سینماروزان: خانه سینما بعد از پشت سر گذاشتن انتخابات هیات مدیره، انتخابات مدیرعامل را هم پشت سر گذاشت و بر سر برگزاری هر دو انتخابات، شبهه‌های قانونی وارد بود.

در انتخابات هیات مدیره، شبهه ورود بدون شناسه کانون کارگردانان در انتخابات وارد بود و در انتخابات مدیرعامل، شبهه‌ای اساسنامه‌ای ناظر بر عدم وجه قانونی سه‌باره یک فرد به مدیرعاملی.

حداقل انتظار از اعضای هیات مدیره خانه سینما آن بود که بلافاصله بعد از برگزاری هر کدام از انتخابات درباره صلاحیت قانونی آ ابرازنظر کنند یا لااقل نظر صریح خویش را از طریق سخنگو منعکس کنند.

تاکنون هیچ اظهارنظری از هیات مدیره یا سخنگو را شاهد نبودیم تا منوچهر شاهسواری که باز مدیرعامل خانه سینما شده به شبکه خبر برود و روی آنتن زنده این شبکه متکلم وحده باشد درباره اتفاقات اخیر خانه سینما.

در ادامه فرازی از حرفهای شاهسواری در این برنامه را مرور کرده‌ایم در کنار واکنش‌هایی که یک‌ هیات مدیره دلیر می‌توانست بر سخنان ایشان وارد کند.

–منوچهر شاهسواری درباره شبهه‌های وارده به وجه قانونی انتخاب مجددش به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما بیان داشت: سینمای این روزها آن قدر موضوع پراهمیت‌تر دارد که وجه مدیرعاملی من دربرابر این همه موضوعات، هیچ است!

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد اگر مدیرعاملی ایشان دربرابر مشکلات سینمای ایران اهمیتی ندارد اصلا برای سومین بار چرا کاندیدای مدیرعاملی شد؟؟

–شاهسواری درباره شرکت بدون شناسه صنف کارگردانان در انتخابات هیات مدیره گفت: در مقطع انتخابات خانه سینما در مردادماه ۲۰ صنف در مرحله دریافت شناسه بودند، ۱۹ صنف شناسه گرفتند ولی کانون کارگردانان به دلیل ایراد در یک بند نتوانست شناسه بگیرد ولی حین انتخابات، شناسه‌اش در حال ارسال(!!) بود و در نهایت در فرجه زمانی تایید انتخابات، شناسه آمد و شاکی(!) هم از شکایت صرفنظر کرد.

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد وفتی خودش تایید می‌کند که کانون کارگردانان حین انتخابات هنوز شناسه نداشته چه اصراری بوده به کاندیداتوری این صنف و زیر سوال رفتن انتخابات؟

–شاهسواری در پاسخ به این پرسش که بهتر نبود جای خود را به یک نیروی جوان میداد گفت: با ساختار فعلی خانه سینما انتقال تجربه به درستی صورت نمی‌گیرد و باید به لحاظ ساختاری به طور کامل خود را جوان کنیم وگرنه اصلا امکان ادامه کار وجود ندارد. ساختارها باید طوری تغییر کند که نمایندگان جوان صنوف مختلف صاحب کرسی در هیات مدیره باشند تا انتقال تجربه صورت گیرد.

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد در دو دوره مدیرعاملی چه کرده برای اصلاح این ساختار به‌زعم خودش نادرست؟

–منوچهر شاهسواری بیان داشت: از نظر اقتصادی در وضعیت بسیار بدی به سر می‌بریم و تا وقتی که کرونا باشد و اختلال در نظام توزیع ادامه داشته باشد اوضاع بهتر نخواهد شد و حالا در همین وضعیت جدلی شکل گرفته بر سر مالکیت شبکه خانگی! وزارت ارشاد وظیفه قانونی خود در مالکیت شبکه خانگی را تعطیل کرده تا نیروی انسانی این حیطه برود کنار خیابان مسافرکشی کند؟؟!

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد در این هشت ماهی که کرونا آتش زده به زندگی سینماگران برای حل مشکلات اقتصادی اهالی سینما و ازجمله مساله شبکه خانگی چه کرده و پیش کدام مدیران و کدام نهادها رفته بلکه کمکی بیابد برای بهبود اوضاع؟

–شاهسواری در چرایی بروز مشکل در تقسیم تسهیلات میان سینماگران بیان داشت: تصمیم‌گیرنده اصلی درباره ارائه تسهیلات روسای صنوف هستند و آنها هستند که به ما می‌گویند به چه کسی سبدکالا بدهیم و به چه کسی کارت هدیه دهیم!! ولی درنهایت منابع، محدود است و باید بین ضعیف و ضعیف‌تر یکی را انتخاب کرد.

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد از کجا معلوم که روسای صنوف در توزیع منابع، به عدالت رفتار کنند و از کجا معلوم که دوست و رفیق خود را ارجح ننهند؟ و اساسا الگوریتم تعیین ضعیف و ضعیف‌تر را چه کسی طراحی و اجرا می‌کند؟

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد چرا برای جلوگیری از هرگونه شک و شبهه هرچه تسهیلات از دولت میگیرد را به مساوات میان تمام اعضای صنوف تقسیم نمی‌کند؟؟

یکی در هیات مدیره نیست که از او بپرسد چرا به‌مانند تمام فعالان سندیکایی دیگر به جای گذران وقت در این شورا و آن کارگروه، تمام‌وقت به دنبال جذب تسهیلات برای صنف نمی‌رود؟

–مدیرعامل خانه سینما با اشاره به نظام بیمه‌ای عقب افتاده اهالی سینما گفت: نظام بازنشستگی اهالی سینما به شدت توهین‌آمیز است چون به خاطر یک سنگ بنای غلط بدترین نوع بیمه را که مشاغل آزاد است برای اهالی سینما برگزیده‌اند؛ در این بیمه، سینماگر از هیچ نوع بیمه بیکاری نمی‌تواند برخوردار شود و با حداقل دستمزد بازنشسته می‌شود. بالاخره وزرای ارشاد و رفاه باید برای اصلاح بیمه عقب‌افتاده سینماگران چاره‌ای بیندیشند. اصلا همه اهالی هنر به ۱۰۰ هزار نفر هم نمی‌رسند؛ چرا وزرای ارشاد و رفاه برای اصلاح بیمه عقب‌افتاده سینماگران و ارتقای وضعیت بازنشستگان هنری چاره‌ای نمی‌اندیشند؟؟

یکی در هیات مدیره نیست که از شاهسواری بپرسد چرا این قدر دیر و در آخرین روزهای حیات دولت مطبوع(!!) تازه یادش آمده حرف بیست سال قبل سینماگران مستقل را بزند؟؟

–شاهسواری افزود: فضای مجازی فرصت‌های غریبی را در حیطه‌های مختلف ایجاد کرده ولی متاسفانه بهره سینمای ایران از آن ناچیز است و خودم به‌شخصه در خانه سینما کم کار کرده‌ام؛ مسئولیت بقیه با خودشان است!

حالا که شاهسواری به کم‌کاری خود اعتراف کرده بد نیست یکایک اعضای هیات مدیره هم بیایند و از مسئولیت خود در مشکلات فعلی سینمای ایران بگویند.

سینماروزان/حامد مظفری: این قابلیت اصلی رسانه های دیداری مخاطب پسند در تمام دنیاست که میکوشند در برنامه های گفتگومحور خود یک گام جلوتر از رسانه‌های متنی باشند و به طرح مباحثی بپردازند که جریان ایجاد کند؛ رسانه‌ای دیداری که به جای جلو بردن مباحث صرفا به بازنشر محتواهایی بپردازند که پیشتر در رسانه های متنی عرضه شده‌اند فقط و فقط اتلاف منابع را رقم زده است.

گفتگوی اخیر حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی در برنامه «شهرفرنگ» شبکه خبر سیما را چگونه باید ارزیابی کرد؟ یک گفتگوی پیش‌رو که به طرح مباحثی تازه در سینما منجر خواهد شد(1) یا گفتگویی واپسگرایانه که بوی سفارشی بودن بر کلیت آن سایه انداخته؟؟(2)

اگر بارها و بارها گفتگوی اخیر انتظامی را مشاهده کرده و متن آن را بخوانیم فقط و فقط مثبت بودن فرض دوم است که به ذهن خطور میکند. حسین انتظامی نه تنها حرف تازه ای درباره برنامه های سینماییش نزد بلکه مجری برنامه هم جز گردآوری محتواهای پیشتر بیان شده توسط رسانه‌های متنی و بخصوص رسانه های مستقل، حتی یک پرسش تازه را پیش روی رییس سازمان قرار نداد.

