.

شمقدری ادامه داد: اما نکته اینجاست که گاهی اتفاقاتی می‌افتد که هم قانونگذار تحت فشار قرار داشته باشد و خوب عمل نکند و هم از بیرون فشارهایی وارد شود که قانونگذار را مجبور به احتیاط کند. این ها از مسائلی است که در یکسری گروه‌های کارشناسی می‌تواند بررسی و راهکارهایی برای آن‌ها پیدا شود. ما در دوره خودمان این مسیر را طی کردیم و طبیعی است که هر دولتی باید بخواهد، تا برای رفع مشکل راه حل پیدا کند.

او در پاسخ یه اینکه در این سال‌ها همه حرف از اجرای قانون می‌زنند اما چرا در عمل این اتفاق نمی‌افتد و فیلم‌هایی که مجوز قانونی دارند هم به مشکل می‌خورند؟ گفت: شاید بهتر باشد در شورای عالی نظارت نمایندگانی از دستگاه‌ها دیگری که با اکران یک فیلم مشکل دارند حضور داشته باشند تا رای نهایی این شورای مشورتی عملی شود. البته همین شورای عالی نظارتی که الان در مرحله دوم بررسی فیلم‌ها برای صدور پروانه نمایش هست، معمولا تشکیل نمی‌شود و در دوره ما هم برای یکی دو فیلم تشکیل جلسه داد و فیلم ‌ها بررسی شدند.

وی اضافه کرد: حضور یک نفر از کمیسیون فرهنگی مجلس یا دستگاه‌های دیگر در شورای مشورتی شرایط را ممکن است بهتر کند و این هر چه باشد بالاخره بهتر از این است که امروز می‌بینیم یک مدیر یا تصمیم نمی‌گیرد یا با احتیاط تصمیم گیری می‌کند.

شمقدری یادآور شد:‌ من در دوران مدیریت خودم در سازمان سینمایی هم، این کار را می‌کردم هرچند در قانون چنین چیزی نیامده است. مثلا برای فیلم «به رنگ ارغوان» که توقیف بود، از نماینده‌های مجلس دعوت کردیم فیلم را دیدند و تایید کردند و همین برای ما پشت گرمی شد. ما این کار را به عنوان یک اقدام مشورتی انجام دادیم و نه امری قانونی، ولی معتقدم می‌تواند حتی قانون هم باشد.

رییس اسبق سازمان سینمایی در پاسخ به اینکه آیا در زمان حضورش در سازمان سینمایی فیلمی بوده که براثر همین فشارهای خارج از حیطه سینما به آن مجوز نمایش نداده باشد؟ گفت: خیر چنین شرایطی نبود و هر آنچه بود را خودمان به این تصمیم رسیدیم که اکران نشود. البته خیلی زیاد هم نبودند؛ دو فیلم «گشت ارشاد» و «زندگی خصوصی»  بود که از اکران پایین کشیده شدند و دلیل آن هم از درون خود سینما بود و خنجر از پشت زدند چون مشخص بود که بخشی از جریان خانه سینما و حوزه هنری با هم دست به یکی کردند. البته این ماجرا را هم همه می‌دانند و احتیاجی نیست که من کامل بازگو کنم. ضمن اینکه آن زمان افرادی هم به اسم انصار حزب الله آمدند و جنجال راه انداختند در حالی که امروز اصلا پیدایشان نیست.

جواد شمقدری در ادامه درباره فیلم‌هایی که در زمان مدیریت خودش توقیف شدند، بیان کرد:‌ فکر می‌کنم تعداد فیلم‌ها زیاد نبود و فقط هشت فیلم توقیف شد البته تاکید می‌کنم آنچه  در دوران کاری من باید محاسبه شود براساس پروانه‌های نمایش فیلم‌ها است که تقاضا شده بودند.

او در این‌باره اضافه کرد:‌ مثلا «عصبانی نیستم» فیلمی بود که آنچه الان ساخته شده با آنچه اول از ما مجوز ساخت گرفت تفاوت دارد، یعنی وقتی دولت عوض شد کارگردان با فیلمنامه خودش فیلم را ساخت و توقیف شد. چه بسا اگر مدیریت ما ادامه پیدا می‌کرد کارگردانش این کار را نمی‌کرد و همان فیلمنامه اول را می‌ساخت که تایید شده بود. آن وقت دیگر توقیف هم نمی‌شد. درواقع این خطای فیلمساز بود که وقتی دولت تغییر کرد، فکر می‌کرد می‌تواند فیلمنامه تایید شده را تغییر دهد. البته من خودم فیلمنامه را نخوانده بودم اما همکارانی که خوانده بودند پس از تماشای فیلم ساخته شده گفتند فیلمنامه تغییر کرده است.

وی در پاسخ به اینکه اگر خودش الان رییس سازمان سینمایی بود به همین «عصبانی نیستم» فعلی مجوز نمایش می‌داد یا خیر؟ گفت:‌ بستگی به شرایط داشت.

این پاسخ شمقدری جریان گفت‌وگو را به همان ابتدا و چرایی انجام این مصاحبه رساند که وقتی همه چیز بستگی به شرایط دارد پس چطور می‌توان آمار فیلم‌هایی بدون مشکل برای اکران را به حداقل رساند چرا که به نظر نمی‌رسد هیچ گاه نداشتن فیلم توقیفی ممکن نخواهد بود.

او در این باره اظهار کرد: در سیستم قضایی هم همین است و وقتی هیات منصفه و قاضی عوض شود، ممکن است رأی هم تغییر کند. برای نمایش فیلم هم در دنیا همین شرایط وجود دارد چون مثلا در کشوری دیگر ممکن است کاری کنند که آن فیلم هیچ گاه شانس اکران پیدا نکند به طوری که هیچ کمپانی‌ای متقاضی نمایش فیلم نباشد و برای این کار از یک روش غیرآشکار استفاده ‌شود.

 شمقدری در پاسخ به اینکه با توجه به فعالیت خودش در عرصه فیلمسازی و با این وضعیت که موانعی می‌توانند از اکران یک فیلم جلوگیری کنند، چقدر کار را برای فیلمسازان راحت می‌داند؟ گفت: این مسئله موارد متعددی را دربرمی‌گیرد ولی به چند مورد آن اشاره می‌کنم از جمله اینکه وقتی شما فرصت پیدا می‌کنید فیلمساز شوید، یعنی به امکانی دست یافته‌اید که در همه جا فراهم نیست و اصلا اجازه‌اش داده نمی‌شود، چون گفته می‌شود کسانی که فیلم می‌سازند به دلیل اینکه می‌توانند بر مغز و فکر و عواطف و احساسات مردم اثر بگذارند پس باید از یکسری گلوگاه‌ها عبور کنند.

 او افزود: شما در هالیوود نمی‌توانید به راحتی کارگردان شوید، اما در جمهوری اسلامی ایران به راحتی می‌توانید فیلمساز شوید و اگر کمی استعداد داشته باشی و سماجت کنی به کارگردان تبدیل می‌شوی. وقتی در این جایگاه هستی یعنی نسبت به افکار عمومی مسئولیت داری و اگر فیلمساز نخواهد به این مسئله توجه کند، فضا سخت می‌شود چون باید درک مشترکی با گروه‌های مختلف فکری و اجتماعی وجود داشته باشد و هر حرفی نباید در همه جا گفته شود. این همان احترام به قانون است و بیشتر فیلمسازان ایرانی آن را درک می‌کنند و فقط در سه، چهار درصد است که به مشکل برمی‌خوریم.

شمقدری با اشاره دوباره به فیلم «به رنگ ارغوان» ابراهیم حاتمی‌کیا گفت: تمام آنچه در این سال‌ها گذشته، یک تجربه است چون یک زمانی مسئولان احساس خطر کردند درحالی که این احساس، اشتباه بود. پس این تجربه است که بدانیم گاهی تصمیم‌هایی که پشت درهای بسته می‌گیریم درست نیست و باید گاهی جسارت و شهامتی باشد تا تجربه‌های جدید اتفاق بیفتد مگر در مواردی که خطوط قرمز شفاف است، ضمن اینکه امیدوارم کمی هم تلاش شود تا آب از سرچشمه گل‌آلود نشود چرا که اخیرا تیزر فیلمی را دیدم که فقط عرق شرم برچهره انسان می‌نشاند.

سینماروزان: نخستین نشست خبری عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دوازدهم در حالی برگزار شد که موضوعاتی مانند لغو کنسرتها و توقیف فیلمها به مانند اغلب این گونه نشستها محور صحبتها بود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره رفتارهای فراقانونی مانند لغو کنسرت‌ها در حوزه موسیقی گفت: مسلما اینطور است که کشور را باید با قانون اداره کرد. قانون بد بهتر از بی قانونی است و هیچ رفتار فراقانونی با هیچ استدلالی پذیرفتنی نیست این رویکرد من است و با همین رویکرد در حال گفتگو هستیم.

وی افزود:‌ در همین راستا گفتگوهای موثری با مجموعه ها داشته ایم که امیدوارم این گفتگوها که قسمت های روشنی داشته به نتیجه برسد و هیج کار غیرقانونی انجام نشود و قانون مبنای عمل همه باشد. فکر می کنم گفتگو ها می تواند به ثمر بنشیند.

صالحی خطاب به رسانه ها گفت: البته نکته مهم این است که رسانه ها هم باید وزن خبر را بدانند و اغراق کردن درباره هر موضوعی می تواند اعتماد ما را از بین ببرد. مثلا باید به این مساله توجه کنیم که مجوزهای زیادی ارایه شد و در مواردی هم لغو مجوز داشته ایم که نسبت آن به تعداد مجوزها اندک بوده است. نباید فضا را جوری کرد که اینگونه القا شود که اجراهای صحنه ای در کشورمان انجام نمی شود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اضافه کرد: البته لغو یک مجوز هم غلط است و باید به راهی برویم که مردم، حاکمیت را به عنوان نظام بشناسند نه یک فرد. در گفتگوهایی که داشته ایم به همین نکته رسیدیم که ما مسئولان باید خودمان مسایل را حل کنیم و مردم را گرفتار مسایل خودمان نکنیم و همین موارد محدود را هم باید به صفر رساند.

صالحی درباره سطح کیفی تئاترهای روی صحنه نیز گفت: فعالیت های فرهنگی هنری ما هم شاخص کاربری و هم درونی و نرم افزاری دارد که متاسفانه عمده شاخص های ما کاربری است و مدام می گوییم این تعداد تولید و اجرا شد. البته نمی شود این شاخص ها را ندید و کسانی که چنین کاری می کنند نمی شود گفت کارشان غلط است ولی باید ببینیم ما در اجرای تئاترها، چقدر تولید نمایشنامه و تنوع تئاتر هم داریم بنابراین باید در این حوزه ها کارشناسانه ورود کرد.

وی افزود: باید فکر کنیم که چطور می توان بخش های مختلف را به هم وصل کرد. باید فکر کنیم تئاتر چگونه به ادبیات وصل می شود. امیدوارم به سمت شاخص های نرم افزارانه برویم، البته رونق شاخص کاربری را بد نمی بینم اما صرفا نباید روی آنها تاکید کرد.

صالحی درباره بودجه تئاتر بیان کرد: من هم از گذشته خبرهای افزایش بودجه تئاتر را شنیده بودم، اما ما در ۶ ماه اول سال گرفتار مشکلی کاری از نظر تخصیص بودجه بودیم و امروز جلسه ای درباره بودجه ۹۶ داریم و این موضوع را پیگیری می کنم که چه میزان بوده و روند مصرف این بودجه چگونه بوده است.

صالحی درباره تغییرات سازمان سینمایی گفت: برنامه ها را مشخص کرده ایم و دوستان بر اساس همین برنامه‌ها پیش می‌روند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره اجرای برنامه ها با تغییرات مدیران بیان کرد: هر رویکرد و برنامه ای به کننده کار پیوسته است. برداشت من این است که گاهی از همه ظرفیت منابع انسانی استفاده نمی شود و وقتی در معاونت بودیم نمی خواستیم این احساس ایجاد شود که اتوبوسی نیرو وارد می کنیم. به مرور زمان هم نیروهای جدید و قدیم در یک ترکیب سازی تصاعدی در تحقق برنامه ها قرار گرفتند. فکر می کنم در سازمان اداری ما گاهی از همه ظرفیت مدیران به خوبی استفاده نمی شود البته این به معنای این نیست که همه باقی می مانند اما به معنای رفتن همه هم نیست به ویژه اینکه دولت دوازدهم ادامه دولت یازدهم است.

وی درباره اکران فیلم های توقیفی نیز گفت: این تصمیمی بود که به کمیته ای ارجاع داده شد و در حال حاضر گزارش کمیته آماده است. طبیعی است آنچه که در این کمیته اتفاق افتاده مورد قبول است و اگر افراد طبق روال پیش رفته باشند زمینه نمایش آثار با ساختارهای جاری فراهم میشود وگرنه باید اصلاحات صورت گیرد ولی آنچه مسلم است اینکه مسیری که پیموده شده قانونی است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره مقابله با ولنگاری فرهنگی گفت: فرهنگ هوای جامعه است و باید به جامعه هوای سالم برسد. آنچه که می تواند فرهنگ را آلوده کند به عنوان خطر تلقی می شود و زایش فرهنگی اتفاق نمی افتد و فرهنگ جامعه دچار مشکل می شود. به این دو مساله باید توجه جدی داشت که هم مسیر خلاقیت ها فراهم شود و هم مراقب ریزگردهای فرهنگی بود.

صالحی درباره ارایه مجوزهای ساخت و اکران نشدن آثار پس از اخذ پروانه ساخت که مورد انتقاد اهالی سینما است، اظهار کرد: نباید این اتفاق به این شکل بیفتد که فیلمی تولید شود اما امکان نمایش پیدا نکند. اما تاکید می کنم این موارد هم مانند مساله لغو مجوز کنسرت ها در موسیقی بسیار اندک است. تعداد فیلم هایی که مجوز اکران نمی گیرند برابر فیلم هایی که به نمایش در می آیند تعداد زیادی نیستند.

وی افزود: اما باز هم تاکید می کنم که یک مورد هم زیاد است ولی رسانه ها هم باید به همین مقدار بحث را پیگیری کنند و تصور اغراق امیز ایجاد نکنیم. مسیری که شورای پروانه ساخت و نمایش طی می کنند باید درست شود تا دیگر گسلی در بین آنها نباشد و صحبت هایی نیز در زمینه ربط این دو شورا و حل فاصله آنها شده است.

صالحی درباره تکلیف بقیه فیلم های توقیفی گفت: وزیر مستقیما درباره محصولات فرهنگی ارشاد تصمیم گیرنده نیست و این موضوع در ساختار خودش دنبال و نتایج آن از کانال های مربوطه اعلام می شود.

این عضو کابینه دولت دوازدهم درباره رویکرد وزیر گفت: در این دولت نگاه اعتدالی وجود دارد؛ به معنی اینکه از همه ظرفیت ها بدون رانت های گروهی و حزبی استفاده می شود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره حفظ میراث فرهنگی شهرمان همچون ساختمان های تئاتر شهر و تالار وحدت نیز گفت: ما در تئاتر شهر و تالار وحدت نوستالژی داریم و اینکه این مکان ها باید آبرومندانه مسیر حیات خود را ادامه دهند و دچار ویرانی تدریجی نشوند دغدغه درستی است. من هم مثل همه کسانی که با این محیط ها زندگی کرده اند این مکان ها برایم ارزشمند است و معتقدم آنها باید پابرجا و پررونق بمانند. برخی اتفاق ها درباره این مکان ها نگران کننده است ولی تلاش می کنم این جور مکان ها شایسته اداره شوند.

صالحی درباره از سرگیری فعالیت برخی هنرمندان که بعد از انقلاب ممنوع الفعالیت شده اند نیز بیان کرد: ما از ناحیه ارشاد هنرمند ممنوع الفعالیت نداریم و شاید از حوزه قضایی این اتفاق افتاده باشد ولی از سوی ارشاد هنرمند ممنوع الفعالیت وجود ندارد.

وی درباره همراه کردن تعدادی از هنرمندان با سیاست های دولت گفت: راه حل را گفتگو و تحمل و مدارا می دانم. این گفتگو با تحمل می تواند ما را به نقطه ای برساند که طرفین احساس بهتری داشته باشند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره حفظ ساحت هنرمندان و حرف های علی معلم رییس فرهنگستان هنر درباره مناقشه اخیر درباره ۵۰۰ تابلو نیز گفت: توصیه این است که کسانی که وارد حیطه حریم خصوصی هنرمندان می شوند با ادبیات متناسب با هنر صحبت کنند. باید از مسایلی که می تواند این تصویر را پدید بیاورد که حریم خصوصی افراد رعایت نشده پرهیز کرد.

صالحی درباره نگاه حمایتی نسبت به فعالیت نابینایان در زمینه های هنری گفت: ما نابینایان را با قدرت خلاقیت نهفته ای که در آنها است می بینیم و باید فضا برای فعالیت آنها فراهم شود.

سینماروزان: معاون نظارت سازمان سینمایی خبر از رفع توقیف 5 فیلم و صدور پروانه نمایش آنها داده است و تلاشهایی صورت گرفته برای راه اندازی یک گروه سینمایی تازه برای اکران این فیلمها؛ اما آیا نمایش این 5 فیلم خواهد توانست اسباب داغ شدن گیشه ها را فراهم کند؟

حبیب اسماعیلی از تهیه کنندگان قدیمی که سالهاست مدیریت موسسه پخش رسانه فیلمسازان را برعهده دارد با اشاره به رفع توقیف آثاری مانند «به رنگ ارغوان» بر اکران این آثار در مسیری طبیعی و بدون اتفاقات عجیب و غریب تأکید کرده است.

حبیب اسماعیلی با اشاره به ممیزی های موجود در سینما به «ایرنا» گفت: اغلب کارگردان ها برای ساخت آثار سینمایی، خطوط قرمز را می شناسند و اصول را رعایت می کنند و فیلم های توقیفی در واقع دچار نوعی نوعی سوءتفاهم شده اند و وقتی فیلمی ممیزی می خورد برای اکران اگر اکران نشود، به تهیه کننده خسارت زیادی می رسد و چرخه اقتصاد سینما نیز مختل خواهد شد.

اسماعیلی که این روزها کمدی پرفروش «اکسیدان» را به عنوان پخش کننده روی پرده دارد با تأکید بر دوری از برخوردهای سلیقه‌ای در ممیزی اظهار داشت: دستگاه های مختلف نباید حساسیت زیادی روی اکران فیلم های سینمایی داشته باشند و سلیقه‌ای برخورد نکنند، زیرا صنعت سینما نیاز به رونق اقتصادی دارد و در شرایط حاضر، گیشه سینماهای کشور در مضیقه هستند.

وی ادامه داد: آنچه تاکنون دیده ایم این است که با اکران فیلم های توقیفی اتفاق خاصی نیافتاده است. به عنوان مثال فیلم «به رنگ ارغوان» ساخته ابراهیم حاتمی کیا که پس از چند سال توقیف در نهایت در سالن های سینمایی به نمایش درآمد، اکرانی طبیعی داشت و با نمایش آن اتفاق ناگواری در جامعه نیافتاد.

حبیب اسماعیلی با ابراز خرسندی از مساعدت سازمان سینمایی برای رفع مشکل فیلمهای توقیفی خاطرنشان کرد: مسئولان باید شرایط امروزی را در نظر بگیرند، اقشار مختلف جامعه به تولیدات ماهواره ای، فضای مجازی و فیلم های خارجی دسترسی دارند که نقش و تأثیر این رسانه ها را نباید در فرهنگ ایرانی نادیده گرفت. با در نظر گرفتن این شرایط ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید آزادی عمل به خرج بدهد تا فیلم های جذاب تر تولید شود و استقبال مردم از کانال ماهواره ای به طور جدی کاهش یابد.

تهیه کننده آثاری همچون «سه بیگانه» و «خرگیوش» تصریح کرد: مضمون اغلب فیلمهای توقیفی نقدهای اجتماعی بوده در صورتی که آزادی عمل برای تولید فیلم های اجتماعی باید به وجود آید تا کاستی ها، آسیب ها و نقاط ضعف و قوت شناسایی و مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.

سینماروزان: حل مشکل 5 فیلم توقیفی با اصلاح یا فیلمبرداری مجدد در کمیته بازبینی موجب آن شده که روزنامه اصولگرای «کیهان» در فهرستی به مرور 4 عامل اصلی تولید فیلمهای توقیفی بپردازد؛ عوامی که از اعطای بی ضابطه بودجه های دولتی-ارگانی تا حمایت سفارتخانه و جشنواره های غربی را دربرمی گیرد.

متن کامل گزارش «کیهان» را بخوانید:

اعلام چراغ سبز سازمان سینمایی به نمایش پنج فیلمی که توسط دولت یازدهم توقیف شده بودند، تازه‌ترین حاشیه سینمای ایران محسوب می‌شود. اهمیت این اتفاق بیش از آنکه به خود این فیلم‌ها برگردد، به عوامل و زمینه‌های تولید و نمایش چنین آثاری بر می‌گردد. چه اینکه، ظهور و بروز فیلم‌های به اصطلاح توقیفی و نوع برخورد با آنها، محتاج آسیب‌شناسی مدیریتی است. به ویژه اینکه همواره شاهد نوعی سرگردانی و تعارض در مواجهه مدیریت سینمایی با این گونه آثار هستیم. طوری که مشخص نیست این فیلم‌ها براساس چه قوانینی مجوز گرفته‌اند؟ چرا در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمدند؟ چه تغییراتی باعث شده تا آنها امکان نمایش بیابند؟ و…
سینمای ما طی چهار سال گذشته –از آغاز فعالیت دولت یازدهم- با معضل فیلم‌های توقیفی، بیشتر دست و پنجه نرم کرده است. اگر همین شرایط ادامه پیدا کند، نمی‌توان به رفع این مشکل امیدوار بود. یعنی مناسبات موجود در تولید فیلم در سینمای ایران به گونه‌ای است که همواره با چند فیلم غیرقابل نمایش و یا توقیفی روبرو خواهیم بود. با توجه به اینکه این گونه فیلم‌ها هزینه‌ها و خساراتی را به فرهنگ عمومی کشور وارد می‌کنند، باید به دنبال راهکارهایی برای کاهش آنها باشیم. تا وقتی عوامل ساخت این نوع فیلم‌ها موجود باشند، فیلم‌های توقیفی و هنجارشکن نیز خودنمایی خواهند کرد. می‌توان با اصلاح ساختار مدیریتی – به ویژه در حوزه تخصیص بودجه – میزان فیلم‌های توقیفی را کاهش داد.
به طور کلی، چهار عامل عمده را می‌توان در ساخت فیلم‌های توقیفی، دخیل دانست.
عامل اول، بی‌برنامگی و نبود چشم انداز در سازمان سینمایی دولت است. به جز مدیران دهه 60 که راهبردهای(درست یا غلط) مشخصی برای سینمای ایران داشتند، سایر مدیریت‌های سینمایی به ویژه در دوره کنونی، نقشه راه و استراتژی خاصی نداشته‌اند. نتیجه فقدان برنامه راهبردی برای سینما، تولید تعداد زیادی فیلم بی‌هویت، بی‌ارتباط با مسائل جامعه و تعدادی نیز فیلم توقیفی است.
عامل دوم، اعطای بی‌ضابطه و غیرهدفمند بودجه دولتی به فیلمسازهاست. در کشور ما، اکثریت قریب به اتفاق فیلم‌ها با پول بیت‌المال ساخته می‌شوند. البته ، سرمایه‌گذاری نهادهای دولتی برای ساخت و حمایت از فیلم‌های ملی و استراتژیک، یک أمر مرسوم و ضروری است. اما هنوز مشخص نیست که چرا به برخی از تهیه‌کننده‌ها که بدون اهداف ملی و راهبردی فعالیت می‌کنند، بودجه دولتی داده می‌شود؟ گروهی از تهیه‌کننده‌ها به این دلیل که به سود مورد نظر خود، از طریق حمایت‌های دولتی دست می‌یابند، نسبت به محصول تولیدی خود هیچ اهمیتی نمی‌دهند. اگر یک تهیه‌کننده درباره بازگشت سرمایه خود از طریق فروش فیلم نگران باشد، بر محصول خود نظارت بیشتری می‌کند و اجازه نمی‌دهد که فیلمش، طوری ساخته شود که امکان نمایش نیابد. هدفمندسازی حمایت‌های دولتی از تهیه‌کننده‌ها و پروژه‌های سینمایی و کوتاه کردن دست افراد بی‌تعهد نسبت به این حمایت‌ها می‌تواند کمک زیادی به کاهش فیلم‌های توقیفی نماید.
عامل سوم، تلاش برای جلب توجه از طریق عبور از خط قرمزها است. برخی از کارگردان‌ها سعی دارند تا از طریق پرده‌دری‌های اخلاقی یا سیاسی برای فیلم خود حاشیه و جنجال درست کنند و از این طریق خود را مطرح کنند. بهترین برخورد با چنین کارگردان‌هایی این است که پروانه کارگردانی آنها برای همیشه باطل شود، مگر اینکه از مردم عذرخواهی کنند و به جای توهین به جامعه، خلاقیت هنری و تکنیکی خود را کار ببرند.
عامل چهارم هم محافل، سفارتخانه‌ها و جشنواره‌های غربی هستند. یکی از تاکتیک‌های دولت‌های غربی برای دخالت در سینمای ایران، تعیین جوایز و حمایت‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای از فیلم‌هایی است که در تضاد با منافع ملی و فرهنگ عمومی جامعه ایران است. برخی از کارگردان‌ها هم چون فاقد توانایی لازم در خلاقیت هنری و تکنیکی هستند، تلاش دارند تا با دست انداختن به شاخصه‌های مورد علاقه جشنواره‌های غربی و نهادهای خارجی، توجه آنها را به خود جلب کنند. این مقوله که از آن به عنوان سینمای «سفارتی» یاد می‌شود، یکی از امراض وارداتی و تحمیلی به سینمای ایران است که در دراز مدت حتی ممکن است موجب خشک شدن ریشه‌های سینما در کشور ما شود.

سینماروزان: هرچند ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت در اولین گفتگوی تفصیلی بعد از حضور در اداره نظارت به طور تلویحی از 5 فیلم «خانه دختر»، «عصبانی نیستم»، «خانه پدری»، «آشغالهای دوست داشتنی» و «پارادایس» به عنوان آثاری که مشکلشان در کمیته بازبینی آثار بلاتکلیف حل شده سخن گفته بود(اینجا را بخوانید) اما به تازگی نام این فیلمها را در گفتگویی رسمی با خبرگزاری صداوسیما اعلام کرده است.

به گزارش سینماروزان در میان این فیلمها نام «خانه پدری» هم به چشم میخورد که پیشتر از صدور پروانه نمایش آن با حذف یک سکانس سخن گفته شده بود که با مخالفت کیانوش عیاری مواجه شده بود و حالا با بیان این توضیح از سوی معاون نظارت که به غیر از دو فیلم «پارادایس» و «خانه دختر» بقیه فیلمها و از جمله «خانه پدری» اصلاحیه خورده اند این پرسش پیش می‌آید که عیاری نظرش عوض شده و زیربار اصلاحیه رفته یا آن که بناست فیلمش را با درجه بندی سنی اکران کند؟

ابراهیم داروغه زاده در شرح تلاش برای حل مشکل برخی آثار با تأکید بر اینکه با واژه توقیف موافق نیست، گفت: همانطور که در سالهای گذشته فیلم های زیادی ساخته شده است که بسیار خوب بوده اند و در جهان نیز توانستند تصویر بسیار مثبت و خوبی از ایران به یادگار گذارند بعضی فیلم ها نیز در زمان نمایش دچار مشکلاتی شدند.

سینماروزان: یک روز بعد از گزارش سینماروزان پیرامون حل مشکل برخی آثار توقیفی از کانال کمیته ای موسوم به بازبینی که هویت اعضایش مشخص نیست(اینجا را بخوانید) همان طور که کاملا قابل پیش بینی بود حبیب ایل بیگی گفتگویی کرده و در آن بر این امر تأکید کرده که هنوز مشکل هیچ فیلم توقیفی به طور کامل حل نشده است!

به گزارش سینماروزان البته گفتگوی ایل بیگی که با خبرگزاری اصلاح طلب «ایسنا» انجام شده دو خروجی دیگر هم دارد؛ یکی که ایشان ادعا کرده ممکن است برای حل مشکل برخی آثار توقیفی کار به فیلمبرداری دوباره بکشد که میتواند معنای ساخت فیلمی دیگر با مفهومی متفاوت نسبت به فیلم اول را داشته باشد؟!

خروجی دوم آن است که ایشان گفته تمام فیلمهایی که مشکلشان در کمیته بازبینی حل شده مجددا باید از شورای پروانه نمایش، پروانه بگیرند!!! آن هم در حالی که این فیلمها یک بار در این شورا رد شده اند و این حضور دوباره آثار در شورای پروانه نمایش فقط می تواند یک معنا داشته باشد و آن هم اینکه -باز هم متکی بر همان ادعای فیلمبرداری دوباره برخی نماها- نسخه ای تازه از آثار به شورای پروانه نمایش ارسال شود تا این نسخه تازه برای دریافت ممیزی بررسی شود.

متن گفته های حبیب ایل بیگی را که برخلاف مشی اش در همه ماههای گذشته بعد از انتخاب مجدد حسن روحانی از حل مشکلات فیلمهای توقیفی می گوید را بخوانید:

حبیب ایل‌بیگی درباره روند کاری کمیته‌ای که برای رسیدگی به فیلم‌های مشکل‌دار و توقیفی در سازمان سینمایی تشکیل شده است بیان کرد: کار این کمیته با فیلم‌هایی شروع شده که پروانه نمایش دارند، اما به دلیلی متوقف شده‌اند. این بررسی توسط کارشناسان مختلفی انجام می‌شود که براساس هر فیلم متفاوت هستند، مثلا برای یک فیلم ممکن است حتما کارگردان حضور داشته باشد یا برای فیلمی دیگر حتما تهیه‌کننده. درواقع طبق هر فیلم کارشناسان حوزه سینما تغییر می‌کنند.

او توضیح داد: ما در میان آثاری که مشکل نمایش دارند، سه دسته فیلم داریم؛ یک دسته آثاری هستند که پروانه نمایش داشته و به دلایلی امکان اکران پیدا نکرده‌اند، مثل «خانه پدری»، «رستاخیز»، «عصبانی نیستم» و «خانه دختر». یک دسته دیگر فیلم‌هایی هستند که نتوانسته‌اند از شوراهای پروانه نمایش و عالی نظارت مجوز نمایش بگیرند مثل «ارداتمند، نازنین، بهاره، تینا» که در هر دو شورا رد شد. دسته سوم هم  آثاری هستند که بدون مجوز ساخته شده‌اند.

وی ادامه داد: قانون درباره آثاری که بدون مجوز ساخته شده‌اند به صراحت اعلام کرده که وزارت ارشاد در قبال آن‌ها هیچ‌گونه مسئولیتی ندارد. بنابراین افرادی که بدون مجوز فیلم ساخته‌اند کارشان تخلف  محسوب می‌شود و باید شرایط قانونی را طی می‌کردند. پس این فیلم‌ها نمی‌توانند با دو دسته دیگر برابر باشند، چون فیلم‌های آن دو گروهی که اشاره کردم مراحل قانونی را طی کرده‌اند و طبق نظر شورای پروانه نمایش به دلایل سیاسی و فرهنگی از نمایش آن‌ها جلوگیری به عمل آمده است.

ایل‌بیگی درپاسخ به اینکه چه تعداد فیلم توقیفی قرار است در این کمیته بررسی شوند؟ با اشاره به اینکه تعداد خیلی زیادی نیستند، گفت: ارقامی در رسانه‌ها اعلام شد، اما باید توجه کرد که این آثار مربوط به چه دورانی هستند.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در پاسخ  به این که آیا درست است که برخی فیلم‌ها عنوان “غیر قابل اصلاح” دریافت کرده‌اند و اگر اینطور باشد در کمیته ویژه چطور بررسی می‌شوند؟ اظهار کرد:  ما اصلا چنین عنوانی نداریم و همین الان یکی از وظایف کمیته این است که بررسی کند و ببیند به لحاظ فنی چطور می‌شود آن فیلم را اصلاح کرد. حال با فیلم برداری دوباره، حذف بخش‌هایی از فیلم یا حتی صداگذاری، چون به هر حال یک فیلم با هزینه زیاد و تلاش دسته جمعی یک گروه ساخته می‌شود و نباید این شکلی بماند.

او افزود: در آیین‌نامه‌ها این طور پیش‌بینی شده که اگر در شورای پروانه نمایش اصلاحات زیادی به یک فیلم وارد شد یا آن را غیرقابل نمایش تشخیص دادند،بتواند در مرحله‌ای بالاتر توسط یک گروه دیگر دیده شود که یا رأی شورا تایید شود یا به اجازه نمایش آن رأی داده شود. براین اساس در حال حاضر فیلمی که در هر دو شورا رد شده در این کمیته بررسی می‌شود، چون نگاه آقای حیدریان و وزیر محترم بر این است که فیلم‌ها از این بن ‌بست درآیند و فکری برای آن‌ها شود حتی اگر قرار باشد بخشی‌هایی از فیلم دوباره فیلمبرداری شود چون این کار می‌تواند خسارت کمتری داشته باشد تا این که فیلم اصلا مجوز نگیرد.

ایل‌بیگی با اشاره به سوالاتی که برای برخی از اعضای شورای پروانه نمایش مبنی بر موازی کاری این کمیته با شورا پیش آمده بود، تاکید کرد:  این کمیته ویژه موازی شورای پروانه نمایش عمل نخواهد کرد و فقط دنبال راه چاره‌ای برای حل مشکل فیلم است. ضمن اینکه در این کمیته هر تصمیمی که برای فیلمی گرفته شود پس از انجام اصلاحات و تغییرات، فیلم باید دوباره باید به شورای پروانه نمایش ارائه شود تا مجوز اکران بگیرد. در واقع باید گفت که کمیته ویژه کار شورای پروانه نمایش را انجام نمی‌دهد و هیچ تداخلی در آن‌ها ندارد بلکه به عنوان یک کمیته فنی با جزئیات بیشتری به دنبال راهی است که چطور می‌توان مشکل نمایشی فیلم را بنا بردلایلی که وجود داشته برطرف کند.

او در پاسخ به اینکه آیا در این کمیته فیلمی هست که تعین تکلیف شده باشد، بیان کرد: خیر، ما تازه کار را در این کمیته شروع کرده‌ایم و هنوز وضیعت هیچ فیلمی نهایی نشده است. البته بررسی اولیه‌ای روی فیلم «خانه پدری» انجام شده و باید با خود آقای عیاری جلسه‌ای داشته باشیم تا به توافق برسیم و بعد از گفتگو نتیجه را اعلام خواهیم کرد.

وی تاکید کرد:‌ این فیلم پروانه نمایش دارد، اما بنا به دلایلی اکران آن متوقف شده که می‌تواند حل شود و به سرعت پروانه نمایش بگیرد، بنابر این  تا وقتی به نتیجه نرسیم گفتن هر اعلام نظر قطعی در این باره به نفع فیلم نیست به همین دلیل باید از هیجانی شدن درباره کاری که این کمیته قرار است انجام دهد پرهیز شود.

سینماروزان: تنها دقایقی بعد از آن که تحلیل روزنامه «جوان» را درباره حل مشکل صاحبان فیلمهای توقیفی حاضر در ستاد تبلیغاتی روحانی را منتشر کردیم(اینجا را بخوانید) گفتگویی از سوی حبیب ایل بیگی رییس اداره نظارت از سوی روابط عمومی سازمان سینمایی منتشر شده که در آن بر بازبینی دوباره فیلمهای توقیفی تأیید کرده است.

به گزارش سینماروزان جالب است ایل بیگی در حالی در گفتگوی اخیر خود حرف از حل مشکل فیلمها زده که در ماههای پیش از انتخابات کمتر پیش آمده بود که چنین اظهارات مثبت اندیشانه ای را از ایشان شاهد باشیم.

ایل بیگی با اشاره به اینکه در پی اظهار نظر چندی پیش محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی مبنی بر امکان بازبینی مجدد تعدادی از فیلم‌های بدون پروانه نمایش و مشکل‌دار، کمیته ویژه‌ای جهت این امر تشکیل شده اظهار داشت: رئیس محترم سازمان سینمایی چندی قبل در خصوص بازبینی مجدد تعدادی از فیلم‌های بدون پروانه نمایش و مشکل‌دار صحبت کردند که در پی این موضوع و دستور ایشان به معاونت نظارت و ارزشیابی مبنی بر تشکیل کمیته‌ای با حضور سینماگران و صاحب‌نظران فرهنگی؛ این کمیته تشکیل شده و فعالیت خود را آغاز کرده است.

وی افزود: این کمیته در حال بررسی فیلم‌‌های مختلف است تا بتوانیم به مرور فیلم‌هایی که مشکل داشتند را بازبینی و راهکاری پیدا کنیم، برای رفع مشکلشان و فکر می‌کنم در آینده‌ای نزدیک بتوانیم در خصوص فیلم‌هایی که توسط این کمیته بازبینی شده و گفت‌وگوهایی که حتما با خود دست‌اندرکاران فیلم‌ها خواهد شد، گزارش کاملی بدهیم و جزئیات را اعلام کنیم.

ایل‌بیگی در خاتمه اظهار داشت: از آنجائیکه این فیلم‌ها محصول فرهنگی-هنری هستند و محصول فرهنگی-هنری هم باید شرایط عرضه آن فراهم شود، تلاش این کمیته هم این است که راه‌حلی را برای رفع مشکلات فیلم‌ها پیدا کند.

سینماروزان: در روزهای اخیر رسانه های اصلاح طلب ماهها بعد از رسانه های مستقل کوشیده اند از دولت روحانی بخواهند که وضعیت فیلمهای توقیفی را روشن کند و در سوی مقابل شنیده هایی طرح شده درباره حل مشکل برخی آثار توقیفی و روی پرده رفتن آنها در ماههای پیش رو.

در این شرایط روزنامه اصولگرای «جوان» با اشاره به حمایت برخی سینماگران از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری به طرح این مسأله پرداخته که برخی از سینماگران حامی این کاندیدای انتخابات در روزهای بعد از انتخابات خواهان رفع توقیف فیلمهایشان خواهند بود؛ رفع توقیفی که می تواند شباهت داشته باشد به وصول چک غیرنقدی؟؟؟

متن گزارش «جوان» را بخوانید:

حمايت انتخاباتي، رفع توقيف سينمايي!

فيلم‌هاي توقيفي همواره يکي از چالش‌هاي وزارت ارشاد دولت‌هاي مختلف بوده است؛ مسئله‌اي که بايد آن را ناشي از بي‌تدبيري مديران سينمايي کشور قلمداد کرد. طنز تلخ ماجرا اين است که بخش عمده‌اي از اين فيلم‌ها با هزينه دولتي و از جيب ملت ساخته شده است. در واقع دولت و وزارت ارشاد در هزينه‌کرد بودجه عمومي که سالانه بخشي از آن به توليد فيلم در کشور اختصاص مي‌يابد از سازوکاري منطقي و معقول بهره نمي‌برد. هزينه توليد يک فيلم معمولي در سال حداقل يک ميليارد تومان است و اگر يک فيلم سينمايي پس از صرف اين هزينه نجومي راه به اکران نبرد، در واقع بودجه عمومي يکجا هدر رفته يا به جيب مبارک عوامل ريخته شده است. تازه اين در صورتي است که قائل به ارتقاي هنر و فرهنگ عمومي به واسطه توليد و اکران فيلم ساخته شده باشيم و اگر موضوع برعکس باشد در واقع اکران فيلم به خدشه‌دار کردن فرهنگ آن هم از جيب مردم منجر خواهد شد. تعداد فيلم‌هايي که بر اين سبيل رفته و مي‌روند، کم نيست.

وزارت ارشاد پس از بررسي فيلمنامه، پروانه ساخت صادر مي‌کند، بودجه‌هاي دولتي از نهادهاي مختلف جذب مي‌شود و بعضاً آنچه توليد مي‌شود با آنچه قرار بوده توليد شود، منطبق نيست. فيلمساز پلان‌ها، ديالوگ‌ها يا سکانس‌هايي را به فيلم افزوده که در فيلمنامه اساساً وجود نداشته است. فيلمساز محترم اين چرخه شيره ماليدن سر اداره نظارت و ارزشيابي را طي چند نوبت فيلم ساختن و در عرض چند سال به خوبي از بر مي‌شود و تجربياتش را به همکاران خود نيز انتقال مي‌دهد.

فيلم چند سالي در محاق توقيف مي‌ماند، کارگردان و عوامل که دستمزد خود را گرفته‌اند و فقط کافي است در دوره توقيف خوب نقش آدم‌هاي مظلوم را بازي کنند. اين روش اساساً يک گير بزرگ دارد و آن اين است که نمي‌توان بدون اجازه سرمايه‌گذار و تهيه‌کننده دولتي فيلم را روانه جشنواره‌هاي خارجي کرد، البته استثنا هم وجود دارد و آن اينکه تهيه‌کننده اثر مدير دولتي مثل محمد آفريده باشد و شخصاً از اثر موهني چون «يک خانواده محترم» حمايت کند و شخصاً فيلم را به جشنواره کن بفرستند، ولي اين مدل خيلي نادر است.
راه‌حل راحت‌تر اين است که بودجه فيلم از طريق سفارتخانه کشورهاي ديگر جذب شود. در اين مدل مي‌توان بخش توليد فيلم را از همان روش شيره ماليدن سر مدير سينمايي مربوط انجام داد و براي ارسال فيلم به جشنواره خارجي همچون بودجه توليد دولتي نيست به اصطلاح گيروگور زيادي وجود ندارد و فقط هزينه کار براي فيلمساز مقدار کمي بالاتر مي‌رود.

در دولت يازدهم فيلم‌هاي توقيفي زيادي روي دست سازمان سينمايي ماند، حتي يکي از اين فيلم‌ها با وجود مخالفت قاطع شوراي پروانه ساخت با حکم رياستي از بالا توليد شد، ولي نتيجه کار آنقدر افتضاح بود که از سوي خود دولت با توقيف مواجه شد. با همه اين احوال دولت در آستانه انتخابات نتوانست روي حمايت سينماگران حساب نکند و آنها را پاي کار نياورد.

عبدالرضا کاهاني يکي از همين سينماگران بود که باز از انتخاب مجدد روحاني حمايت کرد. فيلم توقيفي او با نام «ارادتمند، بهاره، تينا، نازنين» با حکم رياستي حجت‌الله ايوبي ساخته شده بود. کيانوش عياري هم که دو فيلم «خانه پدري» و «کاناپه»‌اش در دولت يازدهم توقيف شده بود با طرح مطالبه از توقيف درآمدن آثارش پاي کار حمايت از بنفش‌ها حاضر شد. محسن اميريوسفي، کارگردان فيلم آشغال‌هاي دوست‌داشتني هم همين‌طور.

«رستاخيز» به کارگرداني احمدرضا درويش نيز از زمان ساخته‌شدنش تا امروز دچار جنجال‌هايي شده است. حتي رضا صالحي‌اميري، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، چندي پيش درباره وضعيت فيلم سينمايي «رستاخيز» گفته بود: فيلم «رستاخيز» را به يک کميته حکميت سپرديم تا پس از بررسي، ابعاد آن را به ما گزارش دهند. در اين راستا سه نفر از اصحاب مطرح سينما انتخاب شدند و در حال بررسي نحوه اقدام ما براي چگونگي برخورد با فيلم «رستاخيز» هستند.

فيلم «خانه دختر» به کارگرداني شهرام شاه‌حسيني نيز ديگر فيلمي است که تکليف اکرانش همچنان نامشخص است. محمدمهدي حيدريان، رئيس سازمان سينمايي، ‌مدتي قبل در گفت‌وگو با ايسنا در پاسخ به اين سؤال که «در حوزه فيلم‌هاي توقيفي بايد منتظر اتفاقي در چند ماه آينده بود»، اظهار کرد: «اتفاقي که حتماً مي‌افتد اين است که اين آثار دوباره بررسي مي‌شوند و همچنين اينکه بررسي‌ها با اين نگاه انجام خواهد شد که اگر بخش‌هايي از فيلم با دوباره گرفته‌شدن، آن اثر را بلامانع کند همين سياست را دنبال کنيم. ضمن اينکه اگر فيلمي هم باشد که اشکالش خيلي کلي‌تر از اين بحث‌هاست حتماً اعلام مي‌کنيم و آن را در برزخ نگه نمي‌داريم تا تکليفش روشن باشد.»

جايزه گرفتن در جشنواره‌هاي فيلم خارجي چقدر بايد اصالت داشته باشد؟ بخشي از اين سؤالات هنوز طرح نشده، به بخشي پاسخ‌هاي درخور داده شده، ولي در حد حرف باقي مانده و به راهبرد عملياتي تبديل نشده است. نکته غم‌انگيز ماجرا آنجاست که هنوز سينماي جشنواره‌اي براي مردان اصلي سينماي ايران يک راهبرد تلقي مي‌شود. تا در بر اين پاشنه مي‌چرخد نمي‌توان انتظار کاهش فيلم‌هاي توقيفي را داشت. چالش اين فيلم‌ها براي دولت دوازدهم چالشي جدي محسوب مي‌شود.

سینماروزان: برگزاری انتخابات96 و انتخاب مجدد حسن روحانی به عنوان رییس جمهور، رسانه ها را در فاز پیشنهاد و درخواست برده است.

به گزارش سینماروزان از جمله درخواستهایی که پیش روی دولت دوازدهم است مشخص کردن تکلیف فیلمهای توقیفی است. فیلمهایی نظیر «خانه دختر»، «عصبانی نیستم»، «رستاخیز»، «خانه پدری»، «آشغالهای دوست داشتنی»، «ارادتمند نازنین بهاره تینا» و «کاناپه» که برخی از آنها با وجود داشتن پروانه نمایش دچار توقیف شدند از جمله آثاری هستند که صاحبانشان انتظار تعیین تکلیف شان را دارند.

روزنامه اصلاح طلب «شرق» به تازگی در گزارشی با مرور برخی فیلمهای توقیفی از دولت دوازدهم خواسته تکلیف این آثار را روشن کند.

متن گزارش این رسانه اصلاح طلب را بخوانید:

کلاف سردرگمی موسوم به «فیلم توقیفی»،‌ همواره گریبانگیر دولت‌ها بوده، اما این موضوع برای دولت نوبهار «دوازدهم» کمی متفاوت می‌نماید. همین چندروز گذشته بود که مردم با تمام توان خود و هنرمندان با قدرت، به پشتوانه محکمی برای دولت حسن روحانی تبدیل شدند تا بتواند در انتخابات پیروز شود و برای بار دوم سکان اجرائی کشور را به دست بگیرد. هنرمندان با نام‌ها و عناوین مختلف در هرکجا که توانستند از دولت تدبیر و امید و اعتدال حمایت کردند تا ایران را سربلند کنند، اما بعد از انتخابات این حامیان، ‌مطالبات بحقی هم دارند. شاید کمترین حق این باشد که هر هنرمندی در هر صنفی بتواند راحت و بی‌دردسر در چارچوب قانون اثر خود را خلق کند. بااین‌حال در گذشته با سقف کوتاهی از اعمال سلیقه‌ها از سوی مسئولان مواجه شدند که زایش هنر را مختل می‌کرد.

نمونه عینی‌اش را در عرصه «سینما» شاهدیم که هنوز هم با فیلم‌های توقیف‌شده‌ای مواجهیم که تکلیفشان روشن نیست و به‌اصطلاح در محاق توقیفند. اصلا توقیف فیلم‌ها به دو شکل؛ پیش از اکران عمومی و دیگری پایین کشیده‌شدن از پرده سینما پس از صدور مجوز نمایش، همواره پابرجاست و علت هرچه باشد،‌ فیلم‌سازان آنها با عبور از لابیرنت و انواع و اقسام قوانین به خلق اثرشان دست زده‌اند و حالا چه می‌شود که مثلا بعد از دریافت مجوز نمایش بار دیگر با تیر غیب ممیزی مواجه می‌شوند؟ این سؤال در عین کلیدی‌بودن، ‌سرنوشت‌ساز هم هست؛ مثلا نمونه اخیرش فیلم «نهنگ عنبر ٢» است.

درحالی‌که فیلم بعد از دریافت پروانه نمایش بدون مشکل و با رضایت مدیران حوزه هنری به اکران عمومی درآمده است، ‌دوباره از سوی وزارت ارشاد دچار ممیزی شد.
در طول تاریخ سینمای ایران فیلم‌های زیادی با وجود داشتن مجوز رسمی و قانونی ساخت و پروانه اکران، به دلیل اعمال فشار کتبی و شفاهی از سوی منابع رسمی و غیررسمی که اغلب عنوان «مصلحت» را یدک می‌کشند رنگ پرده را ندیده‌اند، اما آیا امروز هم باید چنین شود؟ آیا نباید از تاریخ سینما درس گرفت و مهم‌تر اینکه به مردم اعتماد کرد و به مطالبات حق‌مدارانه آنها پاسخ مثبت داد؟‌
در این روزها هم شاهدیم که برخی از فیلم‌ها در دولت‌های قبل توقیف شده‌اند و برخی هم در همین دولت یازدهم! مثلا فیلم تحسین‌برانگیز «کاناپه» به کارگردانی کیانوش عیاری از سوی مسئولان وقت دولت یازدهم توقیف شد!!!
یا فیلم مهم دیگر عیاری به نام «خانه پدری» همچنان در محاق توقیف است. کیانوش عیاری در زمان انتخابات ضمن حمایت از روحانی، مهم‌ترین مطالبات عرصه هنر را «رفع توقیف» فیلم‌ها معرفی کرد. او به «شرق» گفت: «مهم‌ترین موضوعی که رئیس‌جمهور منتخب باید به آن توجه داشته باشد٬ فیلم‌های توقیفی است که تا به امروز بنا بر شرایطی فرصت نمایش پیدا نکرده‌اند. باید به اهمیت این موضوع توجه شود و شرایط بهبود یابد».
فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی» محسن امیریوسفی حالا دیگر پای ثابت فیلم‌توقیفی‌ها شده! هر دولتی بیاید و برود ظاهرا طلسم آن نمی‌شکند. آیا دولت جدید قصد ندارد ‌طلسم‌شکن این موضوع باشد؟!
«رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا درویش از زمان ساخته‌شدنش تا امروز دچار جنجال‌هایی شده است. حتی دکتر رضا صالحی‌امیری، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، چندی پیش درباره وضعیت فیلم سینمایی «رستاخیز» گفته بود: «فیلم «رستاخیز» را به یک کمیته حکمیت سپردیم تا پس از بررسی، ابعاد آن را به ما گزارش دهند. در این راستا سه نفر از اصحاب مطرح سینما انتخاب شدند و در حال بررسی نحوه اقدام ما برای چگونگی برخورد با فیلم «رستاخیز» هستند».
او خاطرنشان کرد: «درمجموع، سیاست ما حمایت از تهیه‌کننده و کارگردان فیلم «رستاخیز» است که انسان‌های بزرگی هستند و آقای درویش از افتخارات صنعت سینمای ایران است. در نتیجه در روزهای آینده با تفاهم و هماهنگی این مسئله را حل‌وفصل می‌کنیم و ان‌شاءالله در آینده نزدیک خود آقای درویش نتیجه را اعلام می‌کند».
و حالا ما منتظر نتیجه هستیم! فیلم «خانه دختر» به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی نیز دیگر فیلمی است که تکلیف اکرانش همچنان نامشخص است، هرچند به این فهرست می‌توان فیلم «ارادتمند، نازنین، بهاره، تینا» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی را افزود. محمدمهدی حیدریان، رئيس سازمان سینمایی، ‌مدتی قبل در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به این سؤال که «در حوزه فیلم‌های توقیفی باید منتظر اتفاقی در چند ماه آینده بود» اظهار کرد: «اتفاقی که حتما می‌افتد این است که این آثار دوباره بررسی می‌شوند. و همچنین اینکه بررسی‌ها با این نگاه انجام خواهد شد که اگر بخش‌هایی از فیلم با دوباره گرفته‌شدن، آن اثر را بلامانع کند همین سیاست را دنبال کنیم. ضمن اینکه اگر فیلمی هم باشد که اشکالش خیلی کلی‌تر از این بحث‌هاست حتما اعلام می‌کنیم و آن را در برزخ نگه نمی‌داریم تا تکلیفش روشن باشد».
و اما «لرد» به کارگردانی محمد رسول‌اف که این روزها در جشنواره ٧٠ فیلم کن در بخش «نوعی‌نگاه» نمایش داده می‌شود. اما آیا این فیلم در ایران هم قابل نمایش است؟ و یا فیلم «سفر به هیدالو» (مجتبی راعی) که در دهه ٨٠ به دلیل بازي بازيگرش مشمول این بیت شد که «گنه کرد در بلخ آهنگری/ به شوشتر زدند گردن مسگری» و تا امروز وضعیت مشخصی ندارد! اما جالب اینکه در جشنواره کن امسال در این روزها فیلم «تهران تابو» با بازی همین بازیگر در حال نمایش است! 

سینماژورنال: اعضای شورای عالی نظارت سازمان سینمایی، با حکم علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شدند.

به گزارش سینماژورنال براساس حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی خاموشی ، دکتر حسام الدین آشنا، دکتر محمد علی حسین نژاد، دکتر حسین کرمی، محسن مهاجرانی، محمد مهدی عسگرپور و حبیب ایل بیگی به عنوان اعضای شورای عالی نظارت سازمان سینمایی منصوب شدند.

در متن حکم اعضای ” شورای عالی نظارت” آمده است:

نظر به سوابق و تجربیات ارزشمند تان و در اجرای ماده 11 ” آیین نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدیو و صدور پروانه نمایش” مصوب 19/5/82 هیأت وزیران، به موجب این حکم به عنوان ” عضو شورای عالی نظارت” منصوب می شوید.

امید می رود با استعانت از خداوند متعال در مسیر ارتقاء سینمای ایران موفق و موید باشید.

اما کارکرد شورای عالی نظارت چیست؟

به گزارش سینماژورنال شورای عالی نظارت سازمان سینمایی برای این تشکیل شده تا آن دسته از فیلمسازانی که فیلمهایشان از سوی اداره نظارت محل اشکال قرار می گیرد مثلا فیلمشان توقیف شده یا گرفتار ممیزی می شود و البته به این مسأله اعتراض دارند بتوانند با اعتراض در این شورا اسباب بررسی مجدد فیلم خود را فراهم کنند.