1

«تمساح خونی» رکورد فروش افتتاحیه سینمای ایران را شکست/ افتتاحیه ١١٠ هزار نفری در سه روز

سینماروزان: فیلم سینمایی «تمساح خونی» طی سه روز، رکورد فروش افتتاحیه یک فیلم در سینمای ایران را با گیشه ٧ میلیارد و ۴۵٠ میلیون تومانی شکست.

فیلم سینمایی «تمساح خونی» اولین ساخته جواد عزتی به تهیه کنندگی کامران حجازی که از روز چهارشنبه ۱۶ اسفندماه اکران نوروزی خود را در سینماهای سراسر کشور آغاز کرد، در ادامه رکوردشکنی روزانه خود، در سه روز اکران رکورد تازه‌ای را در فروش افتتاحیه یک فیلم در سینمای ایران رقم زد.

این کمدی اکشن با جذب بیش از ١١٠ هزار تماشاگر تنها در سه روز اکران، فروشی برابر با ٧ میلیارد و ۴۵٢ میلیون تومان را ثبت کرد تا رکورد فروش افتتاحیه یک فیلم (سه روز نخست اکران) در گیشه سینمای ایران را بکشند.

پیش از این، رکورد فروش سه روز نخست اکران یک فيلم در اختیار فیلم «ویلای ساحلی» با رقم ۴ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان بوده که اکنون این رکورد با ثبت رقمی نزدیک به دو برابر با اختلاف توسط «تمساح خونی» شکسته شد. «هتل»، «هاوایی» و «فسیل» در رتبه‌های بعدی این رکورد قرار دارند.

جواد عزتی، عباس جمشیدی‌فر، الناز حبیبی، بهزاد خلج، شبنم قربانی و سعید آقاخانی در این کمدی نقش آفرینی می‌کنند.

«تمساح خونی» توسط پخش شهر فرنگ در سینماها اکران می شود.




تازه‌ترین خروجی شورای صنفی نمایش: دستور اکران #جنگل_پرتقال و #آهو

سینماروزان/مهدی فلاح: شورای صنفی نمایش در تازه‌ترین جلسه خود دستور اکران دو فیلم برای چهارشنبه سوم آبان را صادر کرد.

فیلم سینمایی «جنگل پرتقال» به کارگردانی آرمان خوانساریان و تهیه کنندگی رسول صدرعاملی با پخش «شهرفرنگ» به سرگروهی پردیس سینمایی ایرانمال از چهارشنبه همین هفته اکران خواهد شد.

فیلم سینمایی «آهو» به کارگردانی هوشنگ گلمکانی و تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی با پخش «خانه فیلم» در گروه آزاد در همین هفته اکران خواهد شد.

دستور اکران جنگل پرتقال و آهو
دستور اکران جنگل پرتقال و آهو




اصغر نعیمی کارگردان سینما روی آنتن زنده مطرح کرد⇐چرا سینمای خصوصی را مجبور می‌کنند با فرمایشات نظارت فیلم بسازد؟/مگر دولت، پول فیلمهای خصوصی را می‌دهد که می‌خواهد بر آن نظارت کند؟/دولت می‌تواند برای محصولات فارابی و مرکز گسترش و ارگان‌های دولتی، تعیین تکلیف کند ولی برای بخش خصوصی، نه!/فقط در سایه همدلی می‌توان سینما را ارتقا داد و ممیزان نباید با نگاه از بالا به فيلمسازان نگاه کنند‌!/به تمام نیروهای نظارتی پیشنهاد می‌کنم از امثال جمال شورجه یاد بگیرند که هیچ‌گاه عقده یا سلیقه شخصی خود را بر نظارت حاکم نکرد!/جمال شورجه صریحا می‌گفت من با فیلمنامه شما موافق نیستم ولی کمک می‌کنم که پروانه بگیرید!/نظارت را باید نهایتا به سمت یک شورای واحد ببریم مشتمل بر نماینده کارگردانان، نماینده تهیه کنندگان و یک نماینده دولت و خلاص!/وقتی بالاترین مقام مملکت می‌گوید کلید حل مشکل دست سينماگران است یعنی باید به سينماگران اعتماد کرد!

سینماروزان/کیوان بهارلویی: اصغر نعیمی کارگردان و نویسنده سینما روی آنتن زنده شبکه خبر به انتقاد از نظارت پیش از تولید فیلم پرداخت.

اصغر نعیمی در برنامه شهرفرنگ شبکه خبر بیان داشت: چرا سینمای خصوصی را مجبور می‌کنند با فرمایشات نظارت فیلم بسازد؟ مگر دولت، پول فیلم را می‌دهد که می‌خواهد بر آن نظارت کند؟ دولت می‌تواند برای محصولات فارابی و مرکز و ارگان‌های دولتی، تعیین تکلیف کند ولی برای بخش خصوصی چه کرده‌اید که انتظار دارید مدام بر این بخش، تحکم کنید؟

نویسنده “زندگی خصوصی” با رد ادعاهای برخی ممیزان درباره تولید محصولات نازل در سینمای ایران گفت: نظارت در سینمای ایران باید به حداقل برسد چون در دنیا پاک‌ترین نوع سینماها را داریم چون نه نماهای جنسی داریم و نه خشونت‌های فیزیکی آن چنانی و نه پرده‌دری‌های مرسوم در سینمای غرب.