شاید اگر یکی مثل فریدون جیرانی یا حتی بهروز افخمی مقابل رییس سازمان می‌نشستند به واسطه اعتماد به نفس بالایی که دارند میتوانستند دقایقی کوتاه از این گفتگوی تلویزیونی را چالشی کنند ولی متأسفانه محافظه کاری بیش از حد حمیدرضا مدقق باعث شد برنامه‌ای که میتوانست چالشی باشد به برنامه ای بدل شود با رنگ و بوی سفارشی که انگاری توسط روابط عمومی سازمان سینمایی ضبط شده!

حسین انتظامی به واسطه سابقه مطبوعاتی که دارد ذاتا آدمی نیست که از طرح پرسشهای چالشی عصبی شود. او شاید به واسطه حشر و نشر با سیاسیون با سیّاسیت از پاسخ دهی به پرسشهای دردسرساز پرهیز کند ولی تجربه نشان داده حتی تندترین پرسشها را نیز بی پاسخ نمی گذارد. این ویژگی انتظامی این شانس را پیش روی مجری برنامه «شهرفرنگ» گذاشته بود که با طرح لااقل یکی دو پرسش کلیدی، رنگی تازه به برنامه اش زند ولی امان از نگاه کارمندی تنیده شده بر ساختارهای متصل به بیت المال که باعث میشود حتی گفتگو با رییس سازمان در روز ملی سینما هم جز تکرار مکررات، چیزی عاید مخاطبان سینما نکند.

 وقتی پرسشی تازه برای طرح وجود ندارد چه اصراریست که حتما رییس سازمان را در روز سینما روی آنتن ببریم تا شائبه سفارشی بودن برنامه قوت گیرد؟؟

عین این سوال مقابل رییس سازمان هم هست که به عنوان فردی دارای عقبه مطبوعاتی چرا اجازه میدهد وقتش صرف برنامه هایی شود که هیچ حرف تازه ای برای مخاطبان ندارند و رنگ و بوی سفارش بر کلیت آنها سایه انداخته؟ آیا بهتر نیست بالاترین مقام سینمایی کشور قبل از ترتیب دادن این گونه گفتگوها ابتدا به محک زدن عیار ترتیب دهندگان گفتگو پرداخته و سپس روی آنتن رود؟؟

سینماروزان: آفت جشنواره زدگی در سینمای ایران در عین حال که کاسبان طرفدار خود را دارد همواره منتقدان فراوانی داشته است. برگزاری جشنواره های رنگارنگ و هدر دادن بیت المال بدون آن که خروجی مشهودی برای سینما و مخاطبان آن داشته باشد سبب ساز آن شده که حسین انتظامی رییس سینما هم به دنبال مقابله با آن باشد؛ البته مقابله از طریق راه اندازی شورایی تازه(!!) که بخش عمده حاضرانش خود کارمند جشنواره های مختلف بوده اند!!!

رضا اورنگ روزنامه نگار مستقل سینمای ایران با انتقاد از تعدد جشنواره ها روی آنتن زنده شبکه خبر گفت: وقتی رییس سینما میگوید “آفت جشنواره زدگی” یعنی به دام کمیت گرایی در برگزاری جشنواره ها افتاده ایم! آن وقت برخی میگویند تعداد جشنواره ها کم است!! البته از نگاه کارمندان جشنواره ها این تعدد برگزاری جشنواره ها خیلی خوب است(!!) چون عامل درآمدزایی آنهاست ولی فی المثل بعد از آن همه هزینه برای جدایی بین الملل از فجر وقتی هیچ دستاوردی حتی در حوزه منطقه ای نداشته ایم امتداد تلفات بیت المال چه فایده دارد؟؟

اورنگ افزود: جشنواره ای مثل کن کلی گردشگر به فرانسه ترانسفر میکند و مدام متصل به بودجه های دولت نیست! جشنواره مسکو و سایرین هم همین طور ولی جشنواره های وطنی چطور؟ یا آویزان دولتند یا آویزان شهرداری یا آویزان این نهاد و آن نهاد! همین جشنواره جهانی اگر بازدهی داشت چرا باز امسال رفت زیر بلیت وزارت ارتباطات و شهرداری و یک اسپانسر در بخش خصوصی نیافت؟؟؟

این روزنامه نگار باسابقه خاطرنشان ساخت: چرا به سوالات متعدد مخاطبان پیرامون جدایی بین الملل از جشنواره فجر هنوز پاسخ داده نشده؟
این همه هزینه کردند برای جدایی بین الملل از فجر چه فایده ای دارد؟ بهتر نبود همین بودجه صرف توسعه زیرساختها شود؟

رضا اورنگ با اشاره به جشنواره های مختلف بیان داشت: جشنواره استانی برگزار کردن برای شناخت استعدادهای محلی خوب است ولی مثلا برگزاری جشنواره ورزشی بدون آن که فیلمی در ژانر ورزشی داشته باشیم، چه فایده دارد؟ جشنواره کودک برگزار کردن و کلی بریز و بپاش میلیاردی بدون داشتن فیلم کودک چه فایده دارد؟ در طول سال چند فیلم کودک در سینمای ایران روی پرده میرود که مدام هزینه میکنند برای برگزاری جشنواره کودک؟؟ این جشنواره کودک باعث توسعه شده یا جلوگیری کرده از توسعه؟ بهتر نیست بودجه میلیاردی جشنواره کودک را صرف ساخت سالن برای اکران فیلمهای کودک کنند؟؟ سالی چند فیلم پزشکی یا پلیسی تولید میشود که جشنواره هایش را داریم؟

اورنگ تأکید کرد: بهتر نبود همین جشنواره فجر را غنی میکردیم و بعد به سراغ تولید جشنواره های دیگر میرفتیم؟؟!! یک جشنواره یا نهایتا پنج جشنواره درجه یک خیلی بهتر از ده ها جشنواره بی کیفیت است که حتی دست اندرکارانش هم فیلمهایش را ندیده اند.

رضا اورنگ با بیان اینکه مشکل جشنواره زدگی در سینمای ایران به مانند بسیاری از مشکلات دیگر ریشه دارد در مدیریت گفت: مشکل سینمای ما مشکل مدیریتی است. مدیریت قوی از کارشناسان خبره استفاده میکند و نه از مشاوران بی ربط! حسین انتظامی هم به جای مشاوران تکراری و منفعت طلب که باعث و بانی بسیاری از مشکلات فعلی سینما هستند به سمت مشاوران صادق و کاربلد برود.

اورنگ ادامه داد: یکی از شمول ضعف مدیریت سینما شورازدگی در سازمان است و یکی دیگر از شمول ضعف مدیریت، جدی نگرفتن پژوهش است. تشکیل این همه شورا در سازمان سینمایی چه معنایی دارد؟ چرا اعضای همین شوراها هم همه انتصابی اند و شامل آدم های بی ربط به سینما! صنف سینماست که باید تعیین کند چه آدمهایی وارد شوراها شوند.

این روزنامه نگار پیشکسوت افزود: این همه هزینه برای جایزه پژوهش راه انداختند چرا یک پژوهش مفید درباره جشنواره زدگی نداریم؟؟ و بجایش شورا راه انداخته اند برای حل جشنواره زدگی که این وسط بودجه ای هم تلف شود! پژوهش درباره کلاه مخملیها چه فایده ای به حال سینما دارد؟؟ پژوهش باید درباره مسائل مبتلابه سینما باشد که داد سینماگران را درآورده! یک پژوهش غنی و بی طرف درباره جشنواره زدگی نداریم! یک پژوهش حسابی درباره آلودگیهای اکران نداریم و فقط شورا راه می اندازیم!

سینماروزان/محمدصادق عابدینی: در حالی که بخش انبوهی از محصولات تولیدی سالهای سینمای ایران مجال پخش در رسانه ملی را پیدا نمیکنند و همچنان تعلق خاطر رسانه ملی به محصولات دهه های شصت و هفتاد سینماست که به چشم میخورد اینکه به ناگاه در آستانه جشنواره فجر کلی از شبکه های تلویزیونی به سراغ تولید برنامه با محوریت سینما رفته اند جای سوال دارد.

به گزارش سینماروزان و به نقل از «جوان» زمانی که شبکه ۳سینما سیما اقدام به راه اندازی برنامه «هفت» کرد و قرار بود این برنامه تلویزیونی به عنوان «نود» سینمایی مطرح شود، سایر شبکه‌های تلویزیونی نگاه جدی به سینما نداشتند، اما اکنون رقابت بی‌معنایی در میان شبکه‌های تلویزیونی برای راه اندازی برنامه سینمایی به وجود آمده است. این رقابت در روز‌های نزدیک به جشنواره فیلم فجر، باعث ایجاد موج مصنوعی از فضاسازی برای سینما می‌شود. جالب این است که با وجود چنین پرداخت‌هایی در تلویزیون، همچنان اغلب  محصولات سالهای اخیر سینما جایی در رسانه ملی ندارند و از آن سو رسانه ملی همسو با برخی از اهالی سینما نسبت به فراگیر شدن ابتذال در سینما هشدار می‌دهد.

سینماروزان: آشفتگی اکران در سال 96 و به خصوص نیمه دوم سال که همراه بود با باز شدن ورودی اکران و روی پرده رفتن انبوهی از فیلمها موجب آن شد که تلاش شود با تنظیم نظام نامه ای تازه برای اکران، بخشی از مشکلات مرتفع شود اما به محض انتشار نظام نامه تازه هم نقد و نظر در باب غلبه حضور دولتی ها در شورای صنفی نمایش آغاز شد.

به گزارش سینماروزان سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما و از اعضای شورای صنفی نمایش با حضور روی آنتن زنده شبکه ششم سیما با اشاره به مشکلات اکران گفت: امسال نارضایتی از اکران بعلت کمبود سالن سینما زیاد بود، ما از اکران امسال راضی نیستیم چون کیفیت فیلمها پایین بود و به دلیل کمبود سالن، توزیع مناسب سانس نداشتیم اما تولیداتی که برای سال ۹۷ اکران میشود بهتر است و با افزایش سالن امیدواریم که اوضاع اکران بهبود یابد.

این تهیه کننده پیشکسوت ادامه داد: سینما رفتن با وضعیت جیب مردم ارتباط دارد و مردم از کمدی استقبال میکنند چون سرگرمشان میکند. دقت در تولید سال ۹۶ نسبت به سال ۹۵ باعث اکران موفق ۹۷ خواهد شد. باید قبول کرد که ماکزیمم ظرفیت نمایشی ما در سال ۶۶ فیلم است نه ۸۲ فیلم، خیلی از فیلمها باید به شبکه نمایش خانگی می رفتند و قابلیت سینما نداشتند. ۴۵ فیلم 96 با فروش زیر 800 میلیون روبرو شدند و شکست تجاری سنگینی خوردند. اینها فیلمهایی بودند که با فشار سازندگان اکران شدند و نفروختند. باید در تولید جلوی این فیلمهای ضعیف گرفته شود و پروانه ساخت داده نشود نه اینکه پروانه ساخت و نمایش بگیرند و بعد به هنگام اکران شکست سنگین بخوردند. متأسفانه ما در سال ۹۶ تنوع ژانر نداشتیم و فیلمهای اجتماعی قابلیت ارتباط با مخاطب نداشتند.

سیدضیاء هاشمی که یک فیلم اولی متفاوت با نام «امیر» را آماده اکران دارد با ارائه آمار بیان داشت: با ۸۲ میلیون نفر جمعیت، ۲۷ میلیون بیننده سینمارو داریم و نهایت یک فیلم، دو میلیون مخاطب دارد و این بخاطر عدم تعدد سالن سینما است و عدم گستردگی اکران است. ارشاد به جای تولید باید دنبال جذب سرمایه گذار برای سالن سازی سینما در کشور باشد؛ همین حالا فقط در تهران ۳۰۰ سالن سینما نیاز داریم.

تهیه کننده «عروس» و «اعتراض» با اشاره به نظام نامه اکران 97-98 گفت: سعی کردیم ضدانحصارترین آئین نامه اکران را تنظیم کنیم تا همه دفاتر پخش کار کنند و این آئین نامه کنترل جدی و بازرسی قوی دارد تا شرایط برای همه یکسان باشد. کمیته انضباطی هم باید جدی تر از قبل تخلفات را پیگیری کند.

رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان درباره ایجاد ظرفیت اکران خارجی توسط موسسه رسانه های تصویری در اکران 97 گفت: سینمای ایران جایگاه خود را در برابر فیلم خارجی از قبل از انقلاب تا به حال حفظ کرده است و برای تنوع اکران باید به صورت محدود فیلم خارجی داشته باشیم که در پردیس ها فقط در یک سالن و در سایر سینماها در یک سانس اکران خواهد شد.

سیدضیاء هاشمی با اشاره به در پیش بودن جام جهانی و اثر آن بر کاهش مخاطب سینما گفت: سینما در ماه رمضان و بعد از آن که جام جهانی است افت فروش خواهد داشت و ما آمادگی نمایش فوتبال جام جهانی در سینماها را داریم اما نیروی انتظامی دنبال جداسازی زن و مرد است و مجوز نمی دهد! امیدواریم که با تعامل با نیروی انتظامی بتوان کاری کرد که سینماها در این ایام هم سودده باشند.

سینماروزان: موج اعتراضات سینماگران به باز شدن ورودی اکران در نیمه دوم سال که نتیجه اش روی پرده رفتن همزمان بیشتر از 20 فیلم و عدم فرصت کافی برای دیده شدن است به شبکه خبر رسید و برنامه «شهر فرنگ» هم کوشید با حضور همایون اسعدیان به عنوان رییس شورای صنفی نمایش و منصور لشکری قوچانی تهیه کننده سینمای ایران به واکاوی دلایل تراکم اکران و فیلم سوزی ناشی از آن بپردازد.

به گزارش سینماروزان منصور لشکری قوچانی در این برنامه با اشاره به اینکه فرصت شش ماهه ابتدایی سال بخاطر سیاستهای انقباضی اکران از بین رفت تا نیمه دوم یک فیلم سوزی درست و حسابی روی دهد بیان داشت: در نیمه اول سال فرصتهای دوماهه برای اکران به فیلمها دادند و سعی کردند که در هر موعد بیش از 6 تا 8 فیلم اکران نکنند اما در نیمه دوم ورودی اکران را باز گذاشته اند تا جایی که هفته ای 3فیلم جدید روی پرده می رود. جالب است که بعضا فیلمهایی روی پرده میروند که دو ماه هم از صدور پروانه نمایش‌شان نگذشته و از آن سو بخشی از فیلمهای جشنواره فیلم فجر پشت خط اکران مانده اند. آیا نباید برای فیلمهایی که در بخش مسابقه جشنواره حضور داشته اند الویتی جهت اکران قائل شد؟

همایون اسعدیان با اشاره به وجه نظارتی شورای صنفی نمایش گفت: آیین نامه ای نوشته شده برای نظارت بر اکران که شورا مطابق با آن عمل میکند. ما در سینمای ایران دورانی را داشتیم که دولت نظارت جدی بر اکران داشت و خودش جدول بندی میکرد برای اکران تا تکلیف تمام فیلمها مشخص باشد اما به مرور تصمیم گرفته شد که به سبک نظام عرضه-تقاضا پیش بروند و در این ساختار است که من میگویم حضور در جشنواره اصلا ملاکی برای الویت اکران نیست و هیچ کس نباید بگوید فیلمهای جشنواره الوبت دارند برای اکران.

اسعدیان در پاسخ به این سوال لشکری قوچانی که آیا شورای صنفی نمایش مجری سیاستهای ارشاد هست یا نه، قویا گفت نه و در پاسخ به این سوال که آیا شما آیین نامه اکران را نوشتید گفت بله ولی زیربار مسئولیت شورای صنفی نمایش در جریان فیلمسوزی پاییزی نرفت و اظهار داشت: من هم معتقدم جریان طوری پیش رفته که فیلم سوزی می شود و اینکه بالای 20فیلم در حال اکران است بی معنی است اما این اتفاق افتاده چون تولید بالاست و شورا هم نمیتواند کاری کند جز اجرای آیین نامه. پس چاره کار چیست؟ اینکه شورای پروانه ساخت، پروانه های کمتری را صادر کند.

لشکری قوچانی در واکنش به همایون اسعدیان بیان داشت: اینکه شما به عنوان رییس شورای صنفی نمایش به راحتی مسئولیت را نمی‎‌پذیرید باعث تاسف است و اینکه هیچ چاره ای برای برون رفت اکران از تراکمی که گریبانش را گرفته ندارید جای سوال دارد. شورای صنفی نمایش باید بر ورود محصولات به اکران نظارت داشته باشد. شما مدیریت شورا را دراختیار گرفته اید ولی از زیربار مسئولیت در می روید.

پاسخ اسعدیان به لشکری جالب توجه و البته عجیب بود. اسعدیان گفت: هیچ کس در شورای صنفی نمایش به من اجازه نداده که به سنجش الویت اکران فیلمها بپردازم. فقط نظارت بر آیین نامه برعهده شوراست و شورا حتی اجازه آرایش اکران هم ندارد و فقط باید منطبق با آیین نامه ای عمل کند که در اختیارش قرار داده شده است.

اسعدیان که در روندی پرسش برانگیز آخرین فیلم خودش «یک روز بخصوص» را در نوروز روی پرده فرستاد بیان داشت: همه فیلمسازان با من در عرضه فیلم برابرند و جشنواره فجر هم برای ما ملاک نیست. این وضعیت اکران به ضرر سینمای ایران است و من هم در شورای صنفی نمایش و هم در خانه سینما در این باره هشدار دادم اما یک ورودی 100 فیلمه و یک خروجی 60فیلمه داریم. چه میشود کرد؟

لشکری در واکنش به اسعدیان بیان داشت:  الان تهیه کننده دارد ضرر میکند و شما می گویید برای مان مهم نیست و شرایط طوری پیش رفته که احتمالا اگر 50 فیلم هم همزمان اکران شود باز هم برایتان فرقی نمی کند.

لشکری ادامه داد: شما در نوروز امسال فقط 6 فیلم اکران کردید که یکی‌اش هم فیلم خودتان بود اما نیمه دوم کار به جایی رسیده که بیشتر از 20 فیلم همزمان روی پرده اند. نیمه اول سال اکران را بستید و انقباضی عمل کردید اما نیمه دوم نه. هم تعداد فیلم را شما تعیین میکنید و هم چینش اکران را پس نمی توانید سلب مسئولیت کنید چون فیلمی که در نوروز اکران میشود با فیلمی که در آبان ماه اکران میشود به یک اندازه فرصت دیده شدن ندارند و دارید با پنبه سر سینما را می برید. این بی عدالتی باعث قهر مخاطبان با سینما میشود. حداقلش این است که بروید برای سال آینده رفتارتان را اصلاح کنید.

اسعدیان وقتی مخاطب این پرسش قرار گرفت که چرا در روندی سوال برانگیز قرارداد بعدی گروه استقلال ثبت نشده علیرغم اینکه سخنگوی شورای صنفی نمایش مدعی شده بود تقاضایی برای این گروه وجود نداشت با نقض سخنان سخنگو گفت: قرارداد بعدي استقلال برای اکران «انزوا» ثبت شده!!!

اسعدیان درباره زدوبندهای پشت پرده برای اکران قریب الوقوع برخی فیلمها نظیر «آینه بغل» بیان داشت: خیلی بچگانه است اگر بگوییم زدوبندهای پشت پرده برای اکران وجود ندارد و طبیعتا پخش کنندگان و تهیه کنندگان توافقات خود را برای اکران با سینماداران گذاشته اند.

اسعدیان خاطرنشان ساخت:  وقتي مناسبات مبتنی بر نظام عرضه و تقاضا پیش می‌رود مطمئنا مفاسدش هم به وجود می آید و نمیتوان آن را کتمان کند.

لشکري همین قبول مفاسد را مجالی کرد برای آن که خطاب به رییس شورای صنفی نمایش بگوید: اسعديان خودش مفاسد اکران را قبول دارد ولي به دنبال راه حل برای کاهش مفاسد نيستند و مدام مي گويند به ما ربطي ندارد. هيچ کاري که نمی توانند بکنند میتوانند به دنبال تجدیدنظر در آیین نامه و برخورد با تخلفات باشند.

اسعدیان هم در پاسخ گفت: تا جايي که زورمان برسد نظارت مي کنيم که تخلف رخ ندهد.

لشکری قوچانی در توجیه این ادعای اسعدیان که منطبق با نظام عرضه و تقاضا پیش میروند و شورا کاری ازش برنمی آید اظهار داشت: اگر شورای صنفی نمایش واقعا نمیتواند برای حل مشکلات متعدد اکران کاری کند پس بود و نبودش فرقی نمیکند و نباشد بهتر است چون تهیه کنندگان مستقیم به سراغ سینمادار می روند و شاید تکلیفشان روشن تر باشد.

اسعدیان اما در پاسخ گفت: اگر شورا منحل شود به جاي سالي 60 فيلم فقط 20 فيلم اکران خواهد شد.

لشکری در واکنش به اسعدیان گفت: اسعديان حرف ما را ميزند ولي مسئوليت قبول نمي کند.

لشکري قوچانی با اشاره به سهم 9درصدی دولت و سهم 5درصد شهرداري از پول بلیت و اینکه شهرداری علاوه بر 5درصد خودش حدودا 3درصد هم از سهم دولت را برمیدارد بیان داشت: چرا شورای صنفی نمایش بر چنین مواردی نظارت ندارد. چرا شهرداری باید نزدیک به 8درصد از فروش فیلمها را صاحب شود؟ این وضعیت حتی در ایالات متحده با آن جریان سینمایی پویا وجود ندارد.

سینماروزان: تازه ترین برنامه «شهر فرنگ» همان طور که پیشتر هم قابل پیش بینی بود به دلیل حضور حسین فرحبخش صریح اللهجه و منتقدی به نام محمدتقی فهیم که همواره بی محابا آرایش را بیان میکند به یک زدوخورد کامل بدل شد؛ البته زدوخوردی لفظی که کاملا خودگردان پیش رفت.

به گزارش سینماروزان برنامه با صحبتهای فهیم آغاز شد که از لازمه وجود تنوع در سینما چنین گفت: سینما باید تنوع داشته باشد و نیاز به فیلم مفرح دارد و البته که ما با تفریح مردم و فیلمهای بفروش مشکل نداریم اما اینکه این فروش به چه قیمتی باشد مهم است اما مفرح بودن نباید به قیمت تخریب باشد و بجایش باید فیلمهایی ساخت که به جای زدگی مخاطب، مشوق فیلم دیدن آتی او باشند.

وی ادامه داد: ما با فیلم مبتذل مشکل داریم. فیلم مبتذل خوب نیست. مثلا وقتی دوربین سر تا پای بازیگر را با نماهای درشت می گیرد خواه ناخواه ابتذال رخ داده.

فهیم که سالها در «کیهان» قلم زده با اشاراتی مستقیم به «نهنگ2» افزود: اخیرا فیلمی را دیدم از کارگردانی که ادعای تفکر هم دارد اما دوربین را به طور زننده ای روی اندام عطاران می چرخاند!!! باعث تأسف است فیلمسازی که ادعای تفکر و اندیشه داشت حالا با باسن بازیگر میخواهد مخاطب را به سینما بکشاند!

حسین فرحبخش در واکنش به فهیم به ادعاهای برخی که میگویند تهیه کنندگان سینمای ایران جرأت ندارند فیلمهایشان را با خانواده ها ببینند تاخته و اظهار داشت: آنهایی که میگویند آثار سینمای ایران را با خانواده نمیشود دید دروغ می‌گویند. راحتتان کنم در جمهوری اسلامی فیلمی نیست که از دیدن آن خجالت بکشیم چون اینجا همه چیز منطبق با شرع پیش میرود.

فهیم در حرف فرحبخش پرید و گفت: بله اینجا جمهوری اسلامی است اما در همین جا اختلاس میلیاردی میکنند!!!

فرحبخش در پاسخ فهیم بیان داشت: بله اختلاس میکنند اما برای از ما بهتران است و ربطی به سینما و سینماداران باسابقه ندارد. هیچ چیز به اندازه سینما در این کشور اسلامی نیست. شما نگاهی کنید به دیگر امور. مثلا دارایی؛ آیا دارایی ما اسلامی است؟ آیا سیاست ما اسلامی است؟ اما در سینمای جمهوری اسلامی چیزی خلاف شرع و قانون وجود ندارد و اگر کسی ادعای غیراسلامی بودن آن را بکند یا مریض است یا نادان.

فرحبخش ادامه داد: اختلاس 3هزار میلیاردی بخاطر این است که نه شرع و نه فقه را توجیه نمیکنند اما در سینما یک عکس را ده بار بالا و پایین میکنند تا مجوز دهند. در شورای پروانه نمایش دو روحانی مجتهد است که همه چیز از کانال آنها می گذرد. اینکه هر حرفی برای سنی خاص باید گفته شود درست است اما اینکه بگوییم سینما خلاف شرع است درست نیست.

فرحبش با اشاره به ادعاهای فهیم درباره «نهنگ2» تأکید کرد: آنچه درباره عطاران می گویی اصلا خلاف شرع نیست چون اگر بود روحانیون شورا به آن مجوز نمیدادند.

این تهیه کننده خاطرنشان ساخت: به نظرم هر فیلمی که گیشه ای تر بود ارزشمندتر است چون مخاطب بیشتری را به سینما کشانده. اینکه میگویید گیشه به چه قیمتی هم به قیمت قانون کشور.

محمدتقی فهیم با اشاره به موضوع حضور روحانیون در شوراهای ممیزی گفت: تقریبا 5روز هفته‌ام در شوراهای مختلف می گذرد و اتفاقا روحانیون هم آنجا هستند که سینما را نمی شناسند.

وی ادامه داد: الان سه کمدی روی پرده داریم و فقط فیلم یک شومن تلویزیونی است که مایه افتخار است.

فرحبخش در پاسخ فهیم اظهار داشت: طبیعی است که روحانی تکنیسین سینما نیست. روحانی میتواند تصویر را ببیند و تعیین کند که خلاف شرع است یا نه منوط به اینکه اخلاق مان برآمده از شرع باشد. کیفیت تکنیکی را مجتهدان سینما تعیین میکنند و کیفیت شرعی را همان روحانیون.

این کارگردان افزود: هر چیزی قانون دارد و فصل الخطاب سینما وزارت ارشاد است. تا می توانید بیایید نقد کنید حتی ارکان نظام را اما نه نقد سیاسی و تخریبی.

فهیم که همچنان اصرار داشت خروجی شوراهای ممیزی ارشاد دچار ایراد است اظهار داشت: من اینکه همه فیلمها موافق شرع است را قبول ندارم.  اینکه در فیلمی می شنویم من پاچه میخورم تو کله یعنی شرع؟

فرحبخش در پاسخ گفت: وقتی بحث بر سر صرف عذایی است به نام کله و پاچه میتوانید چنین دیالوگی را به کار ببرید اما اینکه شما برداشت نادرستتان را فرض قرار میدهید نباید ملاک حمله شود.  تهمت نزنید به سینما. الم شنگه راه نیندازید برای نابودی سینما. تحجر است که آدمها را منافق میکند و این خطرناک است.

فهیم سپس این پرسش را از فرحبخش طرح کرد که چرا ایده های 50 سال قبل را همچنان در سینمای امروز می بینیم و فرحبخش پاسخ داد این به کسی ربطی ندارد.

فهیم اما از این گفت که نماینده مخاطبان سینماست و بر این اساس اظهارنظر میکند.

فرحبخش با اشاره به مخاطبان بالای فیلمهایی که فهیم با آنها مشکل دارد خطاب به وی گفت: اینکه فیلمی که شما نقدش میکنید 20 میلیارد میفروشد یعنی چه؟ یعنی اینکه مخاطبان نمایندگی شما را قبول ندارند.

این تهیه کننده با اشاره به آمار مخاطبان در سالهای اخیر گفت: نگاه تحجرآمیزتان باعث شده 40 میلیون مخاطب نداشته باشیم. ثابت شده که تا به سینما حمله میشود مخاطب پایین می آید و این حمله های سیاسی در همه این سالها وجود داشته است.

وی ادامه داد: به جای تخریب شما هم بیایید فیلمهای ارزشی تان را معرفی کنید تا بقیه بشناسند. مگر شما نمی گویی فیلم مدیری خوب است؛ خب پس فیلم مطلوب شما هم در این سینما وجود دارد یعنی چرخه سینما طوری چرخیده که چنین فیلمی تولید شده پس چرا کل سینما را میزنی؟؟؟

حسین فرحبخش درباره اینکه چرا کیفیت کمدیهای سینمای ایران نسبت به دهه های قبل پایین تر آمده بیان داشت: این یک مشکل کلیدی است که در هر زمان حسرت زمان سابق را میخوردیم. دهه 60 اکشن می ساختیم و پدرمان درمی آمد ولی به ما درجه جیم میدادند و حتی با طاسی  سر جمشید آریا مشکل داشتند اما حالا می گویند چرا اکشن نمیسازید؟

وی ادامه داد: الان هم می گویید چرا کمدی میسازید و احتمالا ده سال بعد که دیگر هیچ کس کمدی نساخت میگویید چرا کمدی نمی سازیم. این زدن دائمی هیچ مشکلی را حل نمی کند. بیایید و الگوسازی کنید.

فرحبخش با کلی کردن بحث خاطرنشان ساخت: به نظرم با استانداردهای جهانی چیزی به نام سینما در ایران وجود ندارد. سینما یا مظهر رویاپردازیست یا مظهر اجتماع اما در اینجا با موشک بارانی که متحجرین روانه ارشاد میکنند سینمای خنثایی ایجاد شده فرسنگها دورتر از هدف اصلی.

فرحبخش افزود: در دهه 60 بخاطر ساخت «مأموریت آقای شادی» در ارشاد توبیخ شدم. زمان «کما» پدرم را درآوردند. دهه 60  یک درام اجتماعی خوب به نام «غریبه» را ساختیم که بهش درجه جیم دادند و کلی دردسر برایش ایجاد شد. سال 61 «ریشه در خون» را با 2 میلیون ساختم یعنی پول چهار آپارتمان در ونک اما برخورد با من و امثال من چطور بود.

این کارگردان تأکید کرد: این را هم بدانید خیلی از فیلمهای دهه شصت بخاطر بی رقیب بودن مدیوم سینما فروختند و شاید اگر در آن دوران تلویزیون پویاتری داشتیم آن قدر نمی فروختند.

فهیم باز هم با اشاره به «نهنگ2» گفت: به ناگاه در اکران 130 سالن به فیلم مبتذل می دهند اما فیلم نجیب شکست میخورد. دهه 60 این طوری نبود.

فرحبخش در واکنش به او بیان داشت: «نهنگ2» مایه افتخار است چون مردم می روند آن را می بینند حتی «گشت2» و «ساعت 5عصر» هم مایه افتخار است چون فیلمهایی هستند که مخاطب دارند. وقتی مردم میروند «…آلبالو» می بینند باید افتخار کنید. این قدر درباره دوران طلایی دهه 60 نگویید؛ در آن دوران سینما را با ایده های کمونیستی اداره میکردند و آن دوران مایه افتخار نیست و ما که درونش بودیم میدانیم چه گذشت اما الان سینما نسبتا آزاد است.

فهیم که تقریبا نظاره گر حرفهای فرحبخش بود به ذائقه مخاطب اشاره کرد و گفت: فیلم بد ذائقه را می آورد پایین. فیلم بد نباید ساخته شود و باید کوشید در ارتقای ذائقه مخاطب.

واکنش فرحبخش به او چنین بود: من رفتم با خانواده ام که مذهبی هم هستند «اکسیدان» را دیدم و آنها هم خوششان آمد. همان طور که «زیر سقف دودی» هم مورد پسند خانواده ام واقع شد و اینکه دو فیلم با دو گونه متفاوت مخاطب پسند داریم یعنی تنوع. پس دنبال سیاسی کاری نروید و بیخود سینما را نزنید.

فهیم که در توجیه اقبال مخاطبان به آثاری که او با آنها مشکل داشت کم آورده بود به ناگاه به فیلم اخیر فرحبخش اشاره کرد و گفت: شما از بازیگر زن کلوزآپ گرفتید. چرا؟

و فرحبخش پاسخ داد: این خواسته کارگردان است و شما هم میتوانید فیلم را نقد کنید اما اینکه بخواهید فیلم را پایین بکشید درست نیست. اینکه بحث سیاسی میکنید که ارشاد را بزنید درست نیست.

فهیم با زیر سوال بردن بدنه سینمای ایران گفت: سینمای خوب چیست؟ سینمای خوب مبتنی بر قواعدی خاص است که از فیلمنامه تا اجرا را دربرمیگیرد اما سینمای الان مثل مخدر شده و سازنده نیست.

فرحبخش هم خیلی سریع پاسخ داد: دلیل این انفعال آن است که از بیرون به ارشاد فشار سیاسی می‌آورند و در نتیجه مسئولان هم میروند به سمت مدیریت روزمره بی حاشیه که نتیجه اش میشود سینمای خنثی.

فهیم پایان گفته هایش با اشاراتی غیرمستقیم به «اکسیدان» گفت: تهیه کنندگان مدعی مذهبی کارشان به ساخت فیلمهای سطحی رسده است. واقعا اینکه فیلمشان 7میلیارد بفروشد برایشان مایه افتخار است؟؟؟ بروند امام رضا(ع) توبه کنند و فیلم خوب بسازند.

سینماروزان: هرچند سالهاست تولیدات ارگانی در سینمای ایران جریان دارد اما ظهور فیلم چندارگانی در سینمای ایران به همین سال گذشته و تهیه کننده ای تازه از راه رسیده بازمیگردد که به بهانه سوژه انقلابی فیلم خود از 3 تا 4ارگان مختلف بودجه گرفت.

به گزارش سینماروزان ظهور چنین تهیه کنندگان بی ریشه ای مدتهاست محل نقد رسانه ها و سینماگران مستقل است و به تازگی یک تهیه کننده سینما هم در برنامه زنده “شهر فرنگ” شبکه خبر به این تهیه کنندگان چندارگانی تاخت.

علی قائم مقامی تهیه کننده و عضو هیات مدیره خانه سینما گفت: آفت سینمای ایران تهیه کنندگان ارگانی اند. اینها از نهادهای عمومی و دولتی پول میگیرند فیلم بسازند و چون بواسطه لابی سرمایه می گیرند و نه بخاطر رزومه قوی، هدفشان صرفا سودآوری در تولید است.

قائم مقامی با اشاراتی که به تهیه کننده 3ارگانی فعال در ستاد انتخاباتی یک کاندیدای مستعفی بازمیگشت، بیان داشت: پیشتر تهیه کننده ارگانی داشتیم که از یک ارگان پول میگرفت و طوری هم میگرفت که در تولید به سوددهی برسد اما در حال حاضر تهیه کنندگانی داریم که از دو ارگان و اخیرا هم یکی هست که از 3ارگان پول میگیرد برای تولید فیلم و حساب کنید چه سودی در تولید به آنها میرسد.

این تهیه کننده ادامه داد: اینها فقط و فقط بخاطر لابیهایشان است که پول گرفته اند و به این ترتیب به آفتی برای سینمای ایران تبدیل شده اند چون نه فقط بودجه عمومی تلف میشود که رشد حبابی اینها باعث میشود تهیه کنندگان قدیمی نتوانند کار کنند.

مرتضی شایسته تهیه کننده قدیمی سینمای ایران که دیگر مهمان “شهر فرنگ” بود نیز با تایید سخنان قائم مقامی گفت: تهیه‌کنندگان غیرحرفه ای پول زیاد از ارگان میگیرند تا سود در تولید نصیبشان شود اما تهیه کننده حرفه‌ای حتی اگر حمایت نصیبش شود همچنان نگاهش تولید محصولی است که در گیشه مورد توجه قرار گیرد.

وی تاکید کرد: تهیه کننده حرفه ای به دنبال گرفتن پول هنگفت از ارگان نیست بلکه برآورد بودجه درست ارائه میدهد برای کیفیت تولید اما تهیه کننده غیرحرفه ای هدفش ارائه رقم بزرگ به ارگانها است برای سود شخصی.

سینماروزان: محمدمهدی حیدریان رئیس تازه سازمان سینمایی در اولین اظهار نظر خود درباره اوضاع سینما و برنامه های پیش رو در برنامه زنده «شهرفرنگ» کوشید درباره برخی از موضوعات پرسش برانگیز و از جمله وضعیت گروه دولتی هنروتجربه، مدرسه دولتی عالی سینما، تغییر مدیران میانی سازمان و تعدد برگزاری جشنواره ها در کشور سخن گوید.

او افزود: تمامی اجزاء در سازمان سینمایی به معنی کلمه باید با یکدیگر تعامل کنند و یک هدف مشترک را دنبال کنند و برای محقق شدن این موضوع همه دست اندرکاران باید از اهداف سازمان سینمایی مطلع باشند.

او گفت: سیاست ها در حوزه های مختلف فرهنگی و سینمایی باید باهم نوشته شود تا همه در تصمیم گیری شریک باشند و سینما را از خود بدانند؛ همچنین باید سازمان نظام هنری تشکیل شود، مانند سازمان نظام رسانه ای که در دست اقدام و دستور کار مجلس است.

او افزود: برای چابک سازی دولت نیز اقدام می کنیم شرط مدیریت قسمت های مختلف تعامل آن مسئول و مدیر با مجموعه است و در این راه ممکن است مدیران مجموعه تغییر پیدا کنند.

حیدریان نسبت به اکران فیلم «رستاخیز» گفت: هرکس از خطوط قرمز نظام جمهوری اسلامی عدول نکرده باشد به فعالیت خود ادامه می دهد. «رستاخیز» با رضایت کارشناسان مذهبی می تواند قابل پخش باشد، فیلمی که با سرمایه بخش خصوصی تهیه شده است.

حیدریان درباره برخی فیلمهای که در زمان ایوبی امکان نمایش نداشتند مانند «کاناپه» کیانوش عیاری گفت: تمامی آثار توقیفی بازنگری میشوند و با صاحبان آنها گفتگو می شود و اگر فیلمی از خط قرمز ها عبور نکرده باشد  باید بررسی شود  و مشخص شود امکان نمایش دارد یا خیر. ما معتقیدم باید از  فیلمها و محصولاتی که ارتقا فرهنگی ایجاد می کند حمایت کنیم و دغدغه های فرهنگی براساس منشور انقلاب و اعتقادات ماست.

محمد مهدی حیدریان با انتقاد از شیوه نادرست برگزاری جشنواره های متعدد و لزوم اصلاح آنها افزود: اجزا به یکدیگر وابسته و پیوسته نیست و در حال حاضر تولید، جشنواره، سینما، فیلم و قسمت های مختلف باید در یک مسیر باشد که تاکنون هیچ جشنواره ای به این شکل نبوده و چنین هدفی نداشته است.

حیدریان درباره مدرسه عالی سینما که با بودجه دولتی توسط ایوبی راه اندازی شد گفت: اگر چه زود است که نظری در این خصوص  ارائه شود اما آموزش و تکنولوژی و به روز نگه داشتن از جمله اقدامات جدی ماست اما شیوه ورود به آن مشخص خواهد شد. اگر امروز آموزش های خصوصی داریم این خوب است اما مدرسه ملی سطوح عالی را مدنظر دارد.

حیدریان درباره گروه دولتی هنر و تجربه و لزوم بازنگری در تعریف این گروه گفت: هنر و تجربه جایگاه خود را دارد و باید تقویت شود، راهی است که باید مسیر جدید را کشف کند؛ همه فرصت تجربه ندارند. تعریف ها در هنروتجربه باید بازنگری، تقویت و حفظ شود.

او با اشاره به خاطرات 30 سال پیش گفت: امروزه با تصاویر موبایل و تلفن می توان فیلم سینمایی ساخت. جامعه فرهنگی باید در راستای نظام جمهوری اسلامی باشد. دولت های سینمایی عوض شدند اما ایده های سینمایی گذشته هنوز اجرا می شود.

سینماروزان: با گذشت بیشتر از یک هفته از پایان جشنواره سی و پنجم فجر همچنان تحلیلهای متفاوت نسبت به این رویداد است که در کانون توجه قرار دارد.

به گزارش سینماروزان از جمله تحلیلهای اخیر نسبت به جشنواره فجر پنجشنبه شب در شبکه خبر انجام شد و در برنامه ای زنده به نام «شهرفرنگ»؛ جالب اینجا بود که کیوان امجدیان مهمان حاضر در این برنامه ادعایی را بیان کرد درباره منتقدان جشنواره؛ ادعایی با این مضمون که افرادی نزدیک به بدنه مدیریتی دهه 60 سینما بزرگترین منتقد جشنواره امسال فجر بودند. امجدیان البته از هیأت داوران هم گلایه کرد که چرا فضای مجازی و رسانه های شفاف ساز این فضا را دشمن خود قلمداد کرد.

کیوان امجدیان منتقد و فعال رسانه‌ای گفت: امسال باتوجه به نزدیک بودن جشنواره به یک انتخابات مهم، فکر می‌کنم نسبتا خوب مدیریت شد تا جشنواره محل رسیدن به مطامع سیاسی جناح‌ها و گروه‌ها نشود و به هر روی این جشنواره هم جشنواره‌ای بود مثل جشنواره های گذشته. با همه نقاط قوت و ضعف آن. این هم که می‌گویند بدترین جشنواره بود و …فکر می‌کنم صرفا عده ای دارند مشکلات را آگراندیسمان می‌کنند.

وی درباره چرایی بوجود آمدن این حواشی گفت: چند ماه قبل از جشنواره ، آقای حیدری تصور می‌کرد با منتقدان سنتی خود روبرو خواهد بود. منتقدانی که به واسطه اختلاف مبنایی در نوع نگاه فرهنگی و سیاسی با طیف او از همان ابتدا معلوم بود به مخالفت با این جشنواره برخواهند خواست. اما اینطور نبود. اتفاقا افرادی که از بدنه مدیریت سینمایی نزدیک به جریان متنفذ دهه 60 بودند قرار بود مهمترین منتقدان جشنواره  باشند. جریانی که پیش از جشنواره به شدت به آنها حمله شده بود و حالا می‌خواستند با ضعیف نشان دادن این دوره مدیریتی، وجهه خود را ترمیم کند.

او افزود: متاسفانه با حرکتی که در سالهای قبل داشتیم حالا دیگر فیلمسازان به دو سیمرغ و 3 سیمرغ قانع نیستند و مدام اعتراض دارند که نه‌امین سیمرغ را چرا ندادند و دهم‌این هم حق ما بود و …از سوی دیگر بعضی منتقدان باسابقه هم به‌عوض آن‌که به دنبال اصلاح و نقد باشند متاسفانه جایگاه خود را فراموش کردند و تصور کردند هرچه آنها می گویند باید عملی شوند. در نتیجه بجای اینکه منتقد باشند توهم مدیریت و راهبری سینما برای آنها ایجاد شد و در نتیجه فضای نقد سالم، محدود شد. هرجا هم که نقد کم شود، بی اخلاقی زیاد می‌شود و جای آن را می‌گیرد. متاسفانه عملکرد بعضی منتقدان در این جشنواره خوب نبود.

وی همچنین گفت: در نامزدی و داوری اشتباهات و حواشی پیش آمد که البته مسبوق به سابقه است و این بار آگراندیسمان شد. واقعیت این است که هر تیم داوری دیگری هم می‌آوردند کمی بهتر یا کمی بدتر می‌شد چرا که اصلا ساختار جشنواره و داوری غلط است و باید تغییر کند.

امجدیان درباره ساختار جشنواره فیلم فجر توضیح داد:  ساختار کنونی جشنواره مربوط به زمانی است که ما 40 فیلم در سال تولید می‌کردیم. کلا هم یک یا دو جشنواره بیشتر نداشتیم. اما حالا 200 فیلم در سال تولید می‌کنیم و بیش از 100 جشنواره داریم. طبیعتا دیگر آن ساختار و آن شکل انتخاب و داوری جواب نمی‌دهد. شما هرچقدر هم تلاش کنید ، چون ساختار غلط است، باز هم حاشیه ایجاد می شود. حالا وای به حال اینکه عده‌ای هم ( ظاهرا همسو) با قصد قبلی برایت شمشیر تیز کرده باشند.

وی با اشاره به شفاف سازی صورت گرفته از سوی رسانه های غیررسمی افزود: یکی از اشتباهات هیئت داوران این بود که رسانه های رسمی و غیررسمی را به عنوان یک دشمن قلمداد کردند و حتی در بیانیه هم به آن اشاره کردند و فضاسازی ها را به همین رسانه های غیررسمی نسبت می دادند که اشتباه بود. از سوی دیگر به نظر من در داوری به فیلمی مثل «21 روز بعد» اجحاف شد. فیلم «ویلایی‌ها» آنگونه که باید دیده نشد و بعضی فیلم‌ها مثل «خفگی» یا «سوفی و دیوانه» هم در بعضی بخش‌ها می‌توانستند مطرح شوند که نشدند. اما با تمام این حرفها فکر می‌کنم باوجود اختلاف سلیقه و انتخاب، باید به قانون تمکین کنیم.

سینماروزان: کاملا قابل پیش بینی بود حضور روزنامه نگاری به نام نیما حسنی نسب که در همه این سالها کوشیده به نوبه خود تمامیت خواهی حلقه ای معدود در انجمن منتقدان را نقد کند در برنامه ای زنده به نام “شهرفرنگ” آن هم در برابر کیوان کثیریان که مدام با این شبهه مواجه شده که در سالهای اخیر به واسطه حضور در همان حلقه تا روابط عمومی گری و کارمندی در محافلی وابسته به بودجه های عمومی و از جمله “هنروتجربه” پیش رفته، سبب ساز ردوبدل شدن حرفهای تند و تیزی شود.

به گزارش سینماروزان این حرفهای تند و تیز زودتر از حد تصور عصبانیت کثیریان را موجب شد و کار تا آنجا پیش رفت که وی با لحنی تهدیدآمیز خطاب به حسنی نسب گفت: شما را به جایی می برم که مجبور باشید جواب پس دهد!!!

چرایی تند و تیزی بحث و کشیدن کار به تهدید مستقیم، ادبیات صریحی بود که حسنی نسب در انتقاد از صنفی موسوم به منتقدان و سرازیری امتیازات این صنف به جیب عده ای معدود به کار برد.

نیما حسنی نسب در این برنامه با اشاراتی صریح در تبیین آنچه نقد نیست گفت: نقد مقاطعه کاری، کارگزاری، کارچاق کنی و کنترات کردن نشست و کنترات کردن فرهنگسرا نیست.
وی ادامه داد: نمی شود شما یک دهه به واسطه نقدهایی که 15 سال قبل نوشتی عایدی داشته باشی و رانتهایی مشخص نصیب خود کنی.

این اظهارات صریح با واکنش صریح کثیریان مواجه شد که به حسنی نسب بگوید اگر مدرکی دال بر رانتخواری وی دارد منتشر کند و حسنی هم در پاسخ گفت: رانتخواری که مدرکی از خود به جای بگذارد، منگلی بیش نیست!
حسنی نسب ادامه داد: افزایش حجم فعالیتهای غیرعادی برخی افراد در در دوران خاص بدون داشتن توانایی ویژه مصداق کامل رانت است. این خوب نیست که در نشست جشنواره عربده بکشیم و جلوی خانه سینما ادا دربیاوریم بعد به دنبال نفع خواهی باشیم.

کثیریان در واکنش به حسنی نسب از فیلمسازی گفت که ادعا کرده یک منتقد برایش شماره کارت فرستاده تا از فیلمش تمجید کند و حسنی در پاسخ وی گفت: از این آقای فیلمساز عاجزانه خواهش میکنم نام منتقد موردنظر را منتشر کنند و اگر اعلام نکنند ادعایشان شبهه برانگیز است.
وی ادامه داد: نقد خریدن کار احمقانه ایست چون برای مخاطب روزگار ما خود فیلم است که اهمیت دارد و نه این نقدها.

حسنی نسب با تاکید بر اینکه برخی مشکلات حیطه نقد ناشی از انجمنی موسوم به منتقدان خانه سینماست اظهار داشت: یک چیر موهوم داریم به عنوان انجمن منتقدان که از خبرنگار تا عکاس و نویسنده و ویزیتور و آگهی بگیر و… در آن عضوند. ریشه مشکل هم در اساسنامه انجمن است که می شد اشکالات آن رفع شود که نشد.
حسنی افزود: البته عدم اصلاح اساسنامه هم دلیل دارد و اساسنامه را اصلاح نکردند چون در صورت اصلاح و حذف افراد بی ربط دیگر کمیت عددی حاضر در انجمن وجود نداشت که بشود به واسطه آن برای عده ای محدود امتیاز گرفت.
این روزنامه نگار که چندین سال مدیریت سایت “سینمای ما” را برعهده داشت ادامه داد: انجمن مذکور هرچند برای خیلیها آب نداشت اما برای اندکی نان بسیاری داشت و اصلا وظیفه ماست که مشکلات انجمن را گوشزد کنیم.
وی با خطاب مستقیم به کثیریان گفت: وقتی انجمن را درگیر حکم شلاق دادن کردید که بعد امتیازش را بگیرید معلوم است که با انتقاد مواجه می شوید. وقتی برای فیلمسازیخاص یقه جر می دهید و بعد می شوید روابط عمومی جشنواره ای که این فیلمساز، دبیرش است معلوم است که با گلایه مواجه شوید.
حسنی نسب تاکید کرد: بیایید و یک نقد مربوط به هیات رییسه سالهای اخیر انجمن که مربوط به ده سال گذشته است را نشان دهید تا بفهمیم ماجرا چیست!

سینماروزان: در سالهای اخیر کم نداشته ایم منتقدان و خبرنگارانی را که رسانه خود را مجالی کرده اند برای گرفتن روابط عمومی فلان پروژه یا بهمان جشنواره.

به گزارش سینماروزان در برنامه اخیر “شهرفرنگ” که از شبکه خبر روی آنتن رفت ایزد مهرآفرین روزنامه‌نگار فرهنگی به انتقاد صریح از خبرنگاران و منتقدانی پرداخت که به راحتی به کارمندان جریانات سینمایی دولتی یا غیردولتی بدل می‌شوند.

مهرآفرین با اشاره به وضعیت رسانه‌های سینمایی در کشور گفت: یکی از مشکلات رسانه‌ها این است که همسو با جریان قدرت می‌شوند و همین می‌شود که نمی توانند در عیان ساختن بسیاری از فسادها پیشرو باشند. مثلا در حوزه سینما کمتر دیده ایم گفتمان اینکه تهیه کننده وظیفه اش چیست و چرا اغلب تهیه کنندگان واسطه ای شده اند برای دریافت بودجه مورد کنکاش قرار گیرد.

وی ادامه داد: خبرنگاری که نهایت آرزویش سلفی انداختن با فلان هنرمند است که نمی‌تواند وارد مباحث آسیب شناسانه شود. متأسفانه به نظرم روزنامه‌نگاران فعال در حوزه سینما بیشتر از 30 تا 40 نفر نیستند؛ همینها هستند که اثرگذارند و دارای اندیشه اما از آن طرف در جشنواره فجر 2000 خبرنگار سروکله شان پیدا می‌شود و بعد هم اینها را هیچ جای دیگر نمی‌بینید یعنی در زمان جشنواره فجر متولد می‌شوند و بعد هم محو؛ اینها هدفشان همان سلفی گرفتن با فلان هنرمند است.

این روزنامه نگار با اشاره به یکی از آفات کار رسانه اظهار داشت: فلان تهیه کننده حاضر است خبرنگار یک خبرگزاری شناخته شده را روابط عمومی خود کند تا از رسانه او به نفع خود سوء استفاده کند. سوال اینجاست چرا خبرنگاران خبرگزاری‌هایی که به نام هم مشهورند وارد چنین معاملاتی می شوند؟ تجربه هم نشان داده کم اتفاق افتاده خبرنگاری که روابط عمومی شده و معتقد باشد به اصول کار حرفه ای و مثلا رسانه‌اش را در خدمت پروژه متبوع خویش قرار ندهد.

وی با اشاره به برخی منتقدان هبه‌بگیر ادامه داد: ناراحت کننده است حتی منتقدان ما هم وقتی در پروژه ها و سازمانهای مختلف مسئولیت روابط عمومی می گیرند کاملا اندیشه های خود را فراموش می کنند و تبدیل می شوند به مدیحه سرا سیستمی که آنها را استخدام کرده! از آن طرف اگر رسانه ای سیستم متبوع آنها را نقد کند به جای اینکه جواب نقد را دهد، می روند و در رسانه خودشان به تعریف و تمجید آن سیستم می پردازند.

مهرآفرین افزود: خیلی منتقد و خبرنگار داریم که می‌روند روابط عمومی گروه‌های سینمایی مانند هنروتجربه می‌شوند. منتقدانی که مدیر روابط عمومی هنروتجربه می شوند مگر می توانند این جریان سینمایی را واقعا منصفانه نقد کنند؟ محال است. نه تنها نمی‌توانند بلکه به کارمندانی بدل می‌شوند که رسانه‌هایشان را دربست در خدمت این جریان قرار می‌دهند.

این فعال رسانه ای خاطرنشان ساخت: بدترین آفت در سینماگران این است که می روند سراغ رسانه هایی که برایشان نوشابه باز می کنند و با آنها گفتگو می کنند. در صورتی که گفتگو از چالش پیش می آید و اتفاقا سینماگر باید برود با رسانه ای گفتگو کند که مخالف اوست.

سینماژورنال: رسانه ملی کمتر پیش آمده میانه مثبتی با ژورنالیسم سینمایی داشته باشد و گهگاه و در برنامه هایی که به بررسی این نوع ژورنالیسم پرداخته اند هم بیشتر این زیر سوال بردن کلیت ژورنالیسم است که در کانون توجه قرار گرفته است.

به گزارش سینماژورنال در یکی از تازه ترین برنامه های “شهر فرنگ” که از شبکه خبر روی آنتن می رود نیز با تمرکز بر سوژه “ژورنالیسم سینمایی از اطلاع رسانی تا شایعه پراکنی”، بیشتر زیر سوال بردن این مقوله بود که به چشم آمد.

جالب اینجا بود یکی از مهمانان این برنامه که به عنوان روزنامه نگار و منتقد معرفی شد کمترین سابقه روزنامه نگاری را داشته و  مجلات ارگانی که مدیریت آنها را برعهده داشته نیز خروجی چندانی در میان مخاطبان نداشته‌اند اما ایشان به عنوان یک تئورییسن در باب ژورنالیسم تئوری‌های کلی صادر می‌کرد (!) بدون اینکه بتواند به صورت مصداقی درباب گفته‌های خود تحلیل ارائه کند.

با این حال نیما حسنی نسب دیگر مهمان حاضر در برنامه در کنار مرور برخی از مشکلات ژورنالیسم سینمایی، سعی کرد به آسیب شناسی درباره کرنش بی دلیل برخی خبرنگاران در برابر اهالی سینما و البته بی تفاوتی انجمنی موسوم به منتقدان خانه سینما نسبت به وضعیت اعضاء بپردازد.

تولید محتوا نیاز دارد به قریحه و دانش و اغلب آنها که وارد این کار می شوند فاقد این عناصر هستند

حسنی نسب ضمن طرح انتقادهایی قابل تأمل به برخی از خبرنگارانی که به کارمندان سینماگران بدل شده اند گفت: پول زیادی در حیطه ژورنال وجود ندارد و همین می‌‎شود که خبرنگار می زند به جاده خاکی روابط عمومی گری! تولید محتوا نیاز دارد به قریحه و دانش و اغلب آنها که وارد این کار می شوند فاقد این عناصر هستند در نتیجه به کرنش دربرابر سینماگران می پردازند بلکه روابط عمومی یک پروژه را به دست بگیرند. نتیجه اینکه اهالی سینما هم مدام منت می گذارند بر سر این گروه.

حسنی نسب با اشاره به خاطرات خودش از روزنامه نگاری ادامه داد: حین دو دهه فعالیت در این حیطه بارها مواجه شدم با بازیگران و کارگردانانی که وقتی برای مصاحبه با آنها حاضر می شدم به گلایه از این می پرداختند که بسیاری از خبرنگاران مصاحبه را بهانه ای می کنند که با یک طبق فیلمنامه یا تستهای بازیگری شان نزد آنها آمده و تلاشی کنند برای ورود به سینما؛ همین است که ارزش خبرنگار را پایین می‌آورد.

امان از دبیران سرویسی که روابط عمومی‌چی شده اند

این منتقد با بیانی صریحتر خاطرنشان ساخت: وقتی دبیر سرویسهای خبرگزاریهای مهم این کشور تبدیل می شوند به روابط عمومی فیلمها طبیعی است که واقعیت انتقال خبر مخدوش می شود. جالب است که این دوستان علیرغم روابط عمومی گری اما خبرگزاری را هم رها نمی‌کنند! چرا؟ چون فی‌نفسه توانایی روزنامه نگاری چندانی ندارند و هویت شان گره خورده با هویت آن خبرگزاری خاص.

نیما حسنی نسب با تأکید بر اینکه برخلاف آنچه گفته می شود ژورنالیسم زرد فقط در رسانه های سینمایی نیست و تلویزیون را دربرگرفته بیان داشت: همین چند وقت پیش هم بر روی آنتن زنده همین تلویزیون خودمان دیدیم که یک خبر جعلی درباره فوت فلان مجری نقل شد.

میزان رانت برخی اعضای انجمن بی سابقه است اما خروجی برای اعضاء…

حسنی نسب با انتقاد از کم کاری صنفی موسوم به انجمن منتقدان خانه سینما گفت: ما بازه گشادی داریم از خبرنویس و حروفچین تا روزنامه نگار و منتقد باسابقه که همه آمده اند در کشکولی به نام انجمن منتقدان و نویسندگان خانه سینما جمع شده اند. اما به راستی کدام انجمن منتقدان؟ انجمنی که از آگهی بگیر تا حروفچین و مصحح به عضویت آن درآمده اند چگونه می خواهد اسباب ارتقای روزنامه نگاری سینمایی را فراهم کند.

این منتقد ادامه داد: همین روند بوده که باعث شده این انجمن غیر از رانت برای هیأت رییسه و یک کارت جشنواره برای اعضا که آن هم گرویی پرداخت حق عضویت است خروجی دیگری نداشته باشد. میزان رانت و اعتباراتی که برخی از اعضای این هیأت رییسه به محض ورود به آن گرفته اند از امتیاز مجله و سایت و آموزشگاه سینمایی گرفته تا روابط عمومی جشنواره ها و سفرهای خارجی، بی‌سابقه است. اما کارکرد انجمن برای اعضایش چیست؟ اینکه اگر یکی از اقوام اعضاء بمیرد یک آگهی ترحیم می دهند.

سینماژورنال: مهدی فخیم زاده بازیگر و کارگردان ایرانی مهمان پنجشنبه 5 آذرماه برنامه “شهرفرنگ” شبکه خبر بود.

به گزارش سینماژورنال فخیم زاده حین صحبتهایش در این برنامه تعریضی هم زد به صدف طاهریان بازیگری که اخیرا و بعد از مهاجرت کشف حجاب کرده و سینمای ایران را زیر سوال برده است.

فخیم زاده در پاسخ به مجری برنامه که از وی درباره کثیفی سینما پرسید گفت: نسبت به سينماي بقيه جاها سینمای ما خيلي پاك است و نسبت به مشاغل ديگر هم مسائل طرح شده درباره آن، برابر و يكسان است.

مهدي فخيم زاده با اشاره به ادعاهای طاهریان درباره پشت پرده سینمای ایران ادامه داد: اگر ورود به سينماي ايران با پذيرفتن كارهاي خلاف و فساد اخلاقی است و سينماي ايران پشت پرده كثيفي دارد، خب خود شما كه چند تا فيلم بازي كردي ، پس خودت هم …

اگر دولت پول بدهد خودم هم می گیرم
این کارگردان که از اعضای شورای تازه تاسیس تحقیق و توسعه راهبردی سینمای ایران است و شنیده شده متن بیانیه سوم شورای راهبردی درباره لزوم قطع کردن حمایتهای دولتی از سینما هم با نظر وی نگارش شده اظهارنظر جالب و البته عجیبی را هم درباره فیلمسازی با حمایت دولت بیان کرد.
وی گفت: همين الان كه من مخالف پول دادن دولت و سبنماي دولتي ام ، فردا اگر بخواهم فيلم بسازم و ببينم دولت کمک می کند، حتما خود من هم مي گيرم.

بهترین آثارم
فخیم زاده در جایی دیگر از این گفتگو هم بهترین محصولاتش را فیلمهای “تاواريش” و “همسر” و سریالهای “ولايت عشق” و “خواب و بيدار” اعلام كرد.