این کارگردان ادامه داد: شورای ساخت نباید در مقام سفارش دهنده قرار گیرد و باید کنار فیلمساز باشد. شورای پروانه‌ ساخت باید فضایی ایجاد کند که فیلمساز، احساس امنیت کند. همان فیلم “لیلی با من است” که مطلوب برخی نیروهای نظارتی است اگر با تیم بازیگران دیگری ساخته می‌شد، شاید به اثری مبتذل بدل می‌گردید. پس این پروسه ساخت است که معلوم می‌کند نتیجه فیلم چه خواهد شد.

کارگردان “خط استوا” بیان داشت: نظارت نباید سلبی باشد و باید ایجابی باشد. وقتی شورای ساخت با کلی‌گویی و اینکه “فیلمنامه را بهتر کن” جلوی صدور پروانه ساخت را می‌گیرد، معلوم است که فیلمساز را دلزده می‌کند.

نعیمی با اشاره به تغییر و تحولات سینمایی در کشور گفت: فردا اگر خواستم پروانه ساخت فیلمنامه‌ای انتقادی درباره دولت فعلی را بگیرم، آیا پروانه می‌دهند؟ یا به بهانه سیاه‌نمایی، اجازه نمی‌دهند.

اصغر نعیمی گفت: در شورای ساخت دولت اعتدال به فیلمنامه “هایلایت” من دو ماه گیر دادند تا پروانه ساخت دهند ولی همان فیلم با رای قاطع به جشنواره رفت و پروانه نمایش گرفت و تحسین هم شد. چرا؟ چون در شورای ساخت، فیلم ساخته‌نشده را قضاوت کردند.

این کارگردان با اشاره به معدود نیروهای نظارتی بااخلاق گفت: بد نیست از جمال شورجه یاد کنم که جزو مسلمان‌ترین سينماگران این مملکت است. جناب شورجه هیچگاه سلیقه شخصی خود را در نظارت دخالت نمی‌داد. او صریحا می‌گفت من با فیلمنامه شما موافق نیستم ولی کمک می‌کنم که پروانه بگیرید و کمک می‌کرد که همه فیلمسازان بتوانند کار کنند. به تمام نیروهای نظارتی پیشنهاد می‌کنم از امثال جمال شورجه یاد بگیرند که هیچ‌گاه عقده یا سلیقه شخصی خود را بر نظارت حاکم نکرد.

اصغر نعیمی را تاکید بر عبث بودن ممیزی پیش از تولید گفت: نظارت را باید نهایتا به سمت یک شورای واحد ببریم مشتمل بر نماینده کارگردانان، نماینده تهیه کنندگان و یک نماینده دولت و خلاص و تازه آن هم برای نظارت پس از تولید! بیش از این واقعا کارگشا نیست‌.

نعیمی گفت: چرا به سينماگران اعتماد ندارند؟ فقط در سایه همدلی می‌توان سینما را ارتقا داد و ممیزان نباید با نگاه از بالا به فيلمسازان نگاه کنند‌. فیلمساز حرفه‌ای در ذهنش می‌داند کدام پلان اصلاحیه می‌خورد و اینکه به خاطر یک یا دو نمونه خاص، کل سینما را زیر سوال ببریم نادرست است. وقتی بالاترین مقام مملکت می‌گوید کلید حل مشکل دست سينماگران است یعنی باید به سينماگران اعتماد کرد‌. ما با قوانین مشکل نداریم بلکه با سلیقه مشکل داریم.




چرا از بازپخش برنامه سینمایی شبکه خبر جلوگیری شد؟+متن کامل مباحث طرح شده در این برنامه⇐ از اکران فیلمهای ارگانی در نوروز تا درخواست گزارش از شهرداری/از ترجیح قهوه‌خانه به سینما تا پایه سِرُمی که وسط حلقه مدیریتی سینما باقی مانده/ از کاهش مخاطب اکران نوروزی به‌دلیل ممنوعیت تبلیغات خاص{در ماهواره؟} تا لزوم شناور بودن قیمت بلیت و ارائه تخفیف به اقشار مختلف

سینماروزان: برنامه سینمایی شبکه خبر با عنوان «شهرفرنگ» که پنجشنبه شبها روی آنتن میرود قسمت اخیر خود را اختصاص داده بود به مضمونی با عنوان چابک سازی در مدیریت سینمای ایران. این قسمت برنامه با بحث درباره اثرات افزایش قیمت بلیت سینماها در کاهش مخاطب آغاز شد و به نقد دیوان سالاری در سینمای ایران رسید.

به گزارش سینماروزان محمدهادی کریمی و محسن علی اکبری مهمانان این برنامه بودند و هر کدام نظرات خود درباره افزایش قیمت و مشکلات مدیریتی در سینما را بیان کردند.

بحث تند میان این دو نفر که در برخی مباحث به شدت هم اختلاف نظر داشتند در جاهایی پای ارگانهای شهری را هم به ماجرا باز کرد و در کمال تعجب محسن علی اکبری تهیه کننده پروژه فاخر و میلیاردی «استرداد» به تقدیر و تشکر از شهردار تهران پرداخت آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری!

با این حال کریمی با نقد اینکه چرا وظیفه فرهنگی شهرداری باید با منت گذاری همراه شود از این گفت که اتفاقا شهرداری باید بیاید و گزارش ارائه کند درباره اینکه آن عوارضی که از سینمادار میگیرد صرف چه میشود و در برابر این استدلال نویسنده و کارگردان باتجربه سینمای ایران، دیگر علی‌اکبری چاره ای نداشت جز تأیید.

نکته جالب توجه اینجا بود که برخلاف رویه ثابت این برنامه بازپخش «شهرفرنگ» جمعه صبح روی آنتن نرفت و دلیل آن تغییرات دکور عنوان شد!!!

متن کامل گفتگوهای درگرفته در این برنامه بدون بازپخش را بخوانید:

علی اکبری با اشاره به اینکه برخلاف ادعاها فروش سینماها در نوروز امسال کاهش داشته و مخاطب کاهش پیدا کرده نتیجه گرفت که نمیتوان زیاد امیدوار بود به افزایش اقبال مخاطبان به سینما در سال جاری.

محمدهادی کریمی با اشاره به آمار متناقضی که از اکران نوروزی ارائه شده بیان داشت: با یک آمار ده روزه نمیتوان برای کل سال چشم‌انداز ترسیم کرد چراکه منطقی نیست و کمکی هم به اقبال مخاطب در ماههای آینده نمی‌کند. اکران نوروزی سبدی است از فیلمهای مختلف و هر سال این سبد بخشی از تولیدات را به خود جلب میکند.

وی با اشاره به استفاده فیلمهای چندارگانی از این سبد بیان داشت: ممکن است فیلمهای ارگانی به سبد اکران نوروزی راه پیدا کند و صاحبان آثار هم بلیتهای زیادی را برایشان تهیه ببینند تا مخاطب داشته باشند.

کریمی با اشاره غیرمستقیم به ممنوعیت پخش تیزرهای تبلیغی از ماهواره که باعث کاهش فروش شده ادامه داد: سال گذشته ابزارهای تبلیغی خاصی{ماهواره} بود که باعث شد فروش بالا برود و این ابزار امسال به دلیل محدودیتهایی در اختیار سینماگران نیست.

کریمی با اشاره به افزایش قیمت بلیت در سینماها در سال جاری گفت: افزایش فعلی که لحاظ شده بیشتر مربوط به ارزش افزوده ای است که پیشتر از صاحبان فیلم گرفته میشد و حالا به قیمت بلیت اضافه شده است. سالیان پیش این ارزش افزوده که به 9 درصد میرسید را حتی صاحبان فیلم پرداخت میکردند اما امسال این ارزش افزوده آمده روی قیمت بلیت.

محمدهادی کریمی در «شهرفرنگ»
محمدهادی کریمی در «شهرفرنگ»

در سوی مقابل محسین علی اکبری درباره افزایش قیمت بلیت گفت: به شدت با افزایش قیمت بلیت مخالفم. سال 80 فیلمی داشتیم به نام «مریم مقدس»؛ فیلمی در ژانر دینی و اقشاری هم که آمدند برای دیدن فیلم بیشتر متدین بودند. ما با 4 سینما شروع کردیم و با 35 سینما اکران تمام شد. فیلم با بلیت 500 تومانی در نهایت حدودا 750 میلیون فروش داشت که با بلیت ده هزار تومانی می شود 15 میلیارد. نتیجه آن که اگر فکر کنیم با گرانتر کردن بلیت آمار مخاطب بالا میرود اشتباه است!

وی ادامه داد: وقتی کیفیت تولید ارتقا نمی یابد چرا باید قیمت بلیت سینما بالاتر برود؟ وقتی اغلب فیلمها زیر یک میلیارد هزینه تولیدشان بوده بیشتر از 10 هزار تومان پول بلیت دادن نادرست است.

محمدهادی کریمی با اشاره به حجم بالای تیزرهایی که به هنگام اکران نصیب فیلم علی اکبری شده بیان داشت: «مریم مقدس» با حجم بالای تبلیغ و اطلاع رسانی در تلویزیون اکران شد و باعث شد قشری علاقمند بروند ببینند و ای کاش این اتفاق برای همه آثار سینمایی بیفتد و فقط برخی از آثار مشمول تیزرهای فراوان نباشند.

وی ادامه داد: بحث فعلی بر سر بالا رفتن قیمت بلیت نیست. بحث بر سر شناور بودن قیمت بلیت است یعنی رویه ای که در همه جای دنیا وجود دارد و بد نیست در اینجا هم امتحان شود. همه جای دنیا صبحها قیمت بلیت پایین تر است و برای دانشجویان و سالمندان تخفیف ویژه قائل میشوند یا بسیاری از ارگانها برای بازنشستگان کارتهای رفاهی صادر میکنند. اینها باید در ایران هم انجام شود.

کریمی افزود: جوانی که یک ساعتش را در سینما فیلم نبیند در خوش بینانه ترین حالت باید برود در قهوه خانه دو برابر همین پول بلیت خرج کند و جالب است که آن قهوه خانه چون گردش مالی بالایی دارد وزارت بهداشت هم نمی تواند علیرغم زیانهای فراوان و آشکارش به سلامتی جلویش را بگیرد.

وی با اشاره به مثالی دیگر بیان داشت: 30 هزار تومان می گیرند برای دیدن یک فیلم در مجتمعی تجاری با ادعای سینمای سه بعدی. آیا با این مقیاسها شناور شدن قیمت بلیت سینما منطقی نیست؟

کریمی درباره پایین ماندن کیفیت آثار سینمایی گفت: چرا فیلمها لوباجت شده اند؟ چون اقتصاد سینما اقتصادی نبود که درباره اش کار کارشناسی شود و به جایی برسد که بخش خصوصی روی پای خودش بایستد. از گارانتی کردن صنعت سینما، ورود صنعت بیمه، بخشش مالیات بر ارزش افزوده، سامان دادن به پخش خانگی مواردیست که باید در این سالها انجام میشد و نشد.

محسن علی اکبری در «شهر فرنگ»
محسن علی اکبری در «شهر فرنگ»

این کارگردان و نویسنده خاطرنشان ساخت: چرا تلویزیون فیلمهای ایرانی را پخش نمیکند؟ چرا بازار خارجی مناسبی نداریم؟ اگر پاسخی پیدا کنیم بر این پرسشها و اگر به سمت حل آنها برویم آن گاه سرمایه گذاری که میداند سرمایه اش برمیگردد قطعا به سمت کار آپارتمانی نمی رود.

کارگردان «برف روی شیروانی داغ» افزود: اگر در جشنواره فیلم فجر به آثاری که کپی-پیست فیلمهای لوباجت تکراری سالهای پیش هستند جایزه ندهند کارگردان رو می آورد به خلاقیت بیشتر ضمن اینکه سینماگران هم ترس نخواهند داشت از بازگشت سرمایه.

علی اکبری با اشاره به مشکلات اقتصادی جامعه اظهار داشت: جامعه درگیر رکود اقتصادی است و بسیاری از مردمان مشکل یک لقمه نان دارند. در بسیاری از شهرستانها 5 هزار تومان پول بلیت سینما هم زیاد است. وقتی در جامعه اقتصاد پویا نیست و به رکود رسیده ایم پس گران کردن بلیت اشتباه است. اصلا چرا به جای اینکه قیمت بلیت را اضافه کنیم نیاییم اقشار سینمارو را اضافه کنیم. قریب 80 درصد جامعه قشر متدین هستند؛ متدین نه به این معنا که همه نماز شب بخوانند بلکه به این معنا که متعهد به مباحث اخلاقی اند. این خانواده متدین میخواهد برود سینما و به تماشای فیلمی بنشیند که امنیت اخلاقی برایش ایجاد کند.

این تهیه کننده با تشکر از شهردار تهران(!) و با ارائه پیشنهادی که یادآور روند حوزه هنری در ممیزی مجدد برخی فیلمهاست گفت: خدا پدر قالیباف را بیامرزد که چند پردیس ساخته! اما باید چند پردیس داشته باشیم برای فیلمهایی که از نظر اخلاقی ارزشمند است و اگر این کار انجام شود کلی از مخاطبان به سمت این پردیسها می آیند. قالیباف لطف کرده و پردیس ساخته و اگر بیاید دو آدرس بدهد درباره پردیسهایی که مباحث ضداخلاق در آن نیست به این ترتیب افزایش مخاطب رخ خواهد داد!!!

کریمی اما در سوی مقابل علی اکبری بهتر بودن اوضاع اقتصادی در تهران نسبت به شهرستان را منطبق بر درکی منطقی ندانست و گفت: این یک بحث انحرافی است. جدا کردن اقتصاد تهران از شهرستان درست نیست. اینکه وضعیت اقتصادی مردم در شهرستان از تهران بدتر است برآمده از همان تصورات کارشناسی نشده است. بسیاری از شهرستانها قشر سینمارویی دارند که سینمای ممتاز ندارند.

وی ادامه داد: شهرستانها از مشهد و شیراز و اصفهان شروع میشوند که سینماهای ممتازی دارند تا نقاط دورافتاده. اگر بناست قیمت بلیت افزایش پیدا کند برای سینمایی که ممتاز نیست قطعا افزایش قیمت، اندک خواهد بود.

این کارگردان که «کمدی انسانی» را آماده اکران دارد خاطرنشان ساخت: درباره اینکه جناب علی اکبری میگویند پردیسهای خاص بگذارند برای مردم فارغ از آن که خاستگاه خودم هم همین قشر اخلاق گراست سینما هم که نباشد مردم پای برنامه های تلویزیونی هستند که اتفاقا برخی از آنها کم از آن دسته آثار سینمایی محل چالش نیستند. سینما باید آسیب شناسی هم بکند. در همین تلویزیون بحث گورخوابها هم مطرح شد و کسی نگفت سیاه‌نمایی اما اگر در فیلمی سینمایی مطرح میشد لابد می گفتند سیاه نمایی است!

وی با اشاره به تعریف و تمجید علی اکبری از شهردار تهران گفت: اینکه نام ببریم از کسی که چند پردیس ساخته است درست نیست. هیچ منتی نیست برای پردیس ساختن چون وظیفه است.  شهرداری دارد عوارض می گیرد از سینما و اتفاقا باید گزارش بدهد که 5 درصدی که از سینمادار می گیرد کجا می رود؟ 

علی اکبری درباره تغییرات مدیریتی پیش آمده در سازمان سینمایی اظهار داشت: مشکل سینمای ایران مدیران نیستند بلکه آیین نامه هاست. به نظرم همه شوراهای سینمایی و خانگی را باید تجمیع کرد و یک شورای پروانه نمایش ایجاد کرد! در سال 95 نزدیک به 130 فیلم تولید کردیم و فقط نیمی از آنها اکران شد. اگر شورای پروانه ساخت را بردارند و تهیه کننده باشد که ضریب امنیت را فراهم کند، حجم تولید پایین می آید. پس حیدریان هم بیاید و فقط شورای نمایشی با وزن بالا و متکی بر صنوف ایجاد کند.

محمدهادی کریمی با تأیید علی اکبری گفت: حیدریان خودش هم به درستی اشاره کرد؛ سازوکارهای مدیریتی ارشاد به جامانده از دهه 60 است. درست مانند اینکه پایه سرمی در وسط سالن پذیرایی خانه مان جامانده است؛ یک روزی یک مریضی وسط سالن بوده و نیازی به سرم داشت اما الان دیگر نیازی به آن پایه سرم نیست! این مصداقی است از سنتهای بجامانده از قبل!

نویسنده «ایران برگر» و «ساکن طبقه وسط» ادامه داد: الان دیگر انقلاب دیجیتال پیش آمده در سینما و از تولید تا پخش فیلم کاملا عوض شده است و در نتیجه آیین نامه های قبلی کارکرد ندارند. مثلا موسسه رسانه های تصویری با حضور شرکتهای فعال شبکه خانگی چه سودی دارد؟ یا باید تجمیع شود یا آن که دستورکارش را عوض کند. انجمن سینمای جوان، مرکزگسترش و هنروتجربه و بسیاری سازمانهای دولتی دیگر داریم که واقعا در شرایط فعلی فایده شان مشخص نیست! اینها باید تغییر کارکرد پیدا کنند یا حتی در موردشان تجمیع در دستور کار قرار گیرد.

محسن علی اکبری درباره چنددستگی در سینما اظهار داشت: متأسفانه به دلیل گسترش و زیادی مراکز تصمیم گیری است که این چنددستگی و تقابلها روی میدهد. اگر تجمیع مراکز داشته باشیم و به سمت چابک سازی و کوچک سازی مدیریت سینما باشیم و بجایش صنف را قوی کنیم اوضاع بهتر خواهد شد.

کریمی در این باره بیان داشت: سیاستمداران می روند و بدنه سینما می مانند. خواهشم از سیاستمداران این است که کمتر به چنددستگی سینما دامن بزنند و بجایش از کلیت سینما استفاده کنند. همین حالا شبکه خبر بسیاری از فیلمهای مستند خوبی میسازد درباره اتفاقات ابتدای انقلاب اما باز هم حاکمیت نیاز می بیند از طریق سینما این را بگوید. چرا؟ چون فکر میکند سینما موثرتر است.

این کارگردان با اشاره به اسکار اخیر فرهادی بیان داشت: سینمای ایران در قلب کشوری متخاصم برایمان افتخار می آفریند پس سیاستمداران این سینما را دست کم نگیرند. آن را یکپارچه ببینند و در تنور اختلافات ندمند.

محمدهادی کریمی با مخاطب قرار دادن رسانه ملی اظهار داشت: صداوسیما با فیلم ایرانی به عنوان یک کالای تولید داخل برخورد کند. فیلم ایرانی تولید داخل است و زحمت کسانی است که فعالیت آنها متکی بر چرخیدن چرخ سینماست. تلویزیون باید حمایت کند و اگر تیزر فیلم ایرانی در تلویزیون پخش نشود و اگر شهرداری بیلبورد ندهد طبیعی است که سرمایه گذار شکست می‌خورد و بسیاری بیکار خواهند شد.

علی اکبری درباره انتظارش از مدیریت سینما در سال جدید گفت: حمایت از پیشکسوتان هنرمند و از کار افتادگان این رشته را واقعا جدی بگیرند و البته تلاش در جهت ایجاد وحدت بین سینماگران.

کریمی هم در امتداد سخن وی بیان داشت: کافیست همان درآمد ناشی از گرفتن ارزش افزوده از سینما را در یک صندوق جمع کنند برای حمایت از سینماگران!!




محمدعلی طالبی: باورم نمی‌شد “آس و پاس” در ایران تولید شده!/آقای قالیباف و دوستانش این همه برج می‌سازند اما…/جشنواره کودک عملا طفیلی است برای صرف بودجه/فیلمهایم اکران که هیچ حتی در شبکه خانگی هم مشتری ندارند!

سینماروزان: محمدعلی طالبی کارگردانی که سالهاست فیلمهایی با محوریت مسائل کودکان و نوجوانان می سازد و البته سالهاست که هیچ کدام از فیلمهایش مجال اکران در داخل نمی یابند به تازگی در برنامه “شهر فرنگ” نکاتی جالب درباره وضعیت سینمای کودک و وضعیت اکران در سینماهای ایران مطرح کرد.

به گزارش سینماروزان با اشاره به یکی از فیلمهای روی پرده گفت: آنونس “آس و پاس” را در ماهواره دیدم که آقای علی نظری(!) در آن آواز میخواند؛ باورم نمیشد این فیلم در ایران تولید و اکران شده!

طالبی با اشاره به سختی های اکران فیلم کودک در ایران گفت: آقای قالیباف(یا دوستانش!) این همه برج میسازند اما سالی ده تا فیلم کودک و نوجوان در پردیسهای شهرداری اکران نمی شود.

این کارگردان ضمن تأکید بر کم هزینه بودن محصولاتش بیان داشت: من اغلب فیلمهایم را با 20 تا 30 میلیون تومان ساخته ام اما اکران که هیچ حتی در شبکه خانگی هم فیلمهایم مشتری ندارند!!

کارگردان “کیسه برنج” با انتقاد از جشنواره کودک گفت: عملا جشنواره کودک سودی به حال فیلمهای کودک ندارد. شخصا 22 پروانه زرین از این جشنواره گرفتم اما کسی مرا به عنوان فیلمساز نمی شناسد. مثلا در یک مراسم ختم از یک بازیگر درجه هشت مرتب عکس می گیرند ولی کسی ما را نمی شناسد. جشنواره هایی مثل کودک عملا طفیلی هستند؛ فقط بودجه ای صرف میشود و عده ای می آیند برای کسب درآمد…

وی ادامه داد: تلویزیون کمترین کمکی به سینمای کودک نکرده؛ بعد از “گل پامچال” طرح چندین سریال را به تلویزیون ارائه دادم اما از هیچ کدام حمایت نکردند.




جعفری جوزانی: فامیل بازی در سیستم دولتی سینما، کار را خراب کرده/حبیب اسماعیلی: دولت به جای سفارش فیلم به دوستان و آشنایان، کار را به حرفه ای ها بسپارد

سینماژورنال: به تازگی شورای راهبردی سینمای ایران بیانیه ای صادر کرده اند که در آن از دولت خواسته اند تا در سینما دخالت نکند، مسعود جعفری جوزدانی کارگردان و حبیب اسماعیلی تهیه کننده و بازیگر در برنامه “شهرفرنگ” با اجرای حمیدرضا مدقق شبکه خبر چرایی این موضوع را بررسی کردند.

سینمای ایران ورشکسته است
به گزارش سینماژورنال مسعود جعفری جوزدانی با اشاره به شرایط سینمای ایران گفت: ما با کمبود جدی سالن سینما روبرو هستیم این درحالیست که سالانه بین 50 تا 60 فیلم تولید می کنیم که برای همین تعداد محدود نیز ظرفیت نمایش نداریم به همین دلیل به جرات می توان ادعا کرد که سینمای ایران ورشکسته شده است.

از 60 فیلم ساخته شده فقط 4 فیلم سود می دهند
کارگردان ” سریال در چشم باد” درادامه گفت: از بین همین 60 فیلم ساخته شده تنها 10 فیلم می توانند سرمایه خود را برگردانند، 4 فیلم به سود می رسند و مابقی نیز به صورت 100 درصد ضرر می دهند، ما اعتقاد داریم فیلمی که 400 میلیون تومان می فروشد 100 درصد ضرر داده است زیرا هر فیلم در هنگام اکران باید 5 درصد به شهرداری و 9 درصد ارزش افزوده بپردازد، در مجموع 35 درصد برای تهیه کننده می ماند که با پرداخت هزینه های سرسام آور تولید درصد ناچیزی است.

مسعود جعفری جوزانی
مسعود جعفری جوزانی

اینکه فیلمی 100 میلیون فروشد یعنی ورشکستگی کامل
امه افزود: ما تنها زمانی می توانیم ادعا کنیم که سینمای ما ورشکسته نیست که فیلم های ما خوب بفروشند زیرا اگر قرار باشد از جمعیت تهران فقط یک و نیم میلیون نفر به سینما بیاید فیلم به فروش 6 میلیارد تومانی دست می یابد این درحالیست که بیشتر فیلم ها تنها بین 100 تا 200 میلیون تومان می فروشد که این نماد ورشکستگی سینمای ایران است.

فامیل بازی کار را خراب کرده
جعفری جوزدانی در ادامه افزود: اینکه ما می گوئیم دولت در سینما ورود نکند نه اینکه حمایت های مادیش را از سینما دریغ کند بلکه کار را به متخصصان این حرفه بسپارد زیرا دولت سناریوهایی دارد که تولید آن را به دوست و فامیل می سپارد و از طرف دیگر این غیرحرفه ای ها قیمت های تولید از جمله دستمزد بازیگران را به صورت حبابی بالا می برند و کار را برای همه سخت می کنند زیرا تهیه کننده دولتی سود خود را در تولید به دست آورده در نتیجه دغدغه فروش فیلم را ندارد که این یک مشکل بزرگ است.

او در ادامه گفت: سینما در کل دنیا به عنوان یک صنعت شناخته شده است، در حالی که در کشور ما بعد از 85 سال از قدمت سینما هنوز به عنوان یک هنرشناخته می شود که این اشتباه است زیرا هنر به شخص و یا یک اثر اطلاق می شود در حالیکه سینما صنعت است زیرا متشکل از حرفه های گوناگون است که در اتحاد و همکاری با هم سینما را شکل می دهند.

هنوز قانون با نگاه معجولی مقابله با قاچاق فیلم می نگرد
کارگردان سریال “در مسیر تند باد” در ادامه گفت: زمانی که به سینما نگاه صنعتی شود قوانینی نیز برای آن وضع می شود، به عنوان مثال زمانی که من از قاچاقچی فیلم خود در دادگاه شکایت می کنم قانون با نگاه مجهولی به این موضوع می نگرد زیرا در کتاب قانون برای این مشکل قوانینی وضع نشده به همین علت هرگونه طرح مبارزه با قاچاق فیلم اثر بازدارندگی ندارد.

حبیب اسماعیلی: فروش فیلمها بهتر اما هزینه های تولید و قیمت بلیت هم بالا رفته
به گزارش سینماژورنال حبیب اسماعیلی  تهیه کننده  و پخش کننده و بازیگر سینما دیگر میهمان این برنامه گفت: واقعیت اینست که سینما در طی دو سال اخیر نسبت به سال های 91 و 92 بهتر می فروشد اما به همان اندازه نیز هزینه های تولید بالاتر رفته و قیمت بلیت سینما نیز افزایش داشته است.

فیلمهای قبل از انقلاب سود یک و نیم برابری داشتند اما فیلمهای ما هیچ سودی  ندارند
این بازیگر در ادامه افزود: فیلم های تولیدی در زمان پیش از انقلاب با سود یک و نیم برابر برای تهیه کننده همراه بود در حالیکه فیلم های تولید ما هیچ سودی برای تهیه کننده ندارد، برای تولید هر فیلم حداقل 500 میلیون تومان هزینه می شود و حداقل 80 میلیون تومان صرف تبلیغات بیلبوردی فیلم است که رقم بالایی است.

حبیب اسماعیلی
حبیب اسماعیلی

دولت به جای سفارش فیلم به دوستان و آشنایان، سالن سینما بسازد
این تهیه کننده در ادامه افزود: دولت بهتر است به جای سفارش تولید فیلم به دوستان و غیرحرفه ای ها، سالن سینما بسازد و کار را به حرفه ای های این بخش بسپارد، زیرا بسیاری از فیلم های دولتی خوب نیستند و از طرف دیگر با رانت های دولتی در سینمای خوب پخش می شوند اما بازگشت سرمایه ندارند، زیرا این فیلم ها حقیقتا فاخر نیستند و تنها اسم فاخر را یدک می کشند.




این هم میوه‌ای دیگر از باغ رسانه ملی: برگزاری مناظره‌ای با محوریت “فضای مجازی” با حضور مهمانی که کمترین تجربه‌ای در این حیطه نداشته!

سینماژورنال/حامد مظفری: رسانه ملی با حضور تیم مدیریتی جدید و بخصوص حضور علی اصغر پورمحمدی در مقام معاونت سینما سعی زیادی کرده که بخشی از مشکلات گذشته را اصلاح یا بازسازی کند.

به گزارش سینماژورنال از جمله فعالیتهای تیم جدید این بود که بالاخره بعد از مدتها حرف و حدیث به فعالیت برنامه “هفت” با آن مختصات کلیشه و اجرای آماتورگونه پایان داد.

از آن طرف برخی از سریالهایی که با ردیف بودجه های هنگفت اما اله‌مانهای سطحی در مسیر تولید بودند به دلیل ضعف آشکار فیلمنامه هایشان معلق شدند.

در کنار این اقدامات اصلاحی اما در برخی برنامه های سیما همچنان درب بر پاشنه سابق می چرخد و متاسفانه چنان که باید بازنگری لازم در اهداف و مبانی مرتبط با برنامه صورت نمی گیرد.

یکی از نمونه های چنین نگاهی را به تازگی در برنامه ای سینمایی دیدیم که از شبکه خبر روی آنتن رفت؛ در این برنامه با حضور دو مهمان بنا بود درباره مقوله “خبرهای سینمایی در فضای مجازی: ژورنالیسم زرد یا عینی گرایی محض؟” گفتگو صورت گیرد.

فضای مجازی کارشناس ویژه خود را می خواهد

با توجه به اینکه مبحث تخصصی برنامه چنان که گردانندگان آن تعیین کرده بودند معطوف می شد به فضای مجازی انتظار این بود دو مهمانی که برای بحث و بررسی درباره این مبحث حضور یافته اند سابقه فعالیت در این فضا را داشته باشند؛ بخصوص بحث درباره حوزه ای به نام روزنامه نگاری مجازی که کارشناس ویژه خود را می خواهد.

در میان دو مهمان برنامه البته که امیر قادری سوابق کافی در این عرصه دارد و با تکیه بر همین سوابق هم توانست تا حد لزوم درباره نیازهای مخاطبان در فضای مجازی نظر دهد اما رضا درستکار که در برابر قادری نشسته بود و قرار بود نقش اپوزیسیون او را بازی کند متاسفانه به یک دلیل مهم و آن هم نداشتن کمترین سابقه ای در فضای مجازی نتوانست چنان که باید از فرصت برنامه به نفع صدور تئوری در باب بهبود ژورنالیسم مجازی سود جوید.

الزاماتی که حداقل ربط را به فضای مجازی داشت

درستکار تمامی سوابقش در نشریات کاغذی بوده و متاسفانه اظهارنظراتی که درباره ژورنالیسم سینمایی مطرح کرده نیز بیشتر مرتبط بود با حال و هوایی که در چنین نشریاتی وجود دارد. از آن گذشته چون بخش عمده نشریاتی که درستکار با آنها همکاری داشته نشریاتی بوده اند وابسته به ارگانهای مختلف دولتی و شبه دولتی طبیعی بود الزاماتی که او درباره آنها سخن می گفت بیشتر درباره چنین نشریاتی کاربرد داشت؛ نشریاتی که در بهترین حالت و در روزگار ما شاید تیراژشان به 10 هزار نسخه هم نرسد.

اینکه چنین چهره ای که در جای خود می تواند محترم هم باشد اما تجربه ای در فضای مجازی ندارد برای سخن گفتن درباره ژورنالیسم مجازی به رسانه ملی دعوت شود یکی از کج سلیقگیهایی است که مطمئنا برنامه را ابتر می کند.

حتی اگر تهیه کننده اشتباه کرده باشد مهمان نباید دعوت را قبول کند

در این بین اولین اشتباه از آن تهیه کنندگان این برنامه است که بدون دقت در سوابق مهمانان شان آنها را به برنامه دعوت می کنند و سپس از آنها می خواهند درباره موضوعی که کمترین سابقه فعالیتی در آن ندارند سخن گویند.

اشتباه دوم هم از مهمانی سر می زند که موضوع برنامه را می داند و خبر دارد در آن موضوع تجربه ندارد ولی باز هم در برنامه شرکت جسته و البته درباره حیطه ای که تخصص اش نیست، اظهارنظر می کند.

کارشناس کاناپلو در برنامه مرتبط با واترپلو!

البته که دوستان دست اندرکار برنامه می توانستند سوژه برنامه را تغییر داده و لفظ “فضای مجازی” را از آن حذف کرده و با حضور همین مهمان به نتایج دلخواه خود هم برسند اما چنین سوژه ای و چنین مهمانی مصداق بارز کج سلیقگی بود و درست شبیه به اینکه در برنامه ای مختص ورزش واترپلو از کارشناس کاناپلو به عنوان مهمان دعوت به عمل آید